Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Ας αφήσουμε τα παιδιά μας να μας διδάξουν πώς να τα μεγαλώσουμε

Αντικρίζοντας κατάματα την πεζή καθημερινότητα των καιρών μας και βλέποντας τις διαπροσωπικές σχέσεις γονέων και παιδιών , αναπολώ κάποιες στιγμές που έζησα με τα παιδιά μου ,όταν ήταν μικρά ,και διαπιστώνω την αναγκαιότητα του μοιράσματος του προσωπικού μας χρόνου μ’ αυτά, όσο τα ‘ χουμε κοντά μας και έχουν την ανάγκη μας.
Όταν τα πήγαινα στο πάρκο της γειτονιάς, για να ψυχαγωγηθούν με τις κούνιες και να ανεβούν στα δέντρα του πάρκου για να ζήσουν την περιπέτεια, ήμουν κι εγώ μαζί τους στο παιχνίδι και μάλιστα στην αρχή διστακτικά , σαν μεγάλος που ήμουν, μα στη συνέχεια χωρίς να το καταλάβω έπαιζα το δικό μου ρόλο στους κανόνες του παιχνιδιού , που έμπαιναν από κοινού. Ένιωθα ότι τα σημαντικότερα πλάσματα για μένα ,όπως για κάθε γονιό, χρειάζονταν το πιο πολυπόθητο αγαθό της ζωής μου, το χρόνο.
Μέχρι και σήμερα που επικοινωνώ με τους γονείς των μαθητών του σχολείου μου , μοιραζόμαστε την ανάγκη να εκφραστούμε κυρίως στην τρυφερή αυτή ηλικία (αλλά και από την πρώτη μέρα της γέννησης και μέχρι να φύγει το παιδί από κοντά μας) με τέτοιο τρόπο, που το παιδί μας να νιώθει ότι του δίνουμε αξία και το αγαπάμε πραγματικά με πράξεις και έργα κι μόνο με λόγια.
Σίγουρα όλοι μας ,ως γονείς, έχουμε καταφύγει όχι και λίγες φορές στη στείρα δικαιολογία ότι δεν έχουμε χρόνο για τα παιδιά μας λόγω δουλειάς κι άλλων υποχρεώσεων και ρίχνουμε πολλές φορές ο ένας γονιός το μπαλάκι στον άλλο να αναλάβει να ασχοληθεί μαζί τους. Και δεν εννοώ μόνο τη βοήθεια στα μαθήματα στου σχολείου αλλά στην γενικότερη επικοινωνία με αυτά. Το να εγκλωβιζόμαστε στα τετριμμένα και στην παράνοια της καθημερινότητας και να δίνουμε προτεραιότητα στα υλικά αγαθά και στην καλύτερη περίπτωση να αναβάλλουμε την ικανοποίηση των αναγκών του παιδιού μας το θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο. Είναι πολύ μεγαλύτερες οι ψυχοπνευματικές από τις υλικές ανάγκες του παιδιού μας κι αυτό οφείλουμε να το συνειδητοποιήσουμε. Δεν είναι αγάπη το να του πάρουμε- και πολλές φορές με στέρηση στον οικογενειακό κορβανά- ένα ακριβό δώρο για να το ικανοποιήσουμε ή να του κάνουμε το χατίρι ή και να του κλείσουμε το στόμα και να το κάνουμε να ‘σωπάσει’.
Δεν είναι άγνωστες οι εικόνες των γονιών , που απολαμβάνουν το τσιγαράκι τους στο παγκάκι του πάρκου παρέα με άλλους θαμώνες δίνοντας εντολές στο παιδί τους πώς να παίξουν και με απαγορεύσεις του τύπου: «εδώ κοντά να σε βλέπω» ή «μην το κάνεις αυτό ..μην το κάνεις το άλλο» . Πιστεύουν έτσι ότι προσέχοντας και νοιαζόμενοι για τη σωματική τους δραστηριότητα εκ του μακρόθεν εκπληρούν στο ακέραιο το χρέος τους ως γονείς και μάλιστα καμαρώνουν σαν το γύφτικο σκεπάρνι λέγοντας στον περίγυρό τους: «σήμερα ασχολήθηκα με το παιδί μου, το πήγα στο πάρκο και παίξαμε…»
΄Η πάλι η απαράδεκτη εικόνα των γονιών να καθηλώνουν το παιδί τους μπροστά στην τηλεόραση ή στον ηλεκτρονικό υπολογιστή -ανεξέλεγκτα και σε χρόνο και σε θεάματα - μόνο και μόνο για να είναι ήσυχοι και νηφάλιοι και να απολαμβάνουν τις δικές τους στιγμές!!! Μας βολεύει!! Άραγε συνειδητοποιούμε γιατί φέραμε στον κόσμο τα παιδιά μας; Ή όλη αυτή η διαδικασία αποτελεί το εγωιστικό ατού του νιόπαντρου ζευγαριού να αποδείξει ότι είναι καρπεροί ως γονείς και με καμάρι να ανακοινώνουν προς τα έξω: «Εγώ έχω τόσα παιδιά ..εσύ;» Δηλαδή μήπως οι περισσότεροι φέρνουν στον κόσμο τα παιδιά για πάρτη τους και μόνο;
Η συμμετοχή στις δραστηριότητες των παιδιών μας είναι απαραίτητη στο σωστό μεγάλωμά τους. Όμως ίσως χρειάζεται να προσδιορίσουμε ότι δραστηριότητες δεν είναι μόνο οι σχολικές αλλά και μια σειρά εμπειρίες και δράσεις , που μπορούμε να επιλέξουμε και να απολαύσουμε μαζί τους.
Η δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου του παιδιού δεν χρειάζεται χρήματα και σίγουρα δε χρειάζεται όλα όσα ξοδεύουμε για να τους αγοράσουμε παιχνίδια, ώστε να ξεπλύνουμε τις τύψεις μας όταν τα αφήνουμε να παίξουν μόνα τους.
Τι μας εμποδίζει να παίρνουμε ποδήλατο για την κορούλα μας να πάρουμε και για μας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κουνήσαμε τα πόδια μας μια μπροστά μια πίσω , για να φτάσει η κούνια ψηλάααα..; Δεν είναι μια ευχάριστη ‘νότα’ να πάρουμε το γιο μας και να πάμε σ’ ένα μουσείο με ψυχαγωγικές και γνωστικές δραστηριότητες ή στο Πλανητάριο ή στο Βοτανικό Κήπο; Να παίξουμε μαζί του στο κοντινό αλσάκι της περιοχής, να βγούμε στη φύση και να τον αφήσουμε να μας μιλήσει; Αρκεί μια βόλτα και στους δρόμους της γειτονιάς , όπου δε συνηθίζουμε να περνάμε και σίγουρα θα νιώσουμε κάτι διαφορετικό και καινούριο. Αρκεί να είμαστε μαζί και να κλείσουμε το κινητό μας..
Είναι σίγουρο ότι κι εμείς οι ίδιοι θα περάσουμε καταπληκτικά μιας και κάνουμε κάτι διαφορετικό απ’ τα συνηθισμένα και τετριμμένα. Τα παιδιά διψούν για αλληλεπίδραση. Αρκεί εμείς με τη σειρά μας να βρούμε τα κοινά μας ‘σημεία’. Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε. Θέλουμε;;;;

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

1ο ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ Ε΄ ΤΑΞΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ


ΟΝΟΜΑ: …………………………………ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: ………………

ΤΑΞΗ: Ε΄


1η ΓΡΑΠΤΗ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ




Ασκήσεις

1) Γράφω Σωστό (Σ) ή Λάθος (Λ) δίπλα σε κάθε πρόταση.

Ο Παύλος ζήτησε να δικαστεί στη Ρώμη, γιατί ήταν Ρωμαίος πολίτης. …….


Τους κανόνες τους τηρούμε μόνο όταν μας συμφέρει. …….



Ο Θεός μέσα από τις δυσκολίες δοκιμάζει τη δύναμη και την αντοχή μας. …….



Ο ανόητος πλούσιος είχε γίνει δούλος της περιουσίας του. …….



Ο μοναχός Αγάθωνας αδιαφόρησε για τον άστεγο και άρρωστο γέροντα. …….



Όταν ο Χριστός ξεκίνησε την πορεία του στον κόσμο αναζήτησε συνεργάτες…….



Μόλις ξεκίνησε η τρικυμία, ο Παύλος έχασε την εμπιστοσύνη του στο Θεό. ……



Οι πρώτοι χριστιανοί τελούσαν τις Αγάπες. …….



Ο μοναχός Αγάθωνας είχε προσωπικό συμφέρον για να βοηθήσει το γέροντα. ..….



Πρέπει να αδιαφορούμε για το συνάνθρωπό μας. …….



Το πρόβλημα του πλουσίου ήταν πώς θα μοίραζε δίκαια τη σοδειά του
στους φτωχούς. …….



Οι πρώτοι χριστιανοί αποταμίευαν τα χρήματά τους. …….



Ο Χριστός είπε στον Πέτρο και στον Ανδρέα ότι θα γίνουν
« ψαράδες των ανθρώπων». …….



Ο Θεός χάρισε τη ζωή στους επιβάτες για να δείξει πόσο αληθινά
ήταν τα λόγια του Παύλου. …….



Η αξία του παιχνιδιού βρίσκεται στη νίκη. …….



Ο Θεός ήρθε ξαφνικά για να πληροφορήσει τον ανόητο πλούσιο
ότι θα του έστελνε και άλλα χρήματα. …….



Ο Χριστός αδιαφόρησε για την επιμονή και την υπομονή των δυο
παραλυτικών στην Καπερναούμ και στη Βησθεσδά. …….



Ο μοναχός Αγάθωνας έκανε πράξη τη διδασκαλία της εκκλησίας
για το συνάνθρωπό μας. …….



Οι μαθητές του Χριστού ήταν αγράμματοι, φτωχοί και ταπεινοί. …….



Σε κάθε δυσκολία πρέπει να εγκαταλείπουμε τον αγώνα μας. …….



2) Τι ήταν οι Αγάπες;
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3) Τι σημαίνει η φράση : «Ο Χριστός προετοίμαζε τους μαθητές του για να γίνουν ‘ψαράδες ανθρώπων’ » ;
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4) Πρέπει να αγαπάμε τους εχθρούς μας (αν έχουμε); Ναι ή όχι και γιατί;
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

ΠΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΔΟΘΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Κατ’ αρχήν διαβάζω προσεχτικά δυο και τρεις φορές το θέμα για να το καταλάβω όσο γίνεται καλύτερα. Ύστερα, σκέφτομαι και φέρνω στο μυαλό μου, όλα όσα γνωρίζω για το θέμα. Να δούμε τι ακριβώς μας ζητάει…
Πρέπει να ξέρω ότι η έκθεση, χωρίζεται σε τρία μέρη
:


τον πρόλογο, το κύριο θέμα και τον επίλογο.


Πρόλογος:
Εκείνο που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή είναι να κάνουμε μια καλή αρχή. Η αρχή της έκθεσής μας λέγεται πρόλογος. Με τον πρόλογο, προσπαθούμε να δώσουμε, σε αυτόν που θα διαβάσει την έκθεση μας, να καταλάβει για ποιο πράγμα θα του μιλήσουμε. (ο πρόλογος είναι συνήθως μία παράγραφος). Μας προκαλεί το ενδιαφέρον και την επιθυμία να διαβάσουμε ή να ακούσουμε και την υπόλοιπη έκθεση.
Στον πρόλογο μπορούμε να διαλέξουμε για να γράψουμε, μια εντυπωσιακή φράση, σχετική με το θέμα μας, ή κάποια στροφή ενός ποιήματος, ή μια παροιμία, ή ένα παράδειγμα από την ιστορία ή από την καθημερινή μας ζωή, πάντα σχετικό με το θέμα.


Το κύριο θέμα:
Μετά τον πρόλογο ερχόμαστε στο κύριο θέμα. Στο κύριο θέμα γράφουμε όλα όσα γνωρίζουμε για το θέμα μας. Γράφουμε όχι μόνο ότι βλέπουμε ή ακούμε, αλλά και εντυπώσεις και συναισθήματα. Χρησιμοποιούμε ωραίες φράσεις, όμορφες λέξεις και σχήματα λόγου. Όμως προσέχουμε να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα και να μην φλυαρούμε.
Επίλογος:


Ο επίλογος

είναι το τελευταίο μέρος της έκθεσης μας. Είναι συνήθως μία παράγραφος. Εδώ μπορούμε να γράψουμε ένα συμπέρασμα, ένα δίδαγμα ή μια ευχή.

Γενικές οδηγίες για την έκθεση:

-Δεν ξεχνάμε να αφήνουμε παραγράφους. (Αλλάζουμε παράγραφο όταν αλλάζει το νόημα).
-Προσέχουμε να μην κάνουμε ορθογραφικά λάθη.
-Κάνουμε ωραία και καθαρά γράμματα για να φαίνεται όμορφοτο γραπτό μας. Σκέψου ότι την έκθεση σου θα τη διαβάσει κάποιος άλλος.
-Προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε στο γραπτό μας σχήματα λόγου (καλολογικά στοιχεία) ή απλώς στολίδια για να φαίνεται αυτό πιο όμορφο. Μερικά τέτοια είναι:
.Τα κοσμητικά επίθετα (π.χ. Μπροστά στο σπίτι μας βρίσκεται ένας κήπος. Δεν είναι καλύτερα να γραφτεί: Μπροστά από το μικρό μας όμορφο σπιτάκι βρίσκεται ένας καταπράσινος και ολάνθιστος κήπος;)
. Σύνθετες λέξεις.
. Προσωποποίηση (όταν δίνουμε ζωή στα άψυχα). π.χ. Τα δέντρα γονατίζουν από τον δυνατό αέρα
. Παρομοίωση (χρησιμοποιώντας τη λέξη σαν). Είναι δυνατός σαν λιοντάρι.
-Ο διάλογος, δίνει στο γραπτό μας κίνηση, ομορφιά και ξεκουράζει τον αναγνώστη από τη μονοτονία του μονολόγου.
Προσέχουμε να βάζουμε σωστά τα σημεία της στίξης (κόμματα, τελείες, ερωτηματικά, θαυμαστικά, παύλες).

Αφού τελειώσουμε την έκθεση μας, τη διαβάζουμε και την ξαναδιαβάζουμε με μεγάλη προσοχή για να δούμε αν έχουμε κάποια ορθογραφικά ή εκφραστικά λάθη.