Αγιορείτικες πινελιές και 'γεύσεις'

Το κάλεσμα το ένιωσα
να φύγω οδοιπόρος,
μα πού αλλού νομίζετε
από το Άγιο Όρος

Εφτά σπουδαία φιλαράκια
ήμαστε όλοι παρέα
κι αφήσαμε τα εγκόσμια
να πάμε γι’ άλλα ωραία

Ο Θοδωρής , ο Δούκας, ο Γιάννης κι ο Στρατής
ο Βασίλης, ο Θανάσης κι ο γράφων ο Κωστής
μαζέψαμε σκέψεις και αποσκευές
και φύγαμε γι’ άλλες αγκαλιές

Αφήσαμε τον όμορφο, το Βόλο των Αργοναυτών
και τις δαντελωτές ακτές του Πηλίου όρους
και με πυξίδα την προσδοκία όλων των ταξιδιωτών
αφεθήκαμε στα πάνσεπτα ύδατα του Αγίου όρους

Στου ουρανού αρχικά την πόλη
και στον ξενώνα ‘ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ’
εμαζευτήκαμε όλοι
το ρίξαμε στο σεργιάνι

Την άλλη ημέρα το πρωί
πήραμε την ‘Αγία Άννα’
ήπιαμε τον καφέ και με πνοή
φύγαμε για την ‘αγία μάνα’

Στης ‘Παναγιάς το Περιβόλι’
ξεκινήσαμε να πάμε
ώρα για αραξοβόλι
τώρα πια με την ψυχή μιλάμε

Στη Δάφνη και στις Καρυές
ορεχτήκαμε λίγες νοστιμιές
και εις το ‘Άξιον Εστί’
κάναμε προσευχή

Φτάνοντας στις Καρυές
και στο ιερό Πρωτάτο
πήραμε ευλογία και ευχές
μα και έλαιο μυρωδάτο

Στ’ Αγίου Ανδρέα την παλαιά τη σκήτη
μπήκαμε για διανυκτέρευση-παραμονή
είχαμε την όψη ερημίτη
και λίγο μούσι οι πιο πολλοί

Το κεράκι πάμε ν’ ανάψουμε
με διάθεση κι όψη ταπεινή
μα ’να χέρι απ’ ολούθε
μας καθοδηγεί, μας ευλογεί

Στη μονή , το Κουτλουμούσι
είχαμε όλοι ήδη μούσι
Και στα κελιά τα ταπεινά
Πέσανε τάβλα τα κορμιά

Όλα πηγαίνανε καλά και δεν ήρθε
είδηση κακιά ,καμιά από το Ραφαήλ
τουναντίον ένα ‘ευλογείτε’
από τις ευχές του γέροντος Γαβριήλ

Στη μονή του Φιλοθέου
αίσθηση υπήρχε του ωραίου.
στη μονή του Καρακάλλου
ενιφθήκαμε εις τα λουτρά απάνου

Κάτω απ’ την φιάλη
στης Φιλοθέου την καταπράσινη αυλή
εμαζεύτηκαν προσκυνητές και άλλοι
με περίσσια αγάπη και με πρόθεση αγνή

Κείθε ο αρχοντάρης με ευχή
μας προσφέρει λουκούμι και καφέ
έως έρθει η στιγμή
να μας έρθει η ξάπλα στο σελτέ

Μετά απ’ τη λιγοστή ανάπαυλα
το τάλαντο κτυπά για Εσπερινό,
μαζεύονται προσκυνητές και μοναχοί
ν’ ακούσουν του Δαβίδ τον έξοχο ψαλμό

Προ του απόδειπνου την ώρα
ήταν η ώρα φαγητού
κι έξω έπεφτε η μπόρα
μαγική εικόνα του Θεού

Τουρλού, φακές και γεμιστά
κολοκυθάκια γευστικά.
λάδι και καλό κρασί
μα και περίσσια προσευχή

Έπειτα στο κιόσκι βγήκαν
για διάλογο και περισυλλογή
μα μοιραία κάποιοι βρήκαν
τσιγαράκι να καπνίσουν κάπου κει

Εις των μονών τα όποια κάλλη,
θαυμάσαμε τα ιερά τα σκεύη
η κάθε εικόνα παναγιάς που θάλλει
μας προστατεύει, μας οδηγεί, μας γνέφει .

Τ’ Αγίου Όρους οι ανεκτίμητοι θησαυροί
κληρονομιά του Βυζαντίου πολλών αιώνων
σου ανατάσσουν, σου ‘θεώνουν’ την ψυχή
είναι κληροδοτήματα ευγενών προγόνων.

Εγειρόμενοι , στον Όρθρο, με διάθεση ταπεινή
στεκόμαστε στης κάθε μονής το Καθολικό
κι άλλες φορές η Παναγιά μας ευλογεί
σε κάποιας σκήτης να ασπαστούμε το Κυριακό

Περπατώντας με γοργό ποδοβολητό κι ανασεμό
έχοντας στην πλάτη το σχετικό μας ‘οπλισμό’
αφήνοντας στο διάβα θάμνους , πεύκα κι αρμυρίκια
μας υποδέχονται των μονών τα αρχονταρίκια

Νέα Σκήτη, Αγία Άννα
ήταν οι προσκυνητικοί προορισμοί.
Απ’ του Αγίου Παύλου τη μονή
έπεσε περπάτημα πολύ

Όταν είχαμε αγρυπνία
νιώθαμε πολλή ηρεμία
κι όσοι είχαμε ευλογία
σπεύσαμε για τη Θεία Κοινωνία

Οι μανόλιες κι οι ορχιδέες
επιβλητικές κι αρχοντικές
σου παρείχαν σκέψεις και ιδέες
ανεπανάληπτες, ταπεινές , μοναδικές

Και εις τη σκιά του Άθω
έβλεπες αχνά τη Σκιάθο
μα στου ορίζοντα τη δύση
σου ’δινε ο Θεός τη λύση

Τόσο μαγική ήταν θέα
όλα όμορφα βαλμένα ωραία
κι απ’ του ουρανού τη σκέπη
ένιωθες ασφάλεια σκέτη


Στις χαρές που μας κερνά η φύση
ατενίζουμε όλη του Θεού την κτίση,
μας συντροφεύουν τρίλιες και κελαηδημοί ,
μας αγκαλιάζουνε οι ουρανοί

Παίρνοντας το πλοίο της γραμμής,
πήραμε και το δρόμο της επιστροφής,
μα απαθανατίσαμε με τη ψηφιακή
στιγμές που αγαλλιάζουν το νου και την ψυχή

Ευχαριστούμε τη μητέρα Παναγία
που μας έδωσε την ευλογία
να ζήσουμε όλοι μας στιγμές
όμορφες, ανείπωτες, γνήσιες, μοναδικές

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!

Αγαπητές και αγαπητοί φίλες και φίλοι ,
λόγω της θερινής ραστώνης και επειδή θα λείπω το μεγαλύτερο διάστημα,θα γράφω στην ιστοσελίδα μου και θα σας 'επισκέπτομαι' περιοδικά. Εύχομαι σε όλους σας να έχετε καλό καλοκαίρι! Με υγεία , δροσιά και απόλυτη ξεγνοιασιά!

ΑΣ ΒΓΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΠ' ΤΟ ΚΑΒΟΥΚΙ ΜΑΣ

ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΕΡΑ!!

25 χρόνια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση απεκόμισα πολλά οφέλη κι εμπειρίες από την επικοινωνία με τους μικρούς μου μαθητές και σίγουρα έγινα ‘σοφότερος’ και ‘δυνατότερος’. Όμως συν τοις άλλοις φέρω μέσα μου και την απογοήτευση, γιατί δεν μπόρεσα σε ένα μεγάλο ποσοστό να προσφέρω και να δημιουργήσω όσα θα ήθελα. Πάντα γύρω μου πολιορκούμουν από τα εκάστοτε εκπαιδευτικά συστήματα, που ποτέ δεν έβρισκαν καταφύγιο ν’ απαγκιάσουν, αφού κάθε τόσο άλλαζαν ανάλογα με τις ανερχόμενες κυβερνήσεις. Αυτό που περισσότερο με κούρασε και με κουράζει είναι η συσσώρευση γνώσεων στο δημοτικό –αλλά και στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπ/σης –με αποτέλεσμα τα παιδιά και οι δάσκαλοι να χάνονται στην κυριολεξία μέσα σ’ αυτή τη δίνη της πίεσης και του καταναγκασμού.
Δε λέω πρέπει να βρουν δουλειά όλοι ,όσοι εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά να γίνεται προσπάθεια να εκπροσωπούνται σχεδόν όλες οι επιστήμες σ’ αυτήν την ευαίσθητη ηλικία και να γίνονται ενέργειες τέτοιου τύπου εις βάρος των παιδιών δεν το δέχομαι με τίποτα. Ας βρεθούν άλλοι τρόποι.
Το παιδί έχει την ανάγκη να μάθει αλλά και να παίξει. Όπως ένας μεσήλικας θέλει να πάει στο καφενείο , να βγει στην αγορά, να επικοινωνήσει , έτσι και το παιδί πρέπει να εκφραστεί αβίαστα μ’ αυτό που του αρέσει σ' αυτή την ευαίσθητη και κρίσιμη ηλικία, ειδεμή το δυσαναπλήρωτο κενό θα έχει επιπτώσεις στη ψυχοσωματική υγεία του και κατ’ επέκταση στην κοινωνία που ζει.
Εδώ τι γίνεται.. Πηγαίνει το παιδί το πρωί στο σχολείο με μια ασήκωτη σάκα-εφόσον πρέπει να χωρέσουν μέσα όλα τα βιβλιοτετράδια της ημέρας και μετά πολλά παιδιά που οι γονείς τους εργάζονται συνεχίζουν στο ολοήμερο σχολείο –καλός θεσμός στη θεωρία , απαράδεκτος στην πράξη.
Εκεί του 'φορτώνονται' εκτός από την απαραίτητη προετοιμασία με την ενισχυτική διδασκαλία για τα μαθήματα της επόμενης ημέρας και μαθήματα , που το παιδί τα έκανε ήδη το πρωί., όπως Αγγλικά, εικαστικά κτλ. Φεύγει από το ολοήμερο σχολείο και συνεχίζει τον αγώνα του στα ιδιωτικά φροντιστήρια- δώσ’ του πάλι Αγγλικά κι άλλες ξένες γλώσσες κ.ο.κ
Στην καλύτερη περίπτωση ο μαθητής, με το πέρασμα των χρόνων, άντε να περάσει με τα χίλια βάσανα σε κάποια σχολή και να πάρει ένα χαρτί που λέγεται «πτυχίο» κι ας το να περιμένει. Κι όλα αυτά με το απαράδεκτο θεσμό των Πανελλαδικών εξετάσεων, όπου το παιδί κρίνεται μεμιάς πολλές φορές για όλη του τη ζωή με το να δώσει εφάπαξ 6 μαθήματα.
Φτάνουμε έτσι σε ένα σημείο κόπωσης κι απαξίωσης απ’ τα περισσότερα παιδιά και μερικά απ’ αυτά ωθούνται και σε βίαιες αντιδράσεις για να ακουστεί η φωνή τους και να δικαιωθούν εφόσον μέχρι να μεγαλώσουν κανείς δεν αφουγκράστηκε τις πραγματικές του ανάγκες και το αγνόησαν.
Προσπάθησα να συμπυκνώσω τα όσα με προβληματίζουν, ως δάσκαλο , για να αντιπαραβάλλω το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα με αυτό για παράδειγμα της Δανίας, όπου στα σχολεία της μικρής αυτής χώρας οι νέοι παίρνουν ‘άριστα’ στο να είναι νέοι.
Συγκεκριμένα το άγχος της βαθμολογίας είναι άγνωστο για τους Δανούς μαθητές. Οποιαδήποτε ιδέα για την ιεράρχηση των μαθητών είναι απαράδεκτη. Θα αντέβαινε στην ισότητα , στην οποία είναι βασισμένη η σοσιαλδημοκρατία τους. Οι καθηγητές όπως και οι γονείς προσπαθούν πάντα να βρίσκουν τα θετικά. Αυτό που μετράει για κείνους είναι να είσαι ο εαυτός σου και να αισθάνεσαι καλά.
Ανάμεσα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, πολλοί μαθητές κάνουν μια ‘παύση’, για να ασχοληθούν μ’ αυτά με τα οποία παθιάζονται: αθλητισμό , τέχνη , περιβάλλον. Το διάστημα αυτό σύμφωνα με λόγια των ίδιων των παιδιών μεγάλωσαν, ονειρεύτηκαν, έμαθαν να ζουν και να συμφιλιώνονται με τους άλλους, σκέφτηκαν τη ζωή.
Άλλα δύο χρόνια στο Λύκειο και θα κάνουν και πάλι μία ‘παύση’. Για ένα χρόνο , για να βγουν στο δρόμο, να δουλέψουν. Οι νεαροί Δανοί το θεωρούν «επικίνδυνο» να ριχτούν αμέσως στις σπουδές , αφού αυτή είναι η στιγμή για να αποκτήσουν εμπειρίες , να δοκιμαστούν , να ωριμάσουν έξω απ’ το πλαίσιο της οικογένειας.
Η αναχώρηση από το σπίτι των γονιών εντάσσεται σε μια πορεία προς την αυτονομία , που ξεκινάει από την ηλικία των 13-15 ετών , με αμειβόμενες μικροδουλειές(ταμία, πωλητή, εφημεριδοπώλη)και συνεχίζεται με την καταβολή , από την ηλικία των 18 ετών μιας κρατικής οικονομικής αρωγής (περίπου 300 ευρώ).
Στη χώρα αυτή των 5,4 εκατομμυρίων κατοίκων , όπου η φορολογία μπορεί να φτάσει το 80% των εισοδημάτων , οι σπουδές είναι δωρεάν και όλοι έχουν δικαίωμα σε έξι χρόνια κρατικών υποτροφιών, καθώς και δάνεια με προνομιακούς όρους, όποια κι αν είναι τα εισοδήματα των γονιών τους.. Ο συνδυασμός των δύο μπορεί να καταλήξει σε σχεδόν 1.000 € το μήνα
«Εδώ οι νέοι έχουν δικαίωμα να κάνουν λάθος στη διαδρομή τους, δικαίωμα στο δισταγμό και στην περιπλάνηση», σχολιάζει ο Γάλλος κοινωνιολόγος Ντομινίκ Μπουσέ , ο οποίος διδάσκει και ζει στη Δανία. «Μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση , να κάνει μια παύση, να ξαναρχίσει αργότερα σ’ έναν άλλο τομέα.
Κάθε διαδρομή είναι σεβαστή, η ιδέα της αποτυχίας δεν υφίσταται. Γιατί; Διότι η κυρίαρχη ιδέα , την οποία συμμερίζονται οι εργοδότες, είναι πως σημασία έχει ‘να βρεις τον εαυτό σου’ και πως ένα βιογραφικό δε συνοψίζεται σ’ ένα κατάλογο με διπλώματα, όπως γίνεται στη χώρα μας.
“ Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι κυρίως είναι η προσωπικότητα ”, λέει ο Βαχ Σόρενσεν, πρόεδρος της επιχείρησης τηλεπικοινωνιών TDC. «Τι μικροδουλειές έχεις κάνει; Τι ταξίδια; Τι εμπειρίες ηγεσίας έχεις; Εθελοντικής εργασίας; » Επιπλέον , σε μια χώρα όπου το ποσοστό ανεργίας είναι 1,6%, ο νεαρός πτυχιούχος είναι περιζήτητος.

Θέτω τις προσωπικές απόψεις και τους προβληματισμούς μου , που πηγάζουν απ’ την πολυετή εμπειρία στο χώρο της εκπαίδευσης, σε συνδυασμό με τα στοιχεία που σας παραβάλλω απ’ την εφημερίδα ‘βιβλιοχαρτοπωλικό βήμα’ για να κατανοήσουμε και να αφουγκραστούμε ο καθένας από μας τα όποια προβλήματα της παιδείας μας ,χωρίς ωστόσο να γίνουμε Δανία αλλά τουλάχιστον να λάβουν κάποιοι υπόψη τους τα θετικά άλλων ευρωπαϊκών χωρών και να πάψουν επιτέλους να παίζουν με τις παιδικές ψυχές!

Μία σύνθεση ευαισθητοποίησης

Παραθέτω μια κάρτα που έκανε η σύζυγός μου και νηπιαγωγός Ευαγγελία με τα νήπια του σχολείου ,στο οποίο διδάσκει, ευχόμενη στους μικρούς μαθητές της καλό καλοκαίρι με αγάπη για όλα τα παιδιά του κόσμου και με την ελπίδα η γη μας να μείνει 'ζωντανή'!*

*Οι μικρές παιδικές φιγούρες έγιναν με φιγουροκόφτη.
Αν μεγενθύνετε την φωτογραφία θα φανούν καλύτερα!

ΤΟ ΠΗΡΑ!!!

Την ημέρα των γενεθλίων μου 3 Ιουνίου και μετά από ...7 χρόνια τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο δώρο απ’ αυτό που μου πρόσφεραν οι φίλες Έλενα και Μαρία, τις οποίες και επισκέπτομαι συχνά στην ιστοσελίδα : «Οι συνταγές της καρδιάς» ;

Με μεγάλη μου χαρά είδα ότι με επέλεξαν ως έναν απ’ τους πέντε blogger που παρακολουθούν, για να μου δώσουν το βραβείο τιμής και εκτίμησης , το βραβείο φαντασίας! Τις ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό !

Σύμφωνα με τους κανόνες αυτής της διαδικασίας οφείλω κάνοντας την αυτοεκτίμησή μου να καταθέσω τη γνώμη μου εκφράζοντας 5 λόγους , που είναι δυνατόν να δικαιολογούν αυτή την επιβράβευση.

Αν και είναι δύσκολο να εκφράσεις μέσα σε λίγες σειρές τους λόγους για τους οποίους αγαπάς αυτά που κάνεις, δημιουργείς και σκέφτεσαι , θα προσπαθήσω συνοπτικά να δώσω μιαν εικόνα .

Το βραβείο λέει: Γράψε 5 πράγματα που σου αρέσουν σε ό,τι καλλιτεχνικό/δημιουργικό κάνεις. Τι σε εμπνέει να φτιάχνεις χειροποίητα δώρα; Στείλε το βραβείο σε 5 blogger.

1. Αγαπώ τα παιδιά και για το λόγο αυτό ό,τι έχει σχέση με εξορμήσεις , περιπέτειες, προγράμματα με τα οποία διασκεδάζουν κι επιμορφώνονται είναι στις άμεσες προτεραιότητές μου.
2. Αγαπώ τη δουλειά μου και προσπαθώ να ανανεώνομαι μέσα απ’ τις απαιτήσεις της ‘δια βίου εκπ/σης’ με ‘όπλα’ την αδάμαστη βούληση , τη καλή συνεργασία και την εξελισσόμενη τεχνολογία.
3. Λατρεύω το καθαρό περιβάλλον και δεν διστάζω να καθαρίζω την πλατεία της γειτονιάς μου (κι όχι μόνο) μαζεύοντας από κανένα σκουπιδάκι!
4. Αγαπώ τις εικαστικές δημιουργίες κι εμπνέομαι απ’ την καθημερινότητα κι απ’ τα βιώματα των παιδιών για να τις εκφράσουμε από κοινού.
5. Μου αρέσει να γράφω από ποιήματα μέχρι και παραμύθια αλλά η παραγωγή είναι μικρή ακόμη !
6. Μου αρέσει η μαγειρική αλλά επειδή η γυναίκα μου είναι φοβερή μαγείρισσα , δεν έχω ταυτίσει ακόμη τη θεωρία με την πράξη, γιατί επαναπαύομαι! . 'Καλομελέτα κι έρχεται!'

Αλλά… ξεχάστηκα …ξεπέρασα τα όρια!!

Και τώρα ο δύσκολος ρόλος : να στείλω το βραβείο σε 5 blogger, που νομίζω ότι τους αξίζει ! Ας με συγχωρήσουν οι υπόλοιποι φίλοι bloggers μιας κι η επιλογή έγινε μεταξύ των εξίσου δημιουργικών και εμπνευσμένων ατόμων , που στο λίγο χρονικό διάστημα που ασχολούμαι με αναρτήσεις έχω γνωρίσει!

Στέλνω λοιπόν το βραβείο φαντασίας στους εξής:

1. Την Άσπα (http://aspaonline.blogspot.com/),το πραγματικό πρότυπο της καλής , ακούραστης και φιλόστοργης μητέρας , που δεν σταματάει να εμπνέεται και να μας εμπνέει με τις απόψεις και τις ιδέες της!!
2. Την εξαιρετική συναδέρφισσα Εύη (http://evikaf.blogspot.com/) , που η λογοτεχνική της φλέβα μας τέρπει και μας ξεκουράζει!!
3. Την ακαταπόνητη Σοφία (http://sofia-flowshopotenetgr.blogspot.com/) , με την ισχυρή θέληση , που ο τρόπος ζωής της μας διδάσκει όλους!!
4. Την ασύχαστη Βίκυ (http://handmadebyvicky.blogspot.com/) , που μας διασκεδάζει με τις ατέλειωτες και συναρπαστικές εικασικές δημιουργίες της!

5. Το φίλο και συνάδερφο Γεράσιμο (http://tsibloulis.blogspot.com/), που με τις οικολογικές εμπνεύσεις και δημιουργίες του μας ευαισθητοποιεί για ένα καλύτερο ‘αύριο’!

Εγώ σας στέλνω το βραβείο φαντασίας εσείς τώρα οφείλετε να το δώσετε κατ’ αντίστοιχον τρόπο σ’ άλλους 5 δημιουργικούς blogger με τους ως άνω όρους! Φιλάκια!!

στιγμές από τα ...7 μου γενέθλια με τη λατρευτή μου οικογένεια!

Και με την ευκαιρία ας μου ευχηθώ να τα κατοστήσω!!