Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Η 'ΑΝΑΤΟΛΗ' ΕΝΟΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΗΓΕΤΗ

Η 'ανατολή' ενός Θρησκευτικού ηγέτη


Για να είσαι ένας πραγματικός ηγέτης σ’ ένα συγκεκριμένο χώρο αναφοράς δε φτάνει μόνο να βρίσκεσαι στην κορυφή της εξουσίας και να επηρεάζεις και να ελέγχεις ένα συγκεκριμένο σύνολο (σε πολιτικό, κοινωνικό και ιδεολογικό επίπεδο).Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός πραγματικού ηγέτη-που ασφαλώς οι σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας ανέδειξαν ανά τους αιώνες αλλά όχι πολλούς-είναι η υπευθυνότητα, η αξιοσύνη, η χαρισματικότητα , η δημοφιλία , η πνευματικότητα .
Αυτές τις αρετές συγκεντρώνει κατά τη γνώμη μου ο νέος αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ Ιερώνυμος. Κι αυτό πιστοποιείται εμπράκτως απ’ τη γενικότερη στάση του πάνω σε φλέγοντα για την εποχή ζητήματα , που πολλά απ’ αυτά θα ‘ πρεπε να είχαν αυτονόητα βρει ήδη τη λύση τους.
Για να μην χαρακτηριστεί αυτή η εκτίμησή μου βιαστική –μιας και ο εν λόγω αρχιεπίσκοπος ποιμαίνει εδώ και λίγο καιρό το ελληνορθόδοξο ποίμνιο -θα ‘αφήσω’ την κριτική στο πνεύμα και τη λογική των αναγνωστών, μετά απ’ αυτά που παραθέτω παρακάτω και είναι δηλώσεις και μερικά ήδη έργα του ιδίου του αρχιεπισκόπου σε αντίστοιχες δημοσιογραφικές ερωτήσεις :

1. Είναι έτοιμος να δεχτεί την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου μιας και θεωρεί ο ίδιος ότι είναι απόρροια της διδασκαλίας της ίδιας της ποιμαίνουσας Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία το ‘ναι’ πρέπει να είναι ‘ναι’ και το ‘όχι’ , ‘όχι’. Έχει άλλωστε αποδειχθεί ως τώρα ότι οποιαδήποτε μορφή όρκου δε γίνεται φραγμός, όταν έχει ισοπεδωθεί ‘ο έσω άνθρωπος’. Κι αναφέρεται φυσικά και στους πρωτεργάτες των σκανδάλων και των οικονομικών καταχρήσεων κάθε εποχής .
2. Πιστεύει όχι σε έναν επαχθή χωρισμό εκκλησίας-κράτους εκ μέρους της πολιτείας, που θα οδηγήσει σε μια εκκλησία συμβατικών υποχρεώσεων, αλλά να τεθεί το θέμα στην κρίση του ελληνικού λαού και να αποφασίσει εκείνος ό,τι θέλει. Και σίγουρα στην περίπτωση αυτή πολιτεία και εκκλησία θα αναγνωρίσουν τους διακριτούς ρόλους τους. Η εκκλησία θα αποσκοπεί κατά κύριο λόγο στην πνευματική επιρροή στην ελληνική κοινωνία.
3. Θεωρεί το τραγικό γεγονός του θανάτου του 15χρονου Αλέξη και άλλων τέτοιων παρόμοιων γεγονότων ότι σημαδεύουν την ανθρώπινη ζωή και γίνονται πληγή στο σώμα της αγάπης, της ελευθερίας του προσώπου και της καλώς εννοούμενης δημοκρατίας. Ρίχνει παράλληλα την ευθύνη των δρώμενων αυτών στις μεγαλύτερες γενιές, που ξέχασαν τις βασικές αρχές τους και έγιναν άτομα που περιφρονούν την ιδιότητα του προσώπου. Τοιουτοτρόπως η φιλαυτία έφερε ,όπως ήταν φυσικό την περιφρόνηση του άλλου, τον αγώνα του ‘φαίνεσθαι’ κι όχι του ‘είναι’.
4. Καταδικάζει απ’ την άλλη πλευρά τις βίαιες πράξεις απ’ όπου κι αν αυτές προέρχονται. Γιατί φανερώνουν αποπροσανατολισμό, ανελευθερία και κληρονομιά ‘προπατορικών αμαρτημάτων’ ημών των μεγαλυτέρων. Η νέα γενιά έχει δίκιο και σαφώς και πρέπει να διαμαρτύρεται , όχι όμως να καταστρέφει.
5. Η άποψη της Εκκλησίας στην κρίση που διέρχεται σήμερα η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να εστιαστεί στο να πείσει κάθε καλοπροαίρετο ότι καμιά αλλαγή δεν επιτυγχάνεται γύρω μας , αν δεν επιτευχθεί η εσωτερική αλλαγή του καθενός μας.

"ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΑΝΑΤΕΛΛΟΥΝ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ"


6. Με αφορμή την ‘υπόθεση Βατοπέδι’ από τη μια κρίνει ότι τραυμάτισε το κύρος των ποιμένων της Εκκλησίας απ’ την άλλη όμως σπεύδει να επισημάνει πως θα πρέπει να αποφεύγονται ισοπεδωτικές γενικεύσεις, γιατί ένα κακό γεγονός μπορεί να καλύψει δέκα άλλα αγαθά. Δεν μπορούμε για παράδειγμα να αποκεφαλίζουμε τη δημοκρατία , αλλά να ζητάμε μέτρα να αντιμετωπίσουμε την ασθένεια.
7. Καθιστά σαφές ότι η εκκλησιαστική περιουσία θα αξιοποιηθεί για την ανάπτυξη του κοινωνικού έργου της. Υποστηρίζει ότι έγιναν πολλά λάθη στο παρελθόν πάνω σ’ αυτό το θέμα και ισχυρίζεται ότι περιουσία της εκκλησίας παίρνει νόημα μόνο όταν οι πόροι απ’ την αξιοποίησή της επιστρέφουν ως διακονία στην κάλυψη των αναγκών του λαού.
8. Ήδη ο Αρχιεπίσκοπος ανακοίνωσε ότι η Ιερά Σύνοδος θα διαθέσει ποσό ύψους 8 εκατ. € για τη δημιουργία τεσσάρων ιδρυμάτων για ηλικιωμένους, παιδιά με νοητική στέρηση, άτομα με αυτισμό και για την επανένταξη απεξαρτημένων ατόμων. Ταυτόχρονα κρίνει αδήριτη την ανάγκη συνεργασίας της Εκκλησίας –Πολιτείας –πολιτικών κομμάτων –Τοπικής Αυτοδιοίκησης-ενδιαφερόμενων φορέων για την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων παρουσιάζονται κάθε φορά.

Ένας νέος ούριος άνεμος αρχίζει να πνέει στα πράγματα της Εκκλησίας με έναν άνθρωπο δοκιμασμένο απ’ τη ζωή. Το λιγότερο που νομίζω ότι αξίζει να του προσφέρουμε είναι τις ευχές μας να προχωρήσει σ’ αυτά που πιστεύει ότι θα βοηθήσουν την κοινωνία και να τα κάνει σύντομα πράξη! Ας τον φωτίσει ο Θεός!!

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

'Ο ΔΙΚΟΣ' ΜΑΣ ΑΗ-ΒΑΣΙΛΗΣ

Ο «δικός μας» Αϊ-Βασίλης



Παραμονές Πρωτοχρονιάς και ,παρόλο που ο ελληνικός λαός βιώνει έντονα την οικονομική κρίση, βγαίνει σιγά -σιγά απ’ το κέλυφός του και ‘παραδίδεται’ στη χλιδή και συνάμα στην 'αχλή' της αγοράς για τα γιορτινά δώρα.
Βέβαια πολλά αγοραστικά είδη μένουν απούλητα στις βιτρίνες των καταστημάτων και περιμένουν οι καταστηματάρχες την τόνωση της αγοράς την περίοδο των εκπτώσεων. Η ζημιά όμως θα έχει ήδη γίνει.
Μέσα σ’ αυτήν όμως τη μανιοκαταθλιπτική εικόνα της αγοραστικής κίνησης ο μόνος τομέας που υποφέρει λιγότερο είναι ασφαλώς η κατανάλωση παιγνιδιών . Μπορεί οι γονείς και οι παππούδες να στερούνται άλλων πραγμάτων , όμως η αγορά παιγνιδιού για το παιδί ή το εγγόνι τους παραμένει σταθερή αξία στο μέτρο βέβαια που τους αναλογεί.
Και μιας και τα παιγνίδια αποτελούν τον ‘άρχοντα’ της καταναλωτικής προτεραιότητας των Ελλήνων για τις άγιες τούτες μέρες θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
Ο Αϊ-Βασίλης των παιδικών μας χρόνων τείνει να αποσυρθεί από τις ψυχές των παιδιών μας χάρη στην προσπάθεια αρκετών γονιών και επιστημόνων, που υποστηρίζουν ότι το παιδί πρέπει να μάθει την αλήθεια.
Ποια αλήθεια άραγε;
Δεν έζησε και δεν ανακηρύχτηκε άγιος ο σπουδαίος άνθρωπος και μητροπολίτης Καισάρειας της Καππαδοκίας Βασίλειος ;
Δεν υπήρξε μεγάλος ιεράρχης και οικουμενικός διδάσκαλος;
Δεν οργάνωσε κατά υποδειγματικό τρόπο τον ποιμαντικό και τον κοινωνικό τομέα αναλαμβάνοντας σπουδαία και μοναδική δράση στη φιλανθρωπία και περίθαλψη των φτωχών και ασθενών, ώστε παρέμεινε το έργο του υπόδειγμα πνευματικής προσφοράς και κοινωνικής δράσης;,
Δεν αποτελεί έναν απ’ τους μεγάλους προστάτες ‘των παιδιών και των γραμμάτων’;
Δεν αποτελεί τον άγιο όλων των παιδιών εδώ και αρκετούς αιώνες ακόμα και βαθιά στις καρδιές όλων εμάς των μεγάλων , που ξαφνικά επιδιώκουμε να γκρεμίσουμε το τόσο όμορφο έθιμο μόνο και μόνο για να πούμε την αλήθεια;
Μήπως θα έπρεπε να αποκαταστήσουμε εμείς οι ‘μεγάλοι’ την αλήθεια αντί να ψάχνουμε να γκρεμίζουμε παραδόσεις και έθιμα που εδώ και πολλά χρόνια μόνο καλό είχαν να προσφέρουν στην παιδική ηλικία;

Κι όταν μιλώ για αποκατάσταση της αλήθειας εννοώ ότι :

1. Θα πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον αληθινό άγιο Βασίλειο, τον ‘Αϊ-Βασίλη’ της πίστης μας κι όχι τον ψεύτικο της Δύσης, της COCA-COLA και του εμπορίου, τον SANTA CLAUS της Ευρώπης και της Αμερικής.
2. Να μιλήσουμε με τα παιδιά μας και να τα εξηγήσουμε ότι στη μνήμη αυτού του Αϊ-βασίλη γίνονται τα όποια δώρα αυτών των ημερών μιας και ο άγιός μας στην εποχή του βοήθησε πολύ κόσμο και πολλά παιδάκια , κυρίως ορφανά, που είχαν ανάγκη.
3. Να τηρηθεί αυτό το πανέμορφο έθιμο αλλά να κάνουν δώρα οι γονείς στα παιδιά τους όχι πανάκριβα –πρόκληση ‘βαριά’ στις μέρες μας-ούτε εμπορικά χωρίς κάποιο παιδαγωγικό ή ψυχαγωγικό ή και συμβολικό ακόμη χαρακτήρα. Μ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα υπάρξει και μέτρο σύγκρισης με τα πενιχρά δώρα των παιδιών οικονομικά ασθενέστερων οικογενειών.

Αφού ‘κρατηθεί’ το μέτρο και νιώσουμε βαθιά όλοι μας το πραγματικό νόημα των άγιων αυτών ημερών και αν πραγματικά αφήσουμε το άγιο πνεύμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς να εισχωρήσει στις καρδιές όλων μας και βοηθήσουμε τους ανήμπορους ανθρώπους ,που στέκουν δίπλα μας και δεν μπορούν οι ίδιοι να ζήσουν τόσο μάλλον να προσφέρουν ένα απλό δωράκι στα παιδιά τους, προτείνω:

Να αφήσουμε τα παιδιά να ζήσουν το όνειρο , το διαχρονικό μύθο και τόσο γλυκό παραμύθι του Αϊ-Βασίλη με το οποίο τόσες και τόσες γενιές μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν κι ας ψάξουμε αλλού να βρούμε αλήθειες που κείτονται θαμμένες μέσα στην υποκρισία των μεγάλων.

Κι όσο για ένα 'δυτικής' προέλευσης σκετσάκι δε νομίζω ότι μας χαλάει, όταν μάλιστα είναι τόσο χαριτωμένο!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και ευτυχισμένο το νέο έτος!!

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ

ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ


Μου τάζετε ψωμί-παιδεία-ελευθερία.
Μου λέτε ότι αφουγκράζεστε τη φωνή μου
και τις απόψεις μου στη Βουλή των εφήβων.
Μου υπόσχεστε ένα καλύτερο αύριο, αν εισαχθώ
στις Ανώτερες Σχολές.
Μου προσφέρετε πολλές 'γνώσεις' ,
για να είμαι ικανός να προσφέρω στην κοινωνία.
Μου μιλάτε για ‘δωρεάν παιδεία’ και
μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση.
Μ’ έχετε κάνει τον πιο σκληρά εργαζόμενο,
γιατί μόνο έτσι θα πετύχω στη ζωή μου.

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ:

Μου στρέφετε το θυμό , την οργή και την απελπισία μου
στα ‘αδέρφια’ μου, τους απλούς και ευυπόληπτους πολίτες.
Μου χρεώνετε την απόλυτη ευθύνη
για όλα τα κακά αυτού του τόπου.
-.-
Γιατί, γιατί , γιατί , όλα αυτά;
Γιατί μ’ απομακρύνετε από τους θεσμούς και τις αξίες;
Γιατί μου προσφέρετε διαφθορά και εγκλήματα;
Γιατί μου ρίχνετε δακρυγόνα,
επειδή διεκδικώ τα δικαιώματά μου;
Γιατί με συγχέετε με αντιεξουσιαστές και κουκουλοφόρους;

-.-


Γιατί μ’ αφήνετε να μαθαίνω σ’ ένα απαράδεκτο και
«άρρωστο» δημόσιο σχολείο;
Γιατί με προτρέπετε να ξοδεύω τον κόπο και
τον ιδρώτα των γονιών μου στα φροντιστήρια;
Γιατί με βγάζετε τηλεκατευθυνόμενο σε μια κοινωνία ανέργων;
Γιατί μ’ εμποδίζετε να ζήσω και να δημιουργήσω τη δική μου οικογένεια;
Γιατί με κάνετε να πιστέψω σε ρατσιστικές σκέψεις και ιδέες;

-.-

Γιατί 'φυλακίζετε' και 'τσαλακώνετε' τα όνειρά μου;
Γιατί μου ρίχνετε ευθύνες για όλα ,
αφού δεν έχω βγει ακόμα στην κοινωνία;
Γιατί αποφασίζετε για μένα χωρίς εμένα;

-.-

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!
Μην με κοροϊδεύετε άλλο! Είμαι το παιδί σας!
Μη μου προσφέρετε κι άλλες 'γνώσεις' ,
συζητήστε υπεύθυνα μαζί μου!
Δώστε μου χρόνο , χρόνο , χρόνο να σκεφτώ,
να δω πια ποιος είμαι, ποια είναι η ταυτότητά μου.
Να κάνω φίλους , να ερωτευτώ,
να κάνω την αυτοκριτική μου,
να σταθώ στα πόδια μου,
να πάψω να σκέφτομαι με τις σκέψεις των άλλων.

ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ! Δεν φορώ κουκούλες εγώ!
Σας δείχνω το πρόσωπό μου!
ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΜΕ ΒΛΕΠΕΤΕ,
ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ, ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ!

(με τα λόγια ενός εφήβου)

Του Ματζίρη Κωνσταντίνου, δασκάλου

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΟΥ 2ΟΥ Δ. ΣΧ. ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Στα πλαίσια υλοποίησης προγραμματισμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων του σχολείου μας , η περιβαλλοντική και Πολιτιστική Ομάδα των Ε΄ και ΣΤ΄τάξεων του 2ου Δ. Σχ. Νέας Ιωνίας Μαγνησίας , πραγματοποίησε το τριήμερο 31/5, 1 & 2 /6/07, εκπαιδευτική εκδρομή στην Ανατολική Μακεδονία.
Σκοπός της εκδρομής αυτής ήταν να γνωρίσουν οι μαθητές τους αρχαιολογικούς χώρους της Αμφίπολης και των Φιλίππων, τις φυσικές ομορφιές της Ανατολικής Μακεδονίας (λίμνη Κερκίνη και Δοϊράνη , το όρος Μπέλες κτλ.), να επισκεφθούν τα θρησκευτικά μνημεία της περιοχής (Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Ι.Μ. Ακριτοχωρίου), να γνωρίσουν τα σύνορα-πύλες εισόδου και εξόδου της χώρας μας προς τη Βουλγαρία (Προμαχώνας) και τα Σκόπια (Δοϊράνη), τη νεότερη ιστορία της πατρίδας μας (επίσκεψη στα οχυρά Ρούπελ) και τέλος να επισκεφθούν και να 'μάθουν' για τις πόλεις της Α. Μακεδονίας (Σέρρες , Δράμα, Καβάλα).

Το όλο πρόγραμμα είχε επεξεργαστεί στο σχολείο από τους μαθητές και από τους υπεύθυνους δασκάλους των παραπάνω τάξεων κ.κ Γκιοργκούδη Δούκα, Ματζίρη Κων/νο, Σουλακούδη Δήμο & Υδραίο Ιωάννη και είχε εκδοθεί σχετικό φυλλάδιο , το οποίο είχαν μαζί τους οι μαθητές κατά την επίσκεψή τους στους παραπάνω χώρους. Κοντά μας ήταν κι ο Δ/ντής του σχολείου μας κ. Αθανάσιος Ζούκας , ο οποίος μας τίμησε με τη συνοδεία του. Με ορμητήριο τη Μαθητική Εστία των Κάτω Ποροΐων, όπου κοιμούνταν, αναπαύονταν και δειπνούσαν οι μαθητές , εξακτίνωσαν τις επισκέψεις τους προς τις διάφορες περιοχές.
Την πρώτη μέρα της εκδρομής επισκέφθηκαν την Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Σερρών, όπου ήρθαν σε επαφή με το πολύ παλιό μοναστήρι της περιοχής , το οποίο έκαψαν οι Βούλγαροι το 1917.
Στο μοναστήρι εντυπωσιάστηκαν από το μικρό αλλά πανέμορφο μουσείο που είχε θέμα του τη ‘συγκομιδή της ελιάς’ και 'παρασκευή του λαδιού' (παλιό λιοτρίβι) και βέβαια από τη συγκινητική προσπάθεια των γυναικών μοναχών να αναστηλώσουν το μοναστήρι.
Η επίσκεψη στη λίμνη Κερκίνη ήταν μοναδική. Οι μαθητές παρατήρησαν το οικοσύστημα της περιοχής , απόλαυσαν και απαθανάτισαν με τις φωτογραφικές τους μηχανές το πέταγμα των αργυροπελεκάνων και των άλλων πτηνών της λίμνης.

Η δεύτερη ημέρα περιελάμβανε επισκέψεις στους αρχαιολογικούς χώρους της αρχαίας Αμφίπολης και των Φιλίππων καθώς επίσης και του βαπτιστηρίου.
Μοναδική εμπειρία η επίσκεψη στο δυτικό τείχος της Αρχαίας Αμφίπολης και στο Αρχαιολογικό μουσείο, όπου ξεναγήθηκαν από υπάλληλο του μουσείου κι έμαθαν τόσα πολλά για την άνθηση αυτής της περιοχής στα αρχαία και ρωμαϊκά χρόνια.

Ξεχωριστή ήταν η επίσκεψη στους Φιλίππους, όπου τα παιδιά θαύμασαν το αρχαίο θέατρο και τους πρωτοχριστιανικούς ναούς.

Επισκέφθηκαν επίσης τη φυλακή του Αποστόλου Παύλου καθώς επίσης και το βαπτιστήριο, όπου βαπτίστηκε η πρώτη Ευρωπαία χριστιανή , η Λυδία.


Η τρίτη μέρα περιλάμβανε επίσκεψη στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα (Προμαχώνας). Εκεί περνώντας στη νεκρή ζώνη με έναν Έλληνα αξιωματικό μας δόθηκαν πληροφορίες για τα σύνορά μας , τη σημασία της φύλαξής τους και λύθηκαν πολλές απορίες μαθητών.
Η επίσκεψή μας όμως στα οχυρά Ρούπελ ήταν συγκλονιστική . Με τη συνοδεία του υπεύθυνου αξιωματικού μάθαμε για την κατασκευή των οχυρών από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Ι. Μεταξά και το ρόλο που έπαιξαν κατά τη διάρκεια εισβολής των Γερμανών στη χώρα μας στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Εκπλαγήκαμε όλοι μας απ’ την τέλεια κατασκευή του.

Μετά από μια σύντομη επίσκεψη και το προσκύνημα στην Ι.Μ. Ακριτοχωρίου πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
Κατά την επιστροφή μας επισκεφθήκαμε τη λίμνη Δοϊράνη , παρατηρήσαμε τα παραλίμνια χωριά των Σκοπίων καθώς επίσης και την άλλη πύλη εισόδου-εξόδου της χώρας μας προς το γειτονικό κράτος των Σκοπίων.
Επιστρέψαμε στο Βόλο εντυπωσιασμένοι, γεμάτοι αναμνήσεις , γεμάτοι ΕΛΛΑΔΑ!!!

ΠΟΙΗΜΑ : "ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΛΥΦΩΤΑ"


«ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΛΥΦΩΤΑ»


Οάσεις των ονείρων μου,
κόρες των οφθαλμών μου,
είστε εσείς ‘πολύφωτα’ ,
που φέγγετε εντός μου.

Ευχαριστώ εις το Θεό,
που είστε τα παιδιά μου,
μορφές π’ αναγεννήσατε
τα θεία όνειρά μου.

Γαλήνη μας προσφέρετε,
χαρά και ηρεμία.
Σ’ εμέ και τη μητέρα σας
πραγματική ευτυχία!

Διαμάντι ο χαρακτήρας σου,
ατσάλινη η θέλησή σου.
Άσπα μου, ποικίλα τα ταλέντα σου,
μορφαίνουν τη ζωή σου.

Ψυχής φωτάναμμα λαμπρό
φωτίζεις ολόγυρά σου.
Βασούλα μου, είσαι το πιο λαμπερό
αστέρι στο πέρασμά σου.

Ποτέ μη νιώσετε ενοχή
και ξεριζώστε απ’ την καρδιά σας
ό,τι κακό έρθει στη ζωή
σε 'παραστράτημά' σας.

Πλάσματα αξιαγάπητα,
ελπιδοφόρα νιάτα.
Μη λησμονήσετε ποτέ,
βάλτε το στο μυαλό σας
πως οι γονείς αιώνια
θα είναι στο πλευρό σας.

Ευχόμαστε ολόψυχα ,
σιμά στα ‘βήματά’ σας,
τους οδοδείκτες να’ βρετε,
που δείχνουν τα’ όνειρά σας.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

ΤΑ ΕΠΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ:

1. ΠΛΟΥΤΟ ΧΩΡΙΣ ΜΟΧΘΟ
2. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ
3. ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
4. ΓΝΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
5. ΕΜΠΟΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΗΘΟΣ
6. ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑ
7. ΑΓΑΠΗ ΧΩΡΙΣ ΘΥΣΙΑ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΒΛΑΧΟΥ

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

1. Πνευματικός άνθρωπος είναι εκείνος που μετέχει των ενεργειών του Παναγίου Πνεύματος, εκείνος που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Ο κατ’ εξοχήν φορεύς της Ορθοδόξου Πνευματικότητος είναι ο άγιος ο οποίος αποκαλύπτεται με τη διδαχή και τα λείψανά του. Ο μη πνευματικός λέγεται ψυχικός και σαρκικός άνθρωπος.
2. Η Ορθόδοξη Πνευματικότητα διαφέρει σαφώς από «πνευματικότητες» δυτικού και ανατολικού τύπου. Η διαφορά στο δόγμα δείχνει και τη διαφορά στο ήθος. Η ουσία της Ορθοδόξου Πνευματικότητος βρίσκεται στο ότι είναι θεραπευτική , θεραπεύει την ασθένεια του ανθρώπου , τον καθιστά πρόσωπο . Αυτό που θεραπεύεται πρωτίστως είναι η καρδιά , που είναι το κέντρο της υπάρξεως του ανθρώπου . H Ορθόδοξη Εκκλησία λέγεται νοσοκομείο , ιατρείο της ψυχής γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο .
3. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία όμως δεν τονίζεται μόνον η αναγκαιότητα της θεραπείας , αλλά συγχρόνως διαγράφεται και ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται .Επειδή ο άνθρωπος έχει ακάθαρτο νου και ακάθαρτη καρδιά πρέπει να περάσει επιτυχώς από τα τρία στάδια της πνευματικής ζωής , ήτοι την κάθαρση της καρδιάς , τον φωτισμό του νου και τη θέωση .
4. Εκτός από αυτή τη διαίρεση υπάρχει και μία άλλη , ήτοι πράξη και θεωρία . Δεν πρόκειται για διαφορετική κατάσταση , αλλά για την ίδια , αφού πράξη είναι η κάθαρση , η μετάνοια και όλα εκείνα που την συγκροτούν , ενώ θεωρία είναι ο φωτισμός του νου και η θέωση .
5. Η θεραπεία του ανθρώπου , γίνεται με τα μυστήρια της εκκλησίας και την ασκητική ζωή . Η άσκηση προηγείται των μυστηρίων και μετά από αυτά ακολουθεί και πάλι η ασκητική ζωή . Η διάσπαση του συνδέσμου μυστηρίων και ασκήσεως οδηγεί ή σε μια επίπλαστη εξωτερική ηθικολογία ή στην πλήρη εκκοσμίκευση .
6. Στην Ορθόδοξη Πνευματικότητα δεν υπάρχει διάσταση και διάσπαση μεταξύ νηπτικής και κοινωνικής θεολογίας , ούτε χωρίζονται οι άγιοι Πατέρες στεγανά σε νηπτικούς και κοινωνικούς . Η σωστή κοινωνικότητα είναι συνέπεια της νηπτικότητος και η νήψη είναι η υπόσταση της πραγματικής κοινωνικότητος . Η θεραπεία της ψυχής από τους λογισμούς , τα πάθη , την τυραννία του θανάτου , κάνουν τον άνθρωπο κοινωνικά και ψυχολογικά ισορροπημένο . Μετον τρόπο αυτόν λύνονται και όλα τα κοινωνικά , πολιτικά , οικολογικά και οικογενειακά προβλήματα .
7. Στην Ορθόδοξη παράδοση δεν υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ μοναχών και εγγάμων , ούτε η κάθε τάξη έχει διαφορετικές υποχρεώσεις . Όλοι μπορούν και πρέπει να τηρούν τις εντολές του Χριστού στη ζωή τους . Απλώς διαφέρει ο χώρος ασκήσεως και ο βαθμός , ενώ ο σκοπός είναι ο ίδιος . Όλοι καλούμαστε να πορευθούμε απ’ το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση .
8. Η Ορθόδοξη Πνευματικότητα είναι Χριστοκεντρική , γιατί στο Χριστό έγινε η υποστατική ένωση της θείας και της ανθρώπινης φύσεως , ατρέπτως , ασυγχύτως , αχωρίστως και αδιαιρέτως . Γι’ αυτό ο Χριστός είναι το μοναδικό φάρμακο για τη σωτηρία και τη θεραπεία του ανθρώπου . Επειδή όμως ο Χριστός δεν μπορεί να θεωρηθεί έξω από τα άλλα πρόσωπα της Αγίας Τριάδας και έξω από την εκκλησία , που είναι το σώμα του , γι’ αυτό η Ορθόδοξη Πνευματικότητα είναι ταυτόχρονα τριαδοκεντρική και εκκλησιοκεντρική .

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ( ενδείκνυται για καλοκαιρινή γιορτή)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ...
Α.............με το δάσος:
( διευθυντής , δημοσιογράφος , φωτογράφος , σπίνος , δάσος)
ΔΗΜ.: -Πού θα το βρω;
ΔΙΕΥΘ.: -Γκουχ , γκουχ... (ξεροβήχει) . Κατάλαβα!!
ΔΗΜ.: -Με περιμένει τουλάχιστον ;
ΔΙΕΥΘ.: -Γκουχ , γκουχ...(ξαναξεροβήχει) . Χρόνια περιμένει.. (απάντησε σιγά)

ξεκινά ο δημοσιογράφος με το φωτογράφο

ΦΩΤ.: -Άκου!!
ΔΗΜ.: -Τι έγινε;
ΦΩΤ.: -Σύρμα.
ΔΗΜ.: -Σύρμα; Έχει ξεχασμένα καλώδια ακάλυπτα η ΔΕΗ;
ΦΩΤ.: (Κουνάει αρνητικά το κεφάλι του και τα πόδια του είναι καρφωμέ-
να στο έδαφος).
ΔΗΜ.: -Έχει νάρκες εδώ ξεχασμένες από τον πόλεμο;(τρέμοντας από το
φόβο και έτοιμη να το βάλω στα πόδια)
ΦΩΤ.: (Τον κοιτάζει υποτιμητικά). Τα πουλιά στέλνουν σύρμα , δηλαδή
σήμα στα δέντρα( μου εξήγησε σιγά, τόσο σιγά που σχεδόν δεν
άκουγα).
ΔΗΜ.: -Και τι λέει το σύρμα;( ρωτώντας ειρωνικά)
ΦΩΤ.: -Προσοχή !!! Άνθρωποι !!!
ΔΗΜ.: -Μια και ξέρεις τη γλώσσα τους, πες στα πουλιά πως είμαστε
καλοί άνθρωποι (λέγοντας περιγελαστικά)

πλησιάζει ένας σπίνος και σοβαρεύει ο δημοσιογράφος

ΣΠΙΝΟΣ.: -Μήπως οπλοφορείτε; (ρωτά ευγενικά)
ΦΩΤ.: -(κοιτώντας προς το δημοσιογράφο).Βγάλε αν έχεις στις τσέπες
σου ή στη τσάντα σου σπίρτα ή αναπτήρα και άφησέ τα στο
βραχάκι. (διέταξε σχεδόν ο φωτογράφος).
ΔΗΜ.: (Ψάχνοντας προσεκτικά βρήκε στη τσέπη του μια τσίχλα).Να μια
τσίχλα!!
ΣΠΙΝΟΣ.: -Κράτησέ την· αυτό δεν είναι όπλο παρά μόνο για την κακοσμία
του στόματος . Παρακαλώ περπατάτε στα νύχια των ποδιών σας.
ΔΗΜ.: -Γιατί; (ρωτώντας ψυθιριστά)
ΣΠΙΝΟΣ: -Γιατί εδώ είναι νεκροταφείο (τον εξηγεί με αληθινή θλίψη).
ΔΗΜ.: -Τότε χάσαμε το δρόμο. Εμείς θέλουμε συνέντευξη από το δάσος .
(εξήγησε στο σπίνο στενοχωρημένη).
ΣΠΙΝΟΣ.: -Δε χάσατε το δρόμο, μόνο που τώρα το δάσος έγινε νεκροταφείο
(είπε με αληθινή θλίψη ο σπίνος).
ΔΗΜ.: -Μα εγώ βλέπω τα δέντρα στη θέση τους...


ΣΠΙΝΟΣ.: -Σωστά , μα δεν έχεις ακούσει πως τα δέντρα πεθαίνουν όρθια ;
ΔΗΜ.: (Προχωρεί και τότε βλέπει...
Τα δέντρα είχαν καψαλισμένους κορμούς , καμένα κλαριά .Τα που-
λιά είχαν φύγει, ο αγέρας δεν φυσούσε στα κλαριά , βλέπεις ο α-
γέρας δεν αγαπάει τα παιγνίδια με τους πεθαμένους)
Πάρε μόνο φωτογραφίες (είπε στο φωτογράφο έχοντας πολλούς
κόμπους στο λαιμό του), πάρε μόνο φωτογραφίες , η συνέντευξη
αναβάλλεται για 100 χρόνια. Τόσα θα κάνει το δάσος για να ξα-
να γίνει. (Ο φωτογράφος έβγαζε φωτογραφίες , η δημοσιογράφος
κοίταζε βουβή και ο σπίνος συνέθετε ένα καινούριο πένθιμο εμ-
βατήριο).

Β...............με την Αθήνα
ΔΗΜ.: -Ε! όχι κι έτσι! Όχι πως η Αθήνα έγινε η χειρότερη πόλη του κόσμου και «μόνο σαν κωφάλαλος, τυφλός , με χαμένη κιόλας την αίσθηση της όσφρησης μπορείς να επιζήσεις στην Αθήνα»!
ΑΘ.: -Γιατί εκνευρίζεσαι; Δεν έχει μέσα της αυτή η διαπίστωση και αλήθεια; Τώρα σου κακοφαίνεται; Όταν όμως άσκεφτα μου έχτιζες κάθε άδειο χώρο , όταν έκοβες κι έκοβες δέντρα για να χτίσεις δε με σκέφτηκες;
(η Αθήνα ήταν οργισμένη)
ΔΗΜ.: -Σου ορκίζομαι πως δεν είμαι ούτε αρχιτέκτονας ούτε πολεοδόμος ούτε οικοπεδοφάγος.
ΑΘ.: -Έβαλες ασφαλώς κι εσύ το χεράκι σου . (είπε με κακία)
ΔΗΜ.: -Δεν το έβαλα.
ΑΘ.: -Τότε γιατί όσοι δε βάλατε το χεράκι σας , δε βάλατε τις φωνές ;
ΔΗΜ.: -Αλήθεια , γιατί ;
ΑΘ.: -Σαν τον Πόντιο Πιλάτο , μου πλύνατε τα χέρια , «Αθώος είμαι» , είπατε
και ξεχάσατε πως όποιος δεν είναι φίλος μου , είναι εχθρός μου!
ΔΗΜ.: -Το κράτος φταίει...
ΑΘ.: -Το κράτος πετάει τα σκουπίδια στα πεζοδρόμια μια μέρα πριν περάσει το αυτοκίνητο του Δήμου; Το κράτος πετάει τα πλαστικά μπουκαλάκια , σακουλάκια στην ακρογιαλιά ; Το κράτος έχτισε τα παράνομα ; Άσε το άλλο: για ψύλλου πήδημα , φραπ το αυτοκίνητο . Και μας πνίξανε τα καυσαέρια , γιατί κοίταξες ποτέ σου αν λειτουργεί αν λειτουργεί σωστά η εξάτμιση ;
ΔΗΜ.: -Δεν έχω αυτοκίνητο.
ΑΘ.: -Τότε θα πηγαίνεις στη στάση κι αντί να κάτσεις στην ουρά να ‘ρθει το αυτοκίνητο να μπεις , κάνεις ζαβολιές . Ζαβολιές κι εκεί ., έξυπνος εσύ , βλάκας ο άλλος , έτσι γελούν οι ξένοι και γράφουν πως είμαι πόλη ανυπόφορη.
ΔΗΜ.:- Εγώ δεν τα κάνω αυτά!! Και στη θάλασσα που πάω για μπάνιο και ψήνομαι από τον ήλιο , περιμένω στη σειρά μου να μπω στο λεωφορείο.
ΑΘ.:-Πας στη θάλασσα!!! Δηλαδή το λέει η περδικούλα σου. Γιατί χρειάζεται θάρρος για να πέσεις στη θάλασσά μου , που ήταν η πιο όμορφη θάλασσα του κόσμου . (είπε η Αθήνα και με κοίταξε με υποψία) . Και δε μου λες : γεμάτο το τσαντάκι όταν πας στη θάλασσα , άδειο όταν γυρίσεις. Έφαγες , ήπιες , πέταξες τα σκουπίδια σου εκεί στην ακρογιαλιά , έτσι ;
ΔΗΜ.: -Αθήνα μου , μπορεί να μην έκανα αυτά ακριβώς , έκανα όμως άλλα και κείνο που δεν έκανα , δεν αντέδρασα για όσα σου κάνανε .
ΑΘ.: -Λυπημένη είμαι , δυστυχισμένη είμαι... (με αναφυλλητά). Ξέρεις τι θα πει να έχεις κάτι κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά εκεί πάνω στην Ακρόπολη - τις Καρυάτιδες λέω - και τώρα να μην τις βλέπεις; Δε λέω καλά κάνανε και τις μάντρωσαν στο μουσείο αφού ήταν για το καλό τους , μα βγαίνει ο
ήλιος κάθε πρωί και εκεί που τις καμάρωνε αιώνες τώρα , δεν τις βλέπει. Αλήθεια έχεις δει ηλιοβασίλεμα απ’ τον Παρθενώνα; Έχεις δει πως ροδίζει το μάρμαρο;
ΔΗΜ.: -Έχω δει , Αθήνα....
Μα η Αθήνα δε τον άκουγε . Κοίταζε τον Υμηττό που πρέπει να είχε μενεξελιές πινελιές στις πληγές του , μα δε φαινόταν οι πληγές , ούτε οι πινελιές . Κοίταξε προς την Ακρόπολη μα κι εκείνη είχε καλυφθεί από το νέφος . Έτσι έγινε και πήρε συνέντευξη από το νέφος....




Γ...........από το νέφος
ΝΕΦ.: -Είμαι το τέρας . Κάθισε !
ΔΗΜ.: -Όχι , ευχαριστώ (με φρίκη και το κατάλαβε)
ΝΕΦ.: -Γιατί δε σου αρέσουν τα θρίλερ; (είπε με απορία)
ΔΗΜ.: -Προτιμώ τα παραμύθια.
ΝΕΦ.: -Μα είμαι το παραμύθι του 20ού αιώνα . Έτσι είναι τώρα τα παραμύθια . Τρομερά , τραγικά.
ΔΗΜ.: (βγάζοντας χαρτί και μολύβι και παίρνοντας ύφος επαγγελματικό)
-Όνομα;
ΝΕΦ.: -Νέφος.
ΔΗΜ.: -Διεύθυνση κατοικίας .
ΝΕΦ.: -Αθήνα.
ΔΗΜ.: -Μόνιμη η κατοικία σας;
ΝΕΦ.: -Ελπίζω μόνιμη. ΔΗΜ.: -Σας ακούω (είπε και σωριάστηκε σε μια καρέκλα) .
Το νέφος το είδε και θυμώνει
ΝΕΦ.: -Άκουσε αυτά , που θα σου πω κοπέλα μου . Εγώ δεν είμαι η αλεπού που πάει απρόσκλητη σε γάμο . Με κάλεσες , με ξανακάλεσες κι έτσι ήρθα.
ΔΗΜ.: -Εγώ , κύριε νέφος , ούτε ήξερα την ύπαρξή σας. Από το γιατρό που πήγα όταν αρρώστησα - γιατί με αρρωστήσατε - σας έμαθα και μετά που βούιζαν οι εφημερίδες , τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις. Πάντως , με συγχωρείτε , αλλά είμαι βιαστική , λέω να πηγαίνω (είπε συγχισμένη).


ΝΕΦ.: -Α! Εγώ δε το σκέφτομαι να μετακινηθώ!!
ΔΗΜ.: -Μα ξέρετε , στο σχολείο μαθαίναμε πως «ο Αττικός ουρανός αίθριος εστί».
ΝΕΦ.: -Δεν ξέρω αρχαία , τι θα πει αυτό;
ΔΗΜ.:! -Να , πως ο ουρανός της γης είναι καθαρός και γαλάζιος.
(χα , χα , χα...κάγχασε το νέφος)
ΝΕΦ.: - Άρχισες εσύ τώρα να λες παραμύθια!!
ΔΗΜ.: - Καλέ τι λέτε; Το λέγανε σας λέω οι αρχαίοι μας πρόγονοι . Σας διαβεβαιώ το μαθαίναμε στο σχολείο.
ΝΕΦ.: - Εγώ μαθαίνω τα νέα από το μετεωρολογικό δελτίο και αυτό τα λέει αλλιώς και αλλιώτικα.
ΔΗΜ.: - Κύριε νέφος λυπηθείτε μας , σας παρακαλώ!!
ΝΕΦ.: - Φιλανθρωπία μου ζητάς; Όχι κορίτσι μου . Ποτέ με παρακάλια δεν έφυγε ένα κακό . Ανασκουμπώσου και πολέμα με . Πόλεμο κάνουμε κι όποιος νικήσει . Με παρακαλετά και ξόρκια δε φεύγω .
ΔΗΜ.: - Θεέ μου , πού να στηριχθώ , πού υπάρχει ελπίδα;;;



Τελευταία συνέντευξη:

ΔΗΜ.: -Να σου πάρω συνέντευξη , κοριτσάκι μου ;

Το κοριτσάκι την κοίταξε χαμογελαστά . Δεν καταλάβαινε !!

ΔΗΜ.: - Θα παλέψουμε μαζί , θ’ αγωνιστούμε . Με ξόρκια και παρακαλετά δεν φεύγει το κακό . Μα τα μάτια σου........ είναι η πιο αστραφτερή θάλασσα! Τέτοια θάλασσα πρέπει να αντίκρισαν οι πρωτόπλαστοι. Είναι ο πιο καθαρός ουρανός με ήλιους μέσα . (σκύβει και της φιλάει τα ξανθά μαλλιά). Πώς σε λένε ;;

ΚΟΡ.: - ΕΛΠΙΔΑ , ΕΛΠΙΔΑ (μου είπε και έφυγε κυνηγώντας τη μπάλα της...).

ΑΧ! κακόπαθη δημοκρατία

"Δημοκρατία είναι το πολίτευμα σύμφωνα με το οποίο η πολιτική εξουσία πηγάζει απ' το λαό και ασκείται προς όφελός του , βασικές δε αρχές του αποτελούν η ισονομία , η ισοπολιτεία, η κατοχύρωση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.λ.π.




Γεννήθηκα το 1962 σε μια εποχή που η πολύπαθη δημοκρατία της Ελλάδας επρόκειτο να λαβωθεί απ’ την επερχόμενη λαίλαπα της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών κι όπως αποδείχτηκε δοκιμάστηκε στην επταετία σκληρά αφήνοντας πίσω της μία σύγχυση κι αβεβαιότητα , που εντείνονται ακόμη περισσότερο στις μέρες μας εν έτει 2008.
Τότε βίωσα τις διαδοχικές φάσεις της πολιτικής εξέλιξης στη χώρα μου μέσα από προσωπικές εμπειρίες και τα λόγια των δασκάλων μου. Σήμερα καλούμαι εγώ ως δάσκαλος να διδάξω και να εξηγήσω στους μαθητές μου τι είναι δημοκρατία και ποια τα πλεονεκτήματά της έναντι όλων των άλλων καθεστώτων, που δυστυχώς τα ένιωσε έντονα ο ελληνικός λαός 'στο πετσί του' στο πέρασμα των χρόνων.
Οι πρώτες αξίες και αρετές που έρχονται στο μυαλό μου απ’ το πολίτευμα της δημοκρατίας είναι η ελευθερία έκφρασης και λόγου, η εσωτερική ασφάλεια , ο σεβασμός των δικαιωμάτων του ατόμου. Μετά λύπης μου όμως διαπιστώνω καθημερινά ότι απ’ τα δημοκρατικά πολιτεύματα της χώρας μου δεν εισπράττω στην πράξη αυτά που επικαλούνται προεκλογικά ως στάσεις ζωής και μέτρα βελτίωσης της καθημερινής ζωής του απλού πολίτη. Απεναντίας προωθείται και προβάλλεται ο ωχαδερφισμός , το ατομικό συμφέρον και η καταβολή στην καλύτερη περίπτωση της ήσσονος προσπάθειας .
Συνέπεια και απόρροια των παραπάνω είναι η πρόκληση φαινομένων όπως αυτού της περίπτωσης του 15χρονου Αλέξανδρου, ο οποίος έχασε πρόσφατα στα Εξάρχεια των Αθηνών άδοξα τη ζωή του από έναν αστυνομικό, που είχε μάθει στο Σώμα που υπηρετούσε να επιτίθεται με οργή για την επιβολή της τάξης αντί να δείχνει αυτοσυγκράτηση αμυνόμενος στον εκρηκτικό ενθουσιασμό οποιουδήποτε νέου ανθρώπου που βομβαρδίζεται καθημερινά απ’ το αδιάφορο και απαξιωμένο σύστημα που τον εξουσιάζει.
Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνω και να εκφράσω ταυτόχρονα την απορία μου :

1. Τι είδους εκπαίδευση υφίστανται τα παιδιά (γιατί για νέα παιδιά πρόκειται) που επιλέγουν να θέσουν εαυτόν στην υπηρεσία της ασφάλειας (αστυνομία , στρατός κτλ.) του κοινωνικού συνόλου ,
2. Ποια ψυχολογία μπορεί να έχουν κάποιοι άνθρωποι των σωμάτων ασφαλείας όταν τόσο εύκολα πατούν τη σκανδάλη και σωριάζουν χάμω οποιοδήποτε νεαρό στη στιγμή και
3. Γιατί διατηρούν σε περιοχές με βεβαρημένο παρελθόν , όπως τα Εξάρχεια , αστυνομικούς για πολλά χρόνια σαν του συγκεκριμένου «Ράμπο» της περίπτωσής μας , στους οποίους ευλόγως εξελίσσεται και αναθερμαίνεται το σαράκι της οργής , του μίσους και της εκδίκησης απέναντι στους θαμώνες τέτοιων περιοχών με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια βεντέτα γνωστών προσώπων εκατέρωθεν (Θύτη-θύματος) ;

Από την άλλη καταδικάζοντας μεν τις ενέργειες κάποιων νεαρών, που όντως προβαίνουν σε εκδηλώσεις απερισκεψίας και καταστρέφουν ότι βρουν μπροστά τους μη σεβόμενοι τις περιουσίες των συνανθρώπων τους και προκαλώντας πόνο , δυστυχία και οργή στον απλό πολίτη που εργάζεται σκληρά για να φτιάξει μια μικρή επιχείρηση ή να αγοράσει ένα αυτοκίνητο ή να κατασκευάσει ένα απλό σπίτι , όνειρο πολλών ανθρώπων, θα ‘θελα να επισημάνω τα εξής:

1. Νιώθω ότι πρέπει να καθίσουμε εμείς οι μεγαλύτεροι , που έχουμε βολευτεί έχοντας εξασφαλίσει κάποια θέση εργασίας και εκφράζοντας τις όποιες απόψεις μας εκ του ασφαλούς , να ακούσουμε τους προβληματισμούς των παιδιών αυτών , πρώτα ως γονείς κι έπειτα ως άτομα υπεύθυνα απ’ όποιον χώρο ευθύνης διακατέχει έκαστος.
2. Αναρωτιόμαστε άραγε ότι του σημερινού νεοέλληνα δεν του δίνονται οι ευκαιρίες να εκφραστεί και γι’ αυτό προβαίνει σε ενέργειες προκλητικές ως ένα είδος γενικότερου ξεσπάσματος σαν να κραυγάζει: « είμαι κι εγώ εδώ , δεν μου δίνει κανείς σημασία;»
3. Σκεφτήκαμε όλοι μας αν ο σημερινός νέος , ο πτυχιούχος με πολλά διπλώματα και μεταπτυχιακά γιατί δεν μπορεί να βρει δουλειά;
4. Πώς είναι δυνατόν να μην απαξιώσει ο αυριανός ψηφοφόρος τα πολιτικά κόμματα , όταν εκείνα πρώτα τον απαξιώνουν και επιδίδονται στον αγώνα κυρίως της ανόδου του κομματικού τους συνδυασμού χαρακτηριζόμενα από μια εσωστρέφεια αναπαυόμενοι στο τραχύ και στείρο κομματικό τους κέλυφος;
5. Μήπως είναι επείγον να έρθει η περιβόητη μεταρρύθμιση της παιδείας και τα ελληνόπουλα να λάβουν επιτέλους μιαν άλλη εκπ/ση , που θα τους παρέχει τη δυνατότητα να κρίνουν , να δημιουργούν και να εκφράζουν την άποψή τους επί παντός ; Να 'διώξουμε' επιτέλους τη στείρα απομνημόνευση απ' τα σχολεία και να δημιουργήσουμε άτομα με πολιτική σκέψη και συνείδηση;

Αυτή που βιώνουμε σίγουρα δεν είναι η Δημοκρατία που διδάχθηκα ως μαθητής στο δημοτικό και σίγουρα όχι αυτή που θα διδάξω στους μαθητές μου.
Θέλω να νιώθω υπερήφανος που είμαι Έλληνας παιδαγωγός μα κάποιοι άλλοι θέλουν να μου το στερήσουν αυτό το δικαίωμα να κάνω τα παιδιά που ο Θεός έταξε να περάσουν ‘απ’ τα χέρια μου’ υπερήφανους πολίτες που να αγαπούν και να λατρεύουν το τόπο που μεγάλωσαν αλλά και μερικά τον τόπο που φιλοξενούνται. Αλλιώς ονειρεύομαι τη Δημοκρατία και γι’ αυτό το ιδεώδες πολίτευμα θα αγωνιστώ έστω κι ως άτομο μ’ όλες μου τις δυνάμεις και στο βαθμό που μ’ αναλογεί ως δάσκαλος των ‘παιδιών μου’
.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΜΒΑΗΣ

Το φρικιαστικότερο έγκλημα που διεπράχθη στην ιστορία της παγκόσμιας τρομοκοκρατίας ήταν αναμφισβήτητα αυτό της Βομβάης.Μερικοί βιάστηκαν να το συγκρίνουν με την τρομοκρατική ενέργεια στους δίδυμους Πύργους, αλλά σ' εκείνη την περίπτωση δεν σοκαρίστηκε η κοινή γνώμη τόσο πολύ όσον αφορά στην εξέλιξη της προσπάθειας των νεαρών "εκδρομέων" τρομοκρατών και στην ψυχολογία τους , που τους κατηύθυνε να σφαγιάζουν όποιον έβρισκαν μπροστά τους , όπως μωρά , γυναίκες , ηλικιωμένους .
Όμως πλανώνται κάποια βάσιμα ερωτήματα όσον αφορά τα αίτια που οδήγησαν τους τρομοκράτες σ' αυτήν την ειδεχθή ενέργεια , καθώς επίσης και στην ευκολία με την οποία έδρασαν οι "επίγειοι καμικάζι" χωρίς να γίνουν αντιληπτοί απ' την Κυβέρνηση και το στρατό της Πρωτεύουσας παρά μόνο στην προσπάθεια αντίμετώπισής τους κι εφόσον ήδη είχαν σφαγιαστεί γύρω στα 200 άτομα και τραυματιστεί πάνω από 300.


Λέγεται από ιστορικούς αναλυτές και διπλωμάτες ότι ήθελαν:
  1. Να πλήξουν το ανερχόμενο γόητρο της Ινδίας , το οικονομικό κέντρο της Βομβάης.
  2. Να διαμαρτυρηθούν για την αντιμουσουλμανική πολιτική που εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια το ινδοϋστικό κράτος.
  3. Να υπονομεύσουν το διάλογο, που εγκαινιάστηκε πρόσφατα ανάμεσα σε Ινδία και Πακιστάν και υποστηρίζει η πακιστανική κυβέρνηση του Ασίφ Ζαρνταρί αλλά όχι κι ο πακιστανικός στρατός.
  4. Να πλήξουν και υπονομεύσουν το κύρος του νεοεκλεγμένου Προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ-Ισμαήλ Ομπάμα (όπως συνέβη και με προηγούμενους προέδρους μόλις εξελέγησαν)
  5. Να εκδικηθούν για τις εδώ και πολλά χρόνια τακτικές σφαγές του ινδοϋστικού καθεστώτος στο Κασμίρ των 4 εκ. μουσουλμάνων...κ.ά

Όμως ένα είναι σίγουρο ότι ανοίγει ένα νέο μέτωπο πυριτιδαποθήκης αν αναλογιστούμε μάλιστα ότι και οι δυο γειτονικές χώρες Ινδία -Πακιστάν έχουν πυρηνικά όπλα , είναι πυρηνικές δυνάμεις και το μέλλον για την περιοχή και για όλη την ανθρωπότητα είναι αβέβαιο.
Ας ελπίσουμε να επικρατήσει η σύνεση και η ψυχραιμία και από κοινού οι 2 χώρες να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία μιας κι η κυβέρνηση του Πακιστάν διαβεβαιώνει ότι η ίδια καταδικάζει αυτά τα εγκλήματα απ' όπου κι αν προέρχονται . Ο δε νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ να φροντίσει μιας κι έχει-λόγω του ονόματός του (Χουσεΐν) και της καταγωγής του αρκετές συμπάθειες απ' τους μουσουλμάνους-με συντονισμένες ενέργειες από το επιτελείο του να συνεργαστεί και με άλλες υπερδυνάμεις και κράτη και να δώσουν τέλος στη λαίλαπα των τρομοκρατών, ειδεμή οι τρομοκράτες θα παγιώσουν τηην αντίληψη παγκοσμίως όπως ήδη πιστεύεται σε πολλές κυρίως μουσουλμανικές χώρες ότι αποτελούν τους "ελευθερωτές των λαών" και τότε θα είναι ήδη πολύ αργά. Τέλος, θα πρέπει άμεσα να αντιληφθούν και να εξηγήσουν ψυχίατροι κι ψυχολόγοι τι είναι εκείνο που οδηγεί ανθρώπους να σφάζουν τόσο εύκολα και ενώ βλέπουν κομμάτια μελών ανθρώπινων σωμάτων και μάλιστα μικρών παιδιών να ρίπτονται μπροστά τους ,αυτοί να συνεχίζουν απτόητοι να αφαιρούν ζωές με τον ειδεχθέστερο τρόπο. Χάριν ποιας ιδεολογίας είναι ορκισμένοι αυτοί οι "άνθρωποι¨ να διαπράττουν εκλήματα ; Ίσως εκεί θα πρέπει να εστιαστεί περισσότερο το βάθος της έρευνας παγκοσμίως .