Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Η ΜΙΖΕΡΙΑ , ΚΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ




Πάντοτε ως λαός, ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες, χαρακτηριζόμαστε-θες από μεσογειακή νοοτροπία, θες από γονιδιακά χαρακτηριστικά κ.ο.κ-από μια υπερφίαλη αναποφασιστικότητα και κυκλοθυμικότητα εξαρτώμενη κι αποδιδόμενη κατά τη γνώμη μου ενίοτε στις ακραίες συμπεριφορές , που συνοδεύουν την καθημερινότητά μας. Αυτή η εκκεντρικότητα και παραξενιά έχει να κάνει -κατά την άποψή  μου -στην έλλειψη αυτοκριτικής για τα πράγματα ή στην καλύτερη περίπτωση διότι δεν έχουμε εμείς κατορθώσει κάτι που κάποιοι άλλοι  θα όφειλαν να το είχαν πράξει ή γιατί τέλος πάντων πρέπει κάπου να ξεσπάμε ένεκα των όποιων καθημερινών προβλημάτων μας.
Κι αναφέρομαι φυσικά στους αγώνες της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, όπου πολύ εύκολα από τον πρώτο αγώνα της , που ομολογουμένως δεν ήταν κι ο καλύτερος βάσει των όσων προσδοκούσαμε, βγάλαμε όλοι μας τα πρώτα αρνητικά συμπεράσματα για τους διεθνείς μας με τα όποια πικρόχολα σχόλια. Στην πορεία διαψευστήκαμε για άλλη μια φορά, γιατί οι παίκτες μας ολοένα και θύμιζαν στην αγωνιστικότητά τους και στα αποτελέσματά τους μέρες EURO 2004.
Εύκολα λοιπόν ξανάγιναν οι ήρωες και τα ‘θεοσταλτικά’ σχόλια έπαιρναν κι έδιναν και μάλιστα από ανθρώπους της δημοσιογραφίας λες και δεν γνωρίζουμε όλοι μας μέχρι που φτάνει η δυναμικότητα αυτής της ομάδας.
Τέλος πάντων η ομάδα σε γενικές γραμμές πήγε πολύ καλά κι έφτασε να είναι μέσα στις 16 καλύτερες του κόσμου. Η δε κατάταξη παγκοσμίως , βάσει και των πρωταθλημάτων, την φέρνει στην 12η θέση.
Αυτό που με πείραξε , όμως ιδιαίτερα είναι η τάση κάποιων να ασκούν κριτική βλέποντας και εξετάζοντας τα πράγματα σε συνάρτηση κι απόλυτη ταύτιση με την πολιτική κατάσταση του τόπου τους. Και συγκεκριμένα θέλοντας να ‘κλέψουν’ τα όποια συναισθήματα χαράς ή απογοήτευσης, που ο καθένας μας έχει δικαίωμα να εκφράσει όπου κι όπως θέλει εκδηλώνοντας και τη διαφορετικότητά του.
Ναι, στη χώρα μου –όπως και σε πολλούς άλλους τόπους- υπάρχουν πολλά προβλήματα κι αυτά ποτέ δεν πρόκειται να πάψουν να υφίστανται. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει καθημερινά να κατηγορώ τον οποιοδήποτε βαίνει ενάντια στα δικά μου πιστεύω και να τον ‘πυροβολώ’ επειδή ζω με αυτές τις δυσθεράπευτες δυσχέρειες και να ρίχνω έτσι το φταίξιμο σε απλούς ανθρώπους ,που θέλουν να χαρούν κάποιες στιγμές, που τους παρουσιάζονται στη ζωή τους είτε προσωπικές είτε εθνικές.
Συγκεκριμένα ακούγονται από ορισμένες άθλιες φωνές κατακρίσεις του τύπου: «εδώ δεν πάει τίποτε καλά και σεις ασχολείστε με 22 ηλίθιους που κυνηγάνε ένα τόπι» ή «στο νοσοκομείο τίποτε δεν λειτουργεί σωστά κι εσείς συζητάτε για το Μουντιάλ;»
Εδώ θα ήθελα να αντικρούσω έντονα στο θυμικό αυτών των κυρίων και να τονίσω ότι έχουμε όλοι μας δικαίωμα να ζήσουμε ορισμένες λιγοστές στιγμές  δίχως τα προβλήματα και την καθημερινή μιζέρια . Κάνοντας ένα μπάνιο, βγαίνοντας για καφέ με έναν φίλο, παρακολουθώντας μπάλα κ.ο.κ.
Έχει ο καθένας από μας το δικαίωμα να γελάσει, να υπερηφανευτεί, να πανηγυρίσει. Αυτό δε σημαίνει ότι ξεχνά τα προβλήματά του, που όντως είναι πάρα πολλά , αλλά δεν θα τα λύσει με τη μιζέρια και καθισμένος στον καναπέ. Διότι πολλοί απ’ αυτούς που αρέσκονται στην εύκολη και γλοιώδη κριτική μόνο επισημάνσεις θέλουν να κάνουν για να εξιλεώνονται και να βρίσκουν ψυχολογική λύση στα προβλήματά τους. Ας τα αντιμετωπίσουν παλλαϊκά και με αγωνιστικό πνεύμα έξω στους δρόμους κι ας αφήσουν τον κάθε συμπολίτη τους να ανασάνει και να χαρεί κάποιες χαρούμενες στιγμές του, που δεν είναι και πολλές άλλωστε. Δεν χρειαζόμαστε άλλη θλίψη με την συνεχή γκρίνια τους. Άλλα τους φταίνε και γι’ αυτό ας βρουν μόνοι τους το χάπι της διαφυγής από τη ψυχοπλακωτική τους μουρμούρα. Και να προσθέσω ότι  όλοι αυτοί δεν είναι οι μόνοι που έχουν προβλήματα…αν έχουν!!!!

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

ΧΑΡΕΙΤΕ ΕΝΑ ΔΡΟΣΕΡΟ , ΞΕΝΟΙΑΣΤΟ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΓΑΠΗΤΑ ΜΟΥ ΠΡΩΤΑΚΙΑ!!!


Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ Α΄ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ




Ζεστό μπισκότο η καρδιά μας,

οι αναμνήσεις, τα όνειρά μας,

που τα ζυμώσαμε παρέα,

σε μια χρονιά τόσο ωραία!
-
Δεν μπαίνουμε πλέον στη σειρά,

μάθημα δεν κάνουμε άλλο  πια,

μας καλούν τα αλμυρά νερά ,

τα καταπράσινα βουνά.
-
Να παίξουμε ξένοιαστα στη φύση,

να «οργώσουμε» σ’ ανατολή και δύση.

Και τον Σεπτέμβρη όλοι με χαρά,

θα σμίξουμε με ανοιχτά φτερά.