ΑΝΑΜΙΚΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ

Μάρτυρας ενός φρικιαστικού γεγονότος, που έλαβε μέρος στο νέο διαδημοτικό Κοιμητήριο του Βόλου στη θέση ΚΟΥΚΟΣ , ένιωσα ως απλός πολίτης αυτού του τόπου στιγμές ανάμικτων εναλλασσόμενων συναισθημάτων οίκτου, πόνου και λύπης στην αρχή ,αγάπης και ανάγκης έντονης τάσης να συμπάσχω με τον συνάνθρωπο στη συνέχεια και αηδίας και αποστροφής στο τέλος για τους λόγους και τους υπαίτιους που προκάλεσαν αυτήν την ενέργεια μα και υπερηφάνειας για κάποιους ‘Καλούς Σαμαρείτες ' , που ευτυχώς υπάρχουν ακόμη στην κοινωνία μας.

Για να γίνω σαφέστερος αναφέρομαι συγκεκριμένα στο συμβάν της Μ. Παρασκευής , όπου ένας εργαζόμενος του εν λόγω Κοιμητηρίου-Βορειοηπειρώτης στην καταγωγή- οδηγήθηκε στην κυριολεξία στην ενέργεια της αυτοπυρπόλησης, επειδή μετά από πάροδο μηνών και πολλές άκαρπες προσπάθειες του δεν του έδιναν οι εργοδότες του δεδουλευμένα 3.600 € περίπου-απ’ ότι πληροφορήθηκα εκ των υστέρων απ’ τον τοπικό τύπο .
Ένας άνθρωπος σαν και πολλούς γύρω μας (να μην κρυβόμαστε), που ζητούσε το αυτονόητο! Να μπορέσει να ζήσει μ’ αυτά που του ανήκουν και τίποτε περισσότερο-αυτός κι η οικογένειά του-κάνοντας μια όχι και τόσο ευχάριστη εργασία! Και επειδή δεν μπορούσε να κλέψει ή να παρανομήσει αποφάσισε απελπισμένος να βάλει τέλος στη ζωή του μ’ αυτόν το συγκλονιστικό τρόπο.
Ταυτόχρονα ένιωσα τέτοια οργή για τους ανθρώπους , που τον άφηναν απλήρωτο αυτόν τον οικογενειάρχη άνθρωπο αδιαφορώντας και αγνοώντας την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής . Ποιοι είναι τελικά αυτοί που κρίνουν και ελέγχουν τις διαδικασίες αμοιβών των εργαζομένων παντός χώρου ξεφτιλίζοντας το συνάνθρωπο και ατενίζοντάς τον απ’ τις ακριβοθώρητες επάλξεις της σίγουρης και μόνιμης θέσης την οποία καταλαμβάνουν εκ του ασφαλούς; Ήρθαν ποτέ στη θέση αυτών των βιοπαλαιστών, που αγωνίζονται καθημερινά για ένα κομμάτι ψωμί για να θρέψουν την οικογένειά τους;
Μα αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο και μ’ έκανε να νιώσω περηφάνια ήταν η ενέργεια του οικογενειάρχη αστυφύλακα κ. Κωστάκη Απόστολου, που ενώ βρισκόταν στο χώρο αυτό για άλλους λόγους προφανώς απ’ την υπηρεσία του , με εντελώς προσωπική του εκτίμηση και παρέμβαση ορμά στον φλεγόμενο άτυχο εργαζόμενο και σχίζει τα ρούχα του αυτοπυρπολούμενου πέφτοντας στην κυριολεξία πάνω του και αψηφώντας τον κίνδυνο να χάει τη ζωή του.
Βλέπουμε επομένως ότι υπάρχουν στα σώματα ασφαλείας πραγματικοί ήρωες , που εμένα προσωπικά με κάνουν να νιώθω ασφαλής και να αντιδρώ στις φημολογίες και γενικεύσεις του τύπου όλοι οι αστυνομικοί είναι ίδιοι. Παραδείγματα όπως το συγκεκριμένο, που συντελέστηκε μπροστά στα μάτια πολλών πιστών και διερχομένων ,μου δίνει την αισιόδοξη ματιά να αντιμετωπίζω με σωστή κριτική πρόσωπα και γεγονότα κι όχι με σκέψεις και κριτικές απόλυτου και ισοπεδωτικού χαρακτήρα.
Άραγε θα τιμηθεί αυτός ο απλός αστυφύλακας απ’ την υπηρεσία του-που πρέπει να αισθάνεται υπερήφανη για αυτόν τον άνδρα - όπως τιμήθηκε στα μάτια των απλών συμπολιτών του; Και γενικότερα βλέπουμε γύρω μας ότι υπάρχουν απλοί ΑΝΘΡΩΠΟΙ (με κεφαλαία), που αποτελούν τα άριστα παραδείγματα πολιτών για όλους μας; Αυτοί οι λίγοι-πολλοί (δε γνωρίζω) είναι που πρέπει να τιμά η πολιτεία αν θέλουμε να δούμε στο μέλλον μια κοινωνία υποδειγματική!
Όπως γίνεται αντιληπτό η ροή των γεγονότων προκάλεσε τα αλυσιδωτά μου συναισθήματα και ένιωσα την ανάγκη να τα εκφράσω με την ελπίδα να τα αφουγκραστούν κάποιοι γύρω μας και να ευαισθητοποιηθούν με τη σειρά τους για την αντιμετώπιση παρόμοιων γεγονότων με ‘πυξίδα’ την αγάπη στο συνάνθρωπο.
Και με την ευκαιρία να σημειώσω ότι ο εργαζόμενος σώθηκε τελικά απ’ την ηρωική και αποτελεσματική παρέμβαση του αστυφύλακα με πολλαπλά εγκαύματα, αλλά και ο αστυφύλακας δεν βγήκε αλώβητος απ’ τη συγκεκριμένη του ενέργεια , αφού κι ο ίδιος με σημαντικά εγκαύματα στα δυο του χέρια οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Και οι δυο βρίσκονται ευτυχώς εκτός κινδύνου μα κανείς δεν μας εγγυάται ότι ανάλογα γεγονότα θα έχουν παρόμοια ευνοϊκή εξέλιξη.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ-ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!