ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΧΡΙΔΑ

Η Βυζαντινή Οχρίδα υπήρξε ο φετινός προορισμός της οικογένειας για τα φετινά Χριστούγεννα. Με μια ευχάριστη παρέα ξεκινήσαμε από το Βόλο και με προκαθορισμένο από γνωστό πρακτορείο του Βόλου πρόγραμμα για τη γείτονα χώρα της Π.Γ.Δ.Μ (Σκόπια). Κύριλλος & Μεθόδιος ανάβαση μέσα από γραφικά μονοπάτια

Αφού περάσαμε από τα Τέμπη, την Κατερίνη (καφέ στον Κορινό) τη Νάουσα και την Έδεσσα, φθάσαμε στα σύνορα της Νίκης. Μετά από ωριαία περίπου καθυστέρηση (λόγω διαβατηρίων και αγοράς αφορολόγητων), συνεχίσαμε για να τακτοποιηθούμε στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο DRIM στη Στρούγκα , μπροστά στη λίμνη Οχρίδα, που το βάθος της φτάνει μέχρι και τα 296 μ.

χαρούμενες στιγμές στο ξενοδοχείο
Επακολούθησε στο τρέχον τριήμερο:
• επίσκεψη στο ελκυστικό θέρετρο της Στρούγκας, όπου έγιναν βόλτες στον πεζόδρομο με το πολύ γραφικό χρώμα, δίπλα στον ποταμό μαύρο Δρίνο (Drim), ο οποίος σχηματίζεται από την υπερχείλιση του φράγματος της μεγάλης και βαθιάς λίμνης Οχρίδας. Οι φωνές των ντελάληδων και των καστανάδων έδιναν ένα θερμό ηχόχρωμα στην περιοχή και οι στολισμοί των βιτρίνων των καταστημάτων και των σπιτιών προετοίμαζαν τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης, που όμως θα ερχόταν λίγες μέρες αργότερα στη γειτονική χώρα μιας και οι κάτοικοί της ακολουθούν το ημερολόγιο των παλιοημερολογιτών. Οι φτηνοί καφέδες και τα νόστιμα γλυκά τους έδιναν κι έπαιρναν…
• εξόρμηση στην πόλη Οχρίδα (των 70.000-75.000 περίπου κατοίκων), όπου ξεχυθήκαμε στην αγορά της κι ανάλογα με τις προσταγές του πορτοφολιού του καθενός έγιναν και οι ανάλογες αγορές σε διάφορα φθηνά είδη και σουβενίρ. Οι ανταλλαγές σε χαρτονομίσματα του ευρώ είχαν βέβαια την τιμητική τους, όχι τα κέρματα. Τα ρέστα βέβαια κατά κύριο λόγο σε δηνάρια, που προσπαθούσαμε τελευταίες ώρες να τα αξιοποιήσουμε σε σοκολάτες MILKA, τσίχλες κι άλλα μικροεδέσματα ή να τα δώσουμε σε επαίτες στα προαύλια των εκκλησιών ή σε πλανόδιους οργανοπαίκτες.

η εκκλησία του Οσίου Κλήμη και του Αγίου Παντελεήμονα

αρχαίο θέατρο
• Ξενάγηση στις εκκλησίες της Αγίας Σοφίας στην Οχρίδα, που την προστατεύει από ψηλά ο Τσάρος Σαμουήλ απ΄ το κάστρο του. Πιο ψηλά στην εκκλησία του Οσίου Κλήμη και του Αγίου Παντελεήμονα σε μια γραφική τοποθεσία με πανέμορφη θέα. Τριγύρω οι αρχαιότητες όπως βαπτιστήρια, αρχαίο θέατρο κ.ά σε κοινή θέα προστατεύονταν απ΄ το κράτος και έτσι η περιοχή περιμετρικά έμοιαζε με αρχαιολογικό χώρο, όπου γίνονταν οι απαραίτητες εργοταξιακές παρεμβάσεις. Προσευχηθήκαμε, ψάλλαμε- οι κάπως καλλίφωνοι- και πήραμε το δρόμο της επιστροφής βγάζοντας φωτογραφίες δώθε-κείθε. Αξιόλογη παρένθεση υπήρξε η στάση σε εργαστήρι παρασκευής αγίων εικόνων από πάπυρο με τυπογραφείο τύπου παλιάς μηχανής (Γουτεμβέργιου).

Τα γραφικά ταβερνάκια και τα καφέ – μπαρ βέβαια σε καλούσαν συνεχώς κοντά τους.
• Παραλίμνια περιήγηση με το λεωφορείο μέσα από γραφικότατα χωριά με τις πανέμορφες καταπράσινες αυλές τους, την αυθεντική απλοϊκότητα της δόμησης των κατοικιών με τις δίρριχτες επικλινείς σκεπές τους, τις καπνίζουσες καμινάδες μες στο συνεχές ψιλόβροχο, το αδιάκοπο ‘σφυροκόπημα’ από πανύψηλα πεύκα και γυμνές οξιές και δρύς λόγω του χειμώνα, τη διαρκή παρουσία κυψελών που έσπαζαν την πανέμορφη συνέχεια της πλούσιας βλάστησης ώσπου φτάνουμε στο μνημειώδες και μέσα σε νερά και πλούσια βλάστηση βυζαντινό μοναστήρι του Οσίου Ναούμ, απ’ όπου ξεκίνησαν ο Κύριλλος κι ο Μεθόδιος –οι έλληνες μοναχοί-για να διδάξουν στους Σλάβους το αλφάβητο και τη Βίβλο. Μετά την πλούσια ξενάγηση στον ιερό χώρο , προσκυνήσαμε τα λείψανα του Αγίου, βγάλαμε φωτογραφίες , ‘αστειευτήκαμε’ με τα παγόνια της Μονής παρακαλώντας τα αρσενικά να μας ανοίξουν για λίγο τα φτερά τους δίνοντας έτσι ένα τόνο της ναρκισσιστικής περηφάνιας τους, θαυμάσαμε το εξαιρετικό τοπίο-απέναντι απ’ το Πόγραδετς της Αλβανίας-ήπιαμε τον καφέ μας, απολαύσαμε την πανίδα του ποταμού Άσπρου Δρίνου, πήραμε το καλό και πολυδιαφημιζόμενο πευκίσιο μέλι της περιοχής με 4€ το κιλό, κάμποσα σουβενίρ και στον δρόμο της επιστροφής προσέχαμε να δούμε και να παρατηρήσουμε όσα δεν είχαμε δει στον πηγαιμό.

πλεούμενα στη νότια πλευρά της λίμνης Οχρίδα και στον άσπρο Δρίνο

• Επίσκεψη στην πόλη Μπίτουλα (Μοναστήρι) και συγκεκριμένα στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου (την παλιά πόλη-Ελληνικό Μοναστήρι) με το θαυμάσιο κι απαράμιλλης τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο του και τις εξαιρετικές αγιογραφίες του.

Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου

Το αποκορύφωμα , βέβαια, ήταν καθαρά προσωπικό. Στην επιστροφή ο οδηγός πρότεινε να περάσουμε μέσα από την Έδεσσα , όπου είχα την ευκαιρία να ανταμώσω επιτέλους με έναν πολυαγαπημένο φίλο απ’ το στρατό-εδώ και 28 ολόκληρα χρόνια. Στο 2ωρο που ακολούθησε, μέσα από αναπολήσεις και χίλιες δυο αναμνήσεις ήπιαμε τον καφέ μας στο ζεστό και τέλειο από αρχιτεκτονικής άποψης ξενοδοχείο Βαρόσι , κάναμε σύντομη περιήγηση στη πόλη, ριγήσαμε στη ‘άγρια’ θέα των καταρρακτών-σήμα κατατεθέν της Έδεσσας-γευτήκαμε τα όμορφα γλυκά της κι αφήσαμε αμοιβαίες υποσχέσεις με τον φίλο μας να βρεθούμε σύντομα ξανά. καφές κι αναμνήσεις απ' το στρατό

Ο δρόμος της επιστροφής ήταν γεμάτος από παρέα, τραγούδι, συζητήσεις κάποιες στάσεις για καφέ και σάντουιτς και ευχές για την «ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ» και για ένα δημιουργικό και ευτυχισμένο «2011»!!
"ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ" ΚΑΙ ΣΕ ΣΑΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!!

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 2010

Να και οι τελευταίες χειροτεχνίες μας
για τις γιορτές , που έρχονται, όπως πάντα με εύκολα και φθηνά υλικά:

ΑΣΤΡΟ ΦΩΤΕΙΝΟ...ΜΗΝΥΜΑ ΛΑΜΠΡΟ

Άγιες μέρες έρχονται και πολλοί από μας δε συνειδητοποιούμε το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων και αναλισκόμαστε σε εφήμερες απολαύσεις στο βωμό του ονόματος του υιού του Θεού. Άραγε γι' αυτό καθόμαστε αυτές τις μέρες και κάνουμε παύση στην εργασία μας; Γι' αυτό ήρθε ο Σωτήρας μας , για να μας διδάξει το γλέντι, το ξεφάντωμα και τις ακόρεστες υλικές απολαύσεις; Σίγουρα θα μπορούσε να συμβαίνει κι αυτό, και να πανηγυρίζουμε για τον ερχομό του λυτρωτή μας αν πρώτα συναισθανόμαστε αυτόν το λυτρωτικό ερχομό του και την ευαγγελία του, για να σώσει το ανθρώπινο γένος.
Όμως ή δεν ψάχνουμε βαθύτερα μέσα μας ή νιώθουμε ότι δεν είμαστε κοντά στο Θεό και εφησυχαζόμαστε αναπνέοντας το καυσαέριο του αιώνιου λήθαργου και της εγκληματικής ραστώνης, η οποία νεκρώνει το νου και την ψυχή μας.
Αν γνωρίζαμε όμως ότι είμαστε πλασμένοι να φέρουμε το Χριστό μέσα μας (κατ' εικόνα Θεού) σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο διαφορετικά. Κι αυτό φαίνεται τόσο απίστευτα απλά, όσο μας το παρουσιάζει κι η απίθανη παραβολή του μολυβιού:

1. Ένα μολύβι είναι τελείως άχρηστο αν δεν υπάρχει ένα χέρι που το κρατά, για να γράφει. Αυτό το χέρι για τον άνθρωπο είναι ο Θεός. Μπορούμε να "γράψουμε" ιστορία με την καθοδήγηση του Θεού. Γι' αυτό και μας δίδαξε ο Χριστός στο "Πάτερ ημών" να λέμε : Γενηθήτω το θέλημά Σου.

2. Όταν γράφουμε πότε-πότε πρέπει να χρησιμοποιούμε την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά είναι τελικά πιο μυτερό. Και γι' αυτό γράφει καλύτερα. Τον ίδιο ρόλο παίζουν οι δοκιμασίες και οι θλίψεις στη ζωή μας: Αν δείξουμε υπομονή μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Αφού αυτές είναι το έσχατο μέσο του Χριστού για να θεραπεύσει τον άρρωστο από την αμαρτία άνθρωπο. Γι' αυτό λέει ο Χριστός; Στον κόσμο θα έχετε θλίψη και πόνο. Μα έχετε θάρρος! Εγώ τον νίκησα τον κόσμο! (=το αμαρτωλό φρόνημα του κόσμου)(Ιωάν. 16,33).

3. Το μολύβι μας επιτρέπει πάντοτε να χρησιμοποιούμε γόμα, για να σβήνουμε τα λάθη της γραφής μας. Έτσι και η μετάνοια -εξομολόγηση είναι ο μόνος τρόπος για το "σβύσιμο", τη διόρθωση των λαθών-αμαρτιών μας. Αυτό γίνεται μέσω του ιερέα-πνευματικού πατέρα, σύμφωνα με την εντολή του Χριστού προς τους αποστόλους: "Όποιου συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα του συγχωρηθούν και όποιου θα τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα μείνουν ασυγχώρητες (Ιωάν. 20,33).

4. Στο μολύβι, αυτό που στην ουσία έχει σημασία δεν είναι το ξύλο και το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι και στον άνθρωπο , το πιο ουσιαστικό πράγμα είναι το εσωτερικό του περιεχόμενο: τι έχει η καρδιά του. Γιατί, από την καρδιά του πηγάζουν όλα τα πάθη-αμαρτωλές συνήθειες, ως λογισμοί-σκέψεις. Και μετά γίνονται πράξεις. Και αποξενώνουν τον άνθρωπο από τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Γι' αυτό κι απαιτείται συνεχής έλεγχος. Τι σκέφτομαι; Τι αισθάνομαι; Τι επιθυμώ;

5. Τέλος, κάθε μολύβι αφήνει ένα σημάδι, ένα ίχνος πάνω στο χαρτί. Έτσι και τα 'γραπτά' μας (=οι ενέργειες, οι πράξεις μας) αφήνουν μοναδικά ίχνη -σημάδια στη ζωή μας. Με συνέπειες και στην επίγεια ζωή μας και στην αιωνιότητα. Γι' αυτό κι ο απόστολος Πέτρος γράφει: "Όταν λοιπόν θα έρθει η ώρα που όλο το σύμπαν θα διαλυθή με τρομερό πάταγο, πόσο άγια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μαςκαι με πόση ευσέβεια θα είναι γεμάτη η ζωή μας όσο καιρό θα προσμένουμε με λαχτάρα και με ζήλοτον ερχομό της ημέρας του Θεού!" (Β Πετρ. 3, 11-12)

Ας δώσουμε λοιπόν ευκαιρία στον εαυτό μας να γράψει "κείμενα'-πράξεις και σκέψεις της ζωής άξια του λόγου του Θεού, τώρα που προσμένουμε την ταπεινή έλευσή του κι ας τη βιώσουμε με ταπεινότητα κι αυταπάρνηση!!

"Μικρέ χριστέ της Βηθλεέμ

στείλε μας το δικό σου άστρο

να φωτίσει τις ψυχές μας

να φεγγίσει τις καρδιές μας"

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

Εύχομαι σε όλες τις φίλες και τους φίλους μου, σε όλους τους αναγνώστες του παρόντος blog μα και σε όλο τον κόσμο να περάσει καλά κι ευτυχισμένα Χριστούγεννα , πλήρη από το βαθύ και πραγματικό πνεύμα των εορτών! Η γενικότερη κρίση , οικονομική και κυρίως ηθικοπνευματική, που μαστίζει τη χώρα μας να δώσει -τη νέα χρονιά -τη θέση της στην προσωπική και κοινωνική δημιουργικότητα , στην αγάπη προς το συνάνθρωπο και φως στο νου όλων μας για σωστές επιλογές! "Δόξα εν υψίστοις Θεώ

και επι γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία"

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΚΑΙ Η ΣΑΠΙΛΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Πολλές είναι οι 'πληγές' του ελληνικού λαού διαχρονικά, που αν τολμήσεις να τις 'ξύσεις' σίγουρα θα έχουμε επεισόδιο ακατάσχετης αιμορραγίας. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στα όσα μύρια κακά ταλανίζουν το συνάφι μας και επαναπαυόμαστε στη δήθεν εκπεμπόμενη σιγουριά κάποιων ισχνών δεδομένων χωρίς να τολμούμε να αλλάξουμε συμπεριφορές και άσχημες νοοτροπίες. Αν αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε αθλιότατη κοινωνική και οικονομική κατάσταση έχω την πεποίθηση ότι αυτό οφείλεται πέραν των όποιων άλλων λαθών και εγκλημάτων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης αλλά και των άστοχων χειρισμών και των υπόλοιπων κομμάτων της αντιπολίτευσης -που λειτουργούν ουτοπικά- κυρίως σε τέσσερις (4) δαιμονικές 'πληγές' , που πρέπει να επουλωθούν τάχιστα.

1. Στην τερατόμορφη γραφειοκρατία, όπου ο απλός πολίτης σέρνεται σαν ρεμάλι πέρα δώθε από άσχετα άτομα που έχουν βολευτεί και ικανοποιούν τις ορέξεις τους έχοντας μάλιστα ηγετικό προφίλ που τους δίνει η καρέκλα που κάθονται και σε στέλνουν απ' τον Άννα στον Καϊάφα. Μια καθημερινή ταλαιπωρία, που οδηγεί σε εκνευρισμό τον πολίτη αυτής της χώρας και πολλές φορές σε απόγνωση.

2. Στο λαϊκισμό, όπου οι ηγέτες όλων των κομμάτων αυτού του τόπου με την ανεξάντλητη υποσχεσιολογία τους έχουν 'φλομώσει' στο ψέμα ειδικά πριν τη διεξαγωγή των όποιων εκλογών-εθνικών ή ευρωβουλευτικών η αυτοδιοικητικών-τάζοντας 'λαγούς' και 'πετραχήλια' στους ανθρώπους του μεροκάματου ,κοροϊδεύοντας προκλητικά τα περήφανα γηρατειά και δίνοντας με τον υποκριτικό τους μανδύα κάλπικες υποσχέσεις στα νιάτα , τη γενιά του αύριο, στα παιδιά μας. Κι ύστερα θέλουν να τους μιλήσουν να συμμετέχουν στα κοινά , να 'πετάξουν' την αναξιοπιστία τους στη πολιτική και να ψηφίζουν.

3. Στο πολιτικό ναρκισσισμό. Ερχόμενος στα καθ' ημάς θέλω να υποστηρίξω και την άποψη ότι τελικά για ότι γίνεται σ' αυτόν τον τόπο φταίνε μόνο οι όποιοι άλλοι. Λες και μας έχουν μπολιάσει με το μπόλι της προσωπικής αυθεντίας και δεν έχουμε καμιά ευθύνη για ότι γίνεται έξω από το σπίτι μας. Έτσι , όμως, δεν αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες, βαλτωνόμαστε στη σαθρή καθημερινότητα χωρίς να συμμετέχουμε και καθισμένοι στον καναπέ του καθιστικού αναλισκόμαστε στην ατέρμονη κριτική επί των πάντων.

4. Στον άκρατο κι απίστευτο τοπικό αριστερισμό. Εδώ θέλω να διευκρινίσω ότι δεν αναφέρομαι σε καμιά περίπτωση στην ιδεολογία των αριστερών κομμάτων, που προσβλέπουν στην προσφορά και στην καταξίωση του ατόμου στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Πιστεύω , όμως, ότι η πρακτική των περισσότερων αριστεριστών οδεύει μόνο στην οικειοποίηση και καπήλευση όλων των αγώνων, στην απομόνωση απ' το υπόλοιπο ασύγκριτα μεγαλύτερο κοινωνικό κομμάτι της πατρίδας, στην υιοθέτηση μόνο των δικαιωμάτων και καθόλου υποχρεώσεων και στη επιμονή ουτοπικών απόψεων άμα και πρακτικών. Έτσι όμως χάνεται ο προοδευτισμός που ευαγγελίζονται.

Αναφέρθηκα κυρίως στις 4 αυτές γάγγραινες του κοινωνικού μας συστήματος, γιατί αποτελούν εθνικό μας προϊόν , που σπάνια συναντάς στη υπόλοιπη Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο. Είναι επιτακτική ανάγκη να τινάξουμε από πάνω μας τη σαπίλα, που προέρχεται από τις προαναφερθείσες αιτίες , γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο 'αύριο' για αυτή τη χώρα και να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης και προόδου , που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη!!

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Με αφορμή το πρόσφατο αιματηρό κι ανατριχιαστικό γεγονός, στον κόμβο του Βελεστίνου, όπου ένα αυτοκίνητο τύπου VAN-που μετέφερε λαθρομετανάστες-προσέκρουσε σε παρκαρισμένο λεωφορείο της Γραμμής Θεσσαλονίκης –Κρήτης (Ρεθύμνου), όπου θα έπαιρνε επιβάτες, και με συνέπεια έναν νεκρό και 9 τραυματίες, έχω να επισημάνω τα εξής:
Κατά πρώτον υπήρξα αυτόπτης μάρτυς του σοκαριστικού αυτού θεάματος μιας κι εγώ ανάμεσα σε πολλούς άλλους ξεπροβόδισα την κόρη μου στο συγκεκριμένο κόμβο , όπου θα έπαιρνε το λεωφορείο της γραμμής Θεσσαλονίκη-Ηράκλειο για να πάει στην πόλη, όπου φοιτά , στη σχολή της. Μετά το συγκεκριμένο συμβάν απελπισμένος ο οδηγός του δικού μας λεωφορείου- και δικαιολογημένα ο άνθρωπος- μας είπε ότι δεν θα ξανασταματήσει πάνω στον κόμβο, για τι υπάρχει πάντα κίνδυνος να συμβεί κάτι.
Στο παρελθόν πήγαινα την κόρη μου στον κόμβο του Αλμυρού, όπου κι εκεί η Τροχαία μας απαγόρευσε-και δικαιολογημένα- να περιμένουμε ξανά το λεωφορείο της γραμμής, γιατί στο παρελθόν είχαν ξανασυμβεί ατυχήματα.
Και διερωτώμαι, εκφράζοντας και την αγωνία πολλών συντοπιτών μου, που τα παιδιά τους φοιτούν στη λεβεντογέννα Κρήτη:
-Θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση;
-Πού θα πηγαίνουν τα παιδιά μας να περιμένουν το λεωφορείο της συγκεκριμένης γραμμής για να φθάσουν στον προορισμό τους ασφαλή;
-Θα συνεννοηθούν επιτέλους οι αρχές της Μαγνησίας με την Τροχαία και το εν λόγω ΚΤΕΛ, να βρουν κάποια λύση πριν δούμε πάλι νεκρά παιδιά να ξεψυχούν στην άσφαλτο;

Προσωπική μου άποψη -και την καταθέτω στο παρόν- είναι:

1. Να βρεθεί ένας ασφαλής χώρος , όπου τα παιδιά του Βόλου και της υπόλοιπης Μαγνησίας να μην πηγαίνουν στη θεσσαλονίκη ή στην καλύτερη περίπτωση στη Λάρισα για να πάνε στο λιμάνι του Πειραιά, όπου θα ταξιδέψουν για τα νησιά. Μεγάλη ταλαιπωρία και πολλά χρήματα, τώρα μάλιστα που η οικονομική κατάσταση όλων μας είναι πολύ δύσκολη. Δεν θα είναι και τόσο μεγάλη η καθυστέρηση αν το λεωφορείο περάσει μέσα από το Βελεστίνο ή και από το Βόλο ακόμη , προκειμένου να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα. Η καλύτερη βέβαια των περιπτώσεων θα ήταν να ξεκινάει επιτέλους έστω και 3 φορές την εβδομάδα λεωφορείο από το Βόλο.
2. Απ’ το αεροδρόμιο της Αγχιάλου εξυπηρετούνται επιβάτες με πτήσεις προς Γερμανία σε 1-2 ώρες και δεν μπορούμε να πάμε στα νησιά μας έστω και κάποιες μέρες της εβδομάδας; Είναι δυνατόν να κάνουμε μια ολόκληρη μέρα να πάμε στην Κρήτη και σε μια ώρα μόνο στο εξωτερικό; Ας τα δουν οι υπεύθυνοι όλα αυτά, Νομάρχης, Περιφερειάρχης, και αρμόδιοι των ΚΤΕΛ και των πτήσεων από το αεροδρόμιο της Αγχιάλου. Ας μπει σύντομα στην ατζέντα του καθενός και ειδικά αυτών που θα αναλάβουν την εξουσία των Καλλικράτειων δήμων. Υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μου από τη Θεσσαλία , που πηγαίνουν στην Κρήτη και σε άλλα νησιά, όπως φοιτητές , εκπαιδευτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι και άλλοι εργαζόμενοι που υποφέρουν πραγματικά απ’ αυτήν την κατάσταση.
Δεν μπορεί να αποκλείεται συγκοινωνιακά ο πέμπτος μεγαλύτερος Καλλικράτειος δήμος, ο Βόλος, σύμφωνα με τα στοιχεία του κράτους.
Ας το δουν λοιπόν οι υπεύθυνοι πριν είναι πολύ αργά και χάσουμε κι άλλες ψυχές στο δρόμο άδικα και οδηγήσουμε στις φυλακές κι άλλους οδηγούς- ανθρώπους του σκληρού μεροκάματου-που θέλουν απλά και μόνο να μας εξυπηρετήσουν. Ας φτιάξουμε μιαν ανθρώπινη κοινωνία του 21ου αιώνα επιτέλους, αρχίζοντας από την απλή και καθημερινή εξυπηρέτηση των πολιτών, που τόσο έχουμε ανάγκη!!

Μπορούμε…Θέλουμε;

Στις 22 Σεπτεμβρίου, παγκόσμια ημέρα χωρίς αυτοκίνητο, οι μαθητές και οι μαθήτριες των 1^ου, 2^ου, 4^ου και 6^ου Δημοτικών Σχολείων Ν. Ιωνίας μαζί με τους δασκάλους τους προέβησαν σε εκδηλώσεις με απώτερο σκοπό αφ’ ενός μεν να νιώσουν και να συνειδητοποιήσουν οι ίδιοι την αναγκαιότητα της χρήσης εναλλακτικών μέσων μεταφοράς και μετακίνησης , αφ’ ετέρου δε να αφυπνίσουν τους οδηγούς των αυτοκινήτων, να τους ενημερώσουν για ν’ αλλάξουν τρόπο ζωής και να τους γνωστοποιήσουν για τα πολλά καλά αυτής της σκέψης και άποψης.

Συγκεκριμένα με έντονο ενθουσιασμό χωρίστηκαν σε ομάδες ποδηλατών και πεζοπόρων, φόρεσαν τα μπλουζάκια που τους πρόσφερε ο Δήμος Ν. Ιωνίας και με τη συνοδεία και εποπτεία των δασκάλων τους ξεχύθηκαν στους δρόμους. Περνώντας μέσα από πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής συναντήθηκαν στο χώρο του πάρκινγκ του Κλειστού Γυμναστηρίου της πόλης της Ν. Ιωνίας. Από κει και με τη συμβολή της Τροχαίας διέσχισαν την οδό Μελίνας Μερκούρη με προορισμό το χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Ν. Ιωνίας, που βρίσκεται στο Πολιτιστικό –ψυχαγωγικό άλσος Ανδρέας Βαλαχής.

Η διαδρομή υπήρξε καθαρά συμβολική και τα παιδιά μοίρασαν σε οδηγούς χαρτιά με τις προτάσεις τους και τους λόγους αυτής της εκδήλωσης, πέταξαν φέιγ βολάν, μέτρησαν με ντεσιμπελόμετρο την ηχορύπανση της περιοχής που δυστυχώς προερχόταν κατά κύριο λόγο απ’ τα αυτοκίνητα, φώναζαν συνθήματα , όπως «βγες απ’ το αυτοκίνητο, μπες στη ζωή».

Σ’ ένα λοφώδες άπλωμα-ξάγναντο του άλσους και δίπλα στο ανοιχτό δημοτικό θέατρο, τα παιδιά καθισμένα στο γρασίδι άκουσαν τον υπεύθυνο της Περιβαλλοντικής Εκπ/σης της Α΄/θμιας Εκπ/σης, τον Πρόεδρο της Κοινωφελούς Δημοτικής Επιχείρησης «Ιωνία»…., τη Σχολική Σύμβουλο των συγκεκριμένων σχολείων, τον Προϊστάμενο του 2^ου Γραφείου Α/θμιας Εκπ/σης και τους δασκάλους τους, που επικρότησαν τη δράση τους αυτή, τους συμβούλεψαν και τους προέτρεψαν να είναι πάντα συμμέτοχοι στη βελτίωση της καθημερινότητάς τους , για να έχουν οι ίδιοι ένα καλύτερο μέλλον, όπως τους αξίζει.

Έπειτα ‘όργωσαν’ με τα ποδήλατά τους τα δρομάκια του τεράστιου άλσους – πνεύμονα της πόλης τους, χάρηκαν, εκτονώθηκαν, ξέφυγαν για λίγο απ’ τις σχολικές τους υποχρεώσεις, διασκέδασαν με την ψυχή τους.

Ταυτόχρονα έδωσαν μηνύματα αισιόδοξα που απορρέουν απ’ τη σωστή κι όχι αλόγιστη χρήση των αυτοκινήτων, όπως:

-σωματική και ψυχική υγεία

-εξοικονόμηση χρημάτων

-καθαρό περιβάλλον

-επαφή με τη φύση

Και προτάσεις για ένα ανθρώπινο ‘πρόσωπο’ στην πόλη, όπως:

-σεβασμό στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, με το να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητα μπροστά στις μπάρες των πεζοδρομίων

-κατανόηση και σεβασμό στο συμπολίτη, που θέλει να ζήσει μακριά απ’ την ηχορύπανση της πόλης

-διευκόλυνση της κυκλοφορίας των πεζών και των ποδηλατών κ.ά ……

Μέχρι που ήρθε η ώρα της επιστροφής στα σχολεία τους ‘κουβαλώντας’ στις ‘αποσκευές’ της λιλιπούτειας ψυχής τους πρωτόγνωρες εμπειρίες και περηφάνια για τη δράση και προσφορά τους αυτή.

Οι δραστηριότητες βέβαια θα συνεχιστούν και στα σχολεία τους με συζητήσεις και αναφορές στην εμπειρία τους αυτή, με εργασίες , χειροτεχνίες και άλλες εκδηλώσεις, που θα πραγματοποιήσουν από κοινού με τους δασκάλους τους με γνώμονα πάντα το πραγματικό συμφέρον των ιδίων και των συμπολιτών τους.

Α'ΦΗΣΣΙΚΑ' ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Ένας απ' τους πιο όμορφους προορισμούς για μπάνιο , καλό φαγητό, καφέ και ξεκούραση τώρα το καλοκαίρι στα νερά του Παγασητικού είναι αναμφισβήτητα η περιοχή της Αφήσσου.

Με το που εισέρχεσαι στο συμπαθέστατο χωριό, ένα όμορφο και γραφικό λιμάνι σε υποδέχεται γνωστοποιώντας σου ότι κατά πάσα πιθανότητα απ' εδώ ξεκίνησε ο ήρωας Ιάσονας με τη μυθική Αργώ για να φέρει απ΄τη μακρινή Κολχίδα χρυσό και πλούτη στη Θεσσαλία , που τα χρόνια εκείνα λιμοκτονούσε.

Έτσι και γω αυτό το καλοκαίρι εδώ διάλεξα να κάνω τις διακοπές μου το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να ζήσω ξένοιαστες κατά το δυνατόν στιγμές κάτω απ' το χρυσό ηλιοβασίλεμα του τόπου και να δροσιστώ στα καταγάλανα και πεντακάθαρα νερά του κόλπου της Αγια-Θυμιάς. Μια όχι και τόσο κολακευτική για το 'συνάφι' μας εικόνα, όμως, επισκίασε την φυσική ομορφάδα του τόπου, όταν κατηφορίζοντας πεζός τα δρομάκια προς την ακτή και μάλιστα απ' το εκκλησάκι του Αϊ- Λια προς τον Αμποβό αντίκρισα δυο ξένους να μαζεύουν χαρτιά, πλαστικά και πάσης φύσεως σκουπίδια απ΄τα πλαϊνά του δρόμου και μάλιστα απέναντι από κατοικημένα σπίτια. Η ντροπή μου ήταν πολύ μεγάλη και αμέσως κι εγώ -μπας και σώσω το ελληνικό φιλότιμο -προέβην σε ανάλογες κινήσεις. Ένιωσα πολύ άσχημα με το να βλέπω ξένους ανθρώπους να φροντίζουν τον τόπο μου, ενώ οι συμπατριώτες μου περνώντας απ' τον ίδιο δρόμο εκείνη τη στιγμή να πετούν απ' το παράθυρο του αυτοκινήτου τους αποτσίγαρα και πλαστικά μπουκάλια νερού.

Με σύντομη συζήτηση που είχα μαζί τους, μου είπαν ότι εδώ και καιρό κάνουν κάθε χρόνο το ίδιο μιας κι αυτοί παραθερίζουν εκεί κοντά και δεν αντέχουν το τόσο όμορφο τοπίο να 'κηλιδώνεται' βάναυσα. Μου τόνισαν επίσης ότι ήταν απ΄την Αυστρία κι εκεί οι παραβάτες του όποιου νόμου τιμωρούνται αυστηρά κι ίσως κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει κι αυτό στην Ελλάδα.

Μήπως θα έπρεπε ο δήμαρχος της περιοχής να φροντίσει να τοποθετηθούν κάποια καλάθια ή κάδοι, για να μπορούν οι διερχόμενοι να ρίχνουν τα σκουπίδια και ταυτόχρονα να αποκτήσουμε επιτέλους συνείδηση ότι με το να ρυπαίνουμε τον τόπο μας κάνουμε κακό στην υγεία μας, αλλά και στην 'εικόνα' μας προς τα έξω και τον τουρισμό μας; Μήπως επιτέλους πρέπει να εφαρμόζονται με αυστηρότητα οι νόμοι στη χώρα μας;

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΛΟΞΟΠΕΤΑΛΙΕΣ;;

Ξεκίνησα κι εγώ μιαν ωραίαν πρωίαν, από το σπίτι μου στη Ν. Ιωνία, να διεκπεραιώσω τις οικογενειακές υποχρεώσεις με το ποδήλατό μου στην καρδιά της αγοράς του πανέμορφου Βόλου.Είπα, λοιπόν, να διασχίσω τους ποδηλατόδρομους της πόλης του μυθικού Ιάσονα, εφόσον πρώτα περάσω από τους δρόμους της Ν. Ιωνίας μιας και δεν υπάρχουν ακόμη στο εν λόγω αστικό συγκρότημα ποδηλατόδρομοι. Ο σκοπός μου ήταν να αποφύγω αφενός μεν το κυκλοφοριακό κομφούζιο στο μέτρο του δυνατού, αφετέρου δε την όποια πιθανότητα κάποιου ατυχήματος μιας κι οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια του αστικού ιστού είναι επιεικώς απαράδεκτα.

Τι άλλο καλύτερο -ειδικά τώρα το καλοκαίρι- απ' το να παίρνεις το ποδηλατάκι σου και να βολτάρεις ερχόμενος ενίοτε σ' επαφή με τη φύση , κάνοντας τη γυμναστική σου, συμβάλλοντας στο καθαρότερο περιβάλλον του τόπου που ζεις κι αναπνέεις και γιατί όχι εξοικονομώντας και κανένα ευρουδάκι σε καιρούς χαλεπούς , όπως τους τωρινούς.

Βγαίνοντας απ' τα όρια της Ν. Ιωνίας ακολούθησα τη διαδρομή απ΄την οδό Παγασών μέχρι την αρχή της Ερμού. Μια διαδρομή μετ' εμποδίων μιας κι αναγκαζόμουν, κάνοντας το σχετικό ζιγκ-ζαγκ, να μπαίνω μια στο ποδηλατόδρομο, μια στον αυτοκινητόδρομο και μια καβάλα στον πεζόδρομο. Οι στενοί ποδηλατόδρομοι, φτιαγμένοι με ελληνική πατέντα, ήταν κατειλημμένοι από παρκαρισμένα αυτοκίνητα και κάδους σκουπιδιών, όπως μαρτυρούν και οι φωτογραφίες.

Την επόμενη μέρα είπα να αλλάξω διαδρομή κι ακολούθησα τον ποδηλατόδρομο της οδού Φερρών, πλάι στα Village Cinemas, για να βγω στα Παλιά του Βόλου και να ακολουθήσω την παραλιακή. Όμως κι εδώ δυστυχώς μία από τα ίδια. Μάλιστα στον ποδηλατόδρομο αυτόν υπήρχαν και βουλωμένα φρεάτια από διάφορα σκουπίδια και φύλλα που είχαν πέσει, πολλές λακούβες που σε τράνταζαν στην κυριολεξία κι αν ήσουν τυχερός και δεν συναντιόσουν με άλλο ποδηλάτη απ' την αντίθετη κατεύθνση ή κάποιον πεζό, τότε μπορεί να συνέχιζες την πορεία σου χωρίς να κατέβεις απ' το ποδήλατο. Στη δε παραλιακή, που η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη, πρέπει να είσαι πολύ ήρεμος για να πείσεις χωρίς μαλώματα τους εκάστοτε πεζούς ότι πρέπει να κάνουν πιο πέρα για να περάσεις. Μιλάμε για κυκλοφοριακή αγωγή στο μεγαλείο της!



Το αποτέλεσμα; Πήρα το αυτοκινητάκι μου ξανά για να ξαναμολύνω την πόλη μου μιας κι έτσι νιώθω σίγουρα πιο ασφαλής τελικά και ψυχικά υγιής.
Ξυπνήστε επιτέλους ηγέτες αυτού του τόπου. Αν δεν μπορείτε να λύσετε τα απλά και καθημερινά προβλήματα αυτού του τόπου, γνωρίζετε που πρέπει να πάτε, στην καλύτερη περίπτωση στο σπίτι σας. Αυτή η πανέμορφη πόλη με τη σπουδαία μυθική και ιστορική διαδρομή, η βασίλισσα του Παγασητικού, η αυλή του Πηλίου ασφυκτιά με τα κατορθώματά σας. Δεν χρειάζεται να πάτε στην Ευρώπη αλλά κάντε μια βόλτα σε άλλες πόλεις της Θεσσαλίας για να δείτε πώς φτιάχνιονται οι ποδηλατόδρομοι και πώς συντηρούνται. Δεν σας ψηφίζουμε για να μας ταλαιπωρείτε αλλά για να μας υπηρετείτε!

ΓΕΥΣΕΙΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ...

στο μουσείο κρασιού του Κουτσογιαννόπουλου στο Βόθωνα









μια εικόνα χίλιες λέξεις...

το πέρασμα των συμπαθητικών τετράποδων..

Στο Ημεροβίγλι σε συνάντησα ένα δείλι...

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΚΥΡΙΩΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠ' ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΟΥ!!

Από υλικό σιζάλ, που ενθουσίασε τα παιδιά

παρόλο που ήταν δύσκολο να κοπεί με το ψαλίδι