ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΛΟΞΟΠΕΤΑΛΙΕΣ;;

Ξεκίνησα κι εγώ μιαν ωραίαν πρωίαν, από το σπίτι μου στη Ν. Ιωνία, να διεκπεραιώσω τις οικογενειακές υποχρεώσεις με το ποδήλατό μου στην καρδιά της αγοράς του πανέμορφου Βόλου.Είπα, λοιπόν, να διασχίσω τους ποδηλατόδρομους της πόλης του μυθικού Ιάσονα, εφόσον πρώτα περάσω από τους δρόμους της Ν. Ιωνίας μιας και δεν υπάρχουν ακόμη στο εν λόγω αστικό συγκρότημα ποδηλατόδρομοι. Ο σκοπός μου ήταν να αποφύγω αφενός μεν το κυκλοφοριακό κομφούζιο στο μέτρο του δυνατού, αφετέρου δε την όποια πιθανότητα κάποιου ατυχήματος μιας κι οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια του αστικού ιστού είναι επιεικώς απαράδεκτα.

Τι άλλο καλύτερο -ειδικά τώρα το καλοκαίρι- απ' το να παίρνεις το ποδηλατάκι σου και να βολτάρεις ερχόμενος ενίοτε σ' επαφή με τη φύση , κάνοντας τη γυμναστική σου, συμβάλλοντας στο καθαρότερο περιβάλλον του τόπου που ζεις κι αναπνέεις και γιατί όχι εξοικονομώντας και κανένα ευρουδάκι σε καιρούς χαλεπούς , όπως τους τωρινούς.

Βγαίνοντας απ' τα όρια της Ν. Ιωνίας ακολούθησα τη διαδρομή απ΄την οδό Παγασών μέχρι την αρχή της Ερμού. Μια διαδρομή μετ' εμποδίων μιας κι αναγκαζόμουν, κάνοντας το σχετικό ζιγκ-ζαγκ, να μπαίνω μια στο ποδηλατόδρομο, μια στον αυτοκινητόδρομο και μια καβάλα στον πεζόδρομο. Οι στενοί ποδηλατόδρομοι, φτιαγμένοι με ελληνική πατέντα, ήταν κατειλημμένοι από παρκαρισμένα αυτοκίνητα και κάδους σκουπιδιών, όπως μαρτυρούν και οι φωτογραφίες.

Την επόμενη μέρα είπα να αλλάξω διαδρομή κι ακολούθησα τον ποδηλατόδρομο της οδού Φερρών, πλάι στα Village Cinemas, για να βγω στα Παλιά του Βόλου και να ακολουθήσω την παραλιακή. Όμως κι εδώ δυστυχώς μία από τα ίδια. Μάλιστα στον ποδηλατόδρομο αυτόν υπήρχαν και βουλωμένα φρεάτια από διάφορα σκουπίδια και φύλλα που είχαν πέσει, πολλές λακούβες που σε τράνταζαν στην κυριολεξία κι αν ήσουν τυχερός και δεν συναντιόσουν με άλλο ποδηλάτη απ' την αντίθετη κατεύθνση ή κάποιον πεζό, τότε μπορεί να συνέχιζες την πορεία σου χωρίς να κατέβεις απ' το ποδήλατο. Στη δε παραλιακή, που η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη, πρέπει να είσαι πολύ ήρεμος για να πείσεις χωρίς μαλώματα τους εκάστοτε πεζούς ότι πρέπει να κάνουν πιο πέρα για να περάσεις. Μιλάμε για κυκλοφοριακή αγωγή στο μεγαλείο της!



Το αποτέλεσμα; Πήρα το αυτοκινητάκι μου ξανά για να ξαναμολύνω την πόλη μου μιας κι έτσι νιώθω σίγουρα πιο ασφαλής τελικά και ψυχικά υγιής.
Ξυπνήστε επιτέλους ηγέτες αυτού του τόπου. Αν δεν μπορείτε να λύσετε τα απλά και καθημερινά προβλήματα αυτού του τόπου, γνωρίζετε που πρέπει να πάτε, στην καλύτερη περίπτωση στο σπίτι σας. Αυτή η πανέμορφη πόλη με τη σπουδαία μυθική και ιστορική διαδρομή, η βασίλισσα του Παγασητικού, η αυλή του Πηλίου ασφυκτιά με τα κατορθώματά σας. Δεν χρειάζεται να πάτε στην Ευρώπη αλλά κάντε μια βόλτα σε άλλες πόλεις της Θεσσαλίας για να δείτε πώς φτιάχνιονται οι ποδηλατόδρομοι και πώς συντηρούνται. Δεν σας ψηφίζουμε για να μας ταλαιπωρείτε αλλά για να μας υπηρετείτε!