Σε δροσερό απάγγειο επίνω τον καφέ μου,
με την αργόσυρτη αντάμα , βροχή του θέρους πρίμα.
‘χορταστικές’ νοτισμένου εδάφους οσμές,
τ’ Αλωνάρη κι Αι-Λιάτη συγχρωτίζονται πολλές.
Του μυρμηγκιού τη ρότα νεροσυρμή αλλάζει,
ανήμπορο, σαν ναυαγός, βοήθεια ζητάει.
κλαδάκι του βασιλικού βυθίζω μέσα στο νερό,
στο τσαφ…λυτρώνω
υποψήφιο ναυαγό.
Του δήμου ο ακάματος εργάτης με πυγμή,
πευκοβελόνες κι απαστριές
τις κάνει όλες πέρα.
στου λαμπυρίζοντος υγρού εδάφους στη βροχή ,
φαίνονται τώρα όλα καθαρά , ωραία μέρα!
Μπουμπουνητά, βροντές και αστραπές,
προμήνυμα δίνουν βουερό.
πως ο Αλωνιστής με τις χαρές,
τρύγο θα κάνει μ’
άφθονο νερό.
Δεκαοχτούρες στα κλαδιά,
ξάφνιασμα νιώθουν και χαρά.
μπόλικο έχουν ‘θείο δώρο’,
ανέλπιστο κι ελπιδοφόρο.
‘Φωτογραφίζω’ τις στιγμές,
που ο Κύρης μου ’δωσε αδρές.
σκηνές δε χάνω ούτε λεπτό,
το σκηνικό ’ναι
μαγικό!!
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά,
σε πράο προσφύγων
μαχαλά.
κάλεσμα ακούω απ’ το «σαλέ»,
τέλεψε η ώρα του καφέ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου