ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΚΑΙ Η ΣΑΠΙΛΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Πολλές είναι οι 'πληγές' του ελληνικού λαού διαχρονικά, που αν τολμήσεις να τις 'ξύσεις' σίγουρα θα έχουμε επεισόδιο ακατάσχετης αιμορραγίας. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στα όσα μύρια κακά ταλανίζουν το συνάφι μας και επαναπαυόμαστε στη δήθεν εκπεμπόμενη σιγουριά κάποιων ισχνών δεδομένων χωρίς να τολμούμε να αλλάξουμε συμπεριφορές και άσχημες νοοτροπίες. Αν αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε αθλιότατη κοινωνική και οικονομική κατάσταση έχω την πεποίθηση ότι αυτό οφείλεται πέραν των όποιων άλλων λαθών και εγκλημάτων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης αλλά και των άστοχων χειρισμών και των υπόλοιπων κομμάτων της αντιπολίτευσης -που λειτουργούν ουτοπικά- κυρίως σε τέσσερις (4) δαιμονικές 'πληγές' , που πρέπει να επουλωθούν τάχιστα.

1. Στην τερατόμορφη γραφειοκρατία, όπου ο απλός πολίτης σέρνεται σαν ρεμάλι πέρα δώθε από άσχετα άτομα που έχουν βολευτεί και ικανοποιούν τις ορέξεις τους έχοντας μάλιστα ηγετικό προφίλ που τους δίνει η καρέκλα που κάθονται και σε στέλνουν απ' τον Άννα στον Καϊάφα. Μια καθημερινή ταλαιπωρία, που οδηγεί σε εκνευρισμό τον πολίτη αυτής της χώρας και πολλές φορές σε απόγνωση.

2. Στο λαϊκισμό, όπου οι ηγέτες όλων των κομμάτων αυτού του τόπου με την ανεξάντλητη υποσχεσιολογία τους έχουν 'φλομώσει' στο ψέμα ειδικά πριν τη διεξαγωγή των όποιων εκλογών-εθνικών ή ευρωβουλευτικών η αυτοδιοικητικών-τάζοντας 'λαγούς' και 'πετραχήλια' στους ανθρώπους του μεροκάματου ,κοροϊδεύοντας προκλητικά τα περήφανα γηρατειά και δίνοντας με τον υποκριτικό τους μανδύα κάλπικες υποσχέσεις στα νιάτα , τη γενιά του αύριο, στα παιδιά μας. Κι ύστερα θέλουν να τους μιλήσουν να συμμετέχουν στα κοινά , να 'πετάξουν' την αναξιοπιστία τους στη πολιτική και να ψηφίζουν.

3. Στο πολιτικό ναρκισσισμό. Ερχόμενος στα καθ' ημάς θέλω να υποστηρίξω και την άποψη ότι τελικά για ότι γίνεται σ' αυτόν τον τόπο φταίνε μόνο οι όποιοι άλλοι. Λες και μας έχουν μπολιάσει με το μπόλι της προσωπικής αυθεντίας και δεν έχουμε καμιά ευθύνη για ότι γίνεται έξω από το σπίτι μας. Έτσι , όμως, δεν αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες, βαλτωνόμαστε στη σαθρή καθημερινότητα χωρίς να συμμετέχουμε και καθισμένοι στον καναπέ του καθιστικού αναλισκόμαστε στην ατέρμονη κριτική επί των πάντων.

4. Στον άκρατο κι απίστευτο τοπικό αριστερισμό. Εδώ θέλω να διευκρινίσω ότι δεν αναφέρομαι σε καμιά περίπτωση στην ιδεολογία των αριστερών κομμάτων, που προσβλέπουν στην προσφορά και στην καταξίωση του ατόμου στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Πιστεύω , όμως, ότι η πρακτική των περισσότερων αριστεριστών οδεύει μόνο στην οικειοποίηση και καπήλευση όλων των αγώνων, στην απομόνωση απ' το υπόλοιπο ασύγκριτα μεγαλύτερο κοινωνικό κομμάτι της πατρίδας, στην υιοθέτηση μόνο των δικαιωμάτων και καθόλου υποχρεώσεων και στη επιμονή ουτοπικών απόψεων άμα και πρακτικών. Έτσι όμως χάνεται ο προοδευτισμός που ευαγγελίζονται.

Αναφέρθηκα κυρίως στις 4 αυτές γάγγραινες του κοινωνικού μας συστήματος, γιατί αποτελούν εθνικό μας προϊόν , που σπάνια συναντάς στη υπόλοιπη Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο. Είναι επιτακτική ανάγκη να τινάξουμε από πάνω μας τη σαπίλα, που προέρχεται από τις προαναφερθείσες αιτίες , γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο 'αύριο' για αυτή τη χώρα και να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης και προόδου , που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη!!