ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΗ ΒA ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΣΧΟΛΙΚΗ ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Ξεκίνησε σαν όνειρο.
Κυριακή πρωί.

Μάτια λαμπερά. Εξοπλισμός πλήρης. Αναχώρηση με περισσό καλαμπούρι και άφθονη διάθεση και ευχές για καλό κατευόδιο.Πρώτη στάση στον Πλαταμώνα για το δεκατιανό και παγωτό. Στο Λιτόχωρο και στη θέση Μύλοι στον Όλυμπο ο Άγιος Διονύσιος μας υποδέχεται στο μοναστήρι του, μας δίνει την ευλογία του μέσω του ιερομόναχου της Μονής και με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ μας καλεί τείνοντας το χέρι του να το ασπαστούμε και να πάρουμε με τον απαιτούμενο σεβασμό το ευλογημένο αντίδωρο.Τα σιγγίλια, τα κεντητά άμφια, οι πατριαρχικοί σταυροί, τα άγια λείψανα και τα παλιά χειρόγραφα μας καλούν να τα γνωρίσουμε και να τα θαυμάσουμε. Ο μαγικός χώρος, που βρίσκεται κτισμένη η Ι. Μ. Αγίου Προδρόμου στο Ακριτοχώρι Σερρών συμπληρώνει και κλείνει τη θρησκευτική τέρψι και ανάταση κάτω από τη σκέπη του αγίου της Μονής , δίνοντας χαρά και ευλογία στη χαρούμενη συντροφιά των 45 μαθητών/τριών και των 5 δασκάλων τους. Απολαμβάνουμε το γευστικότατο λουκουμάκι , πίνουμε το καθάριο δροσερό νεράκι που μας προσφέρεται, ανακτάμε τις δυνάμεις μας μετά το ολιγόωρο περπάτημα , βγάζουμε φωτογραφίες. Μας γίνεται ξενάγηση στο καθολικό της Μονής , της οποίας προσκυνάμε τα ιερά λείψανα, τις άγιες μορφές των εικόνων, διαλογιζόμαστε με τις γαλήνιες μορφές των μοναχών.Στη Θεσσαλονίκη, ο λευκός πύργος κι ο ανδριάντας του μεγάλου Έλληνα Μακεδόνα στρατηλάτη, του Μ. Αλεξάνδρου, μας δείχνουν το δρόμο προς την Καλαμαριά, όπου το πρώτο μας γεύμα είχε την τιμητική του. Η πρώτη μας μέρα τελειώνει έτσι όμορφα πηγαίνοντας για βραδινό φαγητό, μπάνιο και ξεκούραση στη μαθητική εστία των Ποροΐων Σερρών, στο κατάλυμά μας.

Το επόμενο πρωί και μετά το υπέροχο πρωινό ξεκινάμε για την αρχαία Αμφίπολη και το ομώνυμο Μουσείο του σπουδαίου αρχαίου εμπορικού και πολιτιστικού κέντρου της Μακεδονίας, όπου με τη βοήθεια ενός ξεναγού αντικρίζουμε χρυσά νομίσματα, επιτύμβιες στήλες, ανάγλυφα κιονόκρανα, θραύσματα τοιχογραφιών, αγάλματα θεοτήτων και ηρώων με εξαίσια πλαστική τεχνοτροπία, ασημένιες οστεοθήκες, σφραγίδες και ειδώλια, τάφους βασιλιάδων, κατάλοιπα κι υπολείμματα νεκροπόλεων . Όλα αυτά μας μεταφέρουν σε μια άλλη χωροχρονική διάσταση από την προϊστορική αρχαιότητα ως τα ύστερα βυζαντινά χρόνια. Η γνωριμία με το σημαντικό καλλιτεχνικό κέντρο της αρχαιότητας, απ’ το λιμάνι του οποίου ξεκίνησε ο Μ. Στρατηλάτης μας για την εκστρατεία του στα βάθη της Ασίας μας ενθουσίασε και το αποκορύφωμα υπήρξε η θέα του γιγάντιου μαρμάρινου Λέοντα της Αμφίπολης, χαρακτηριστικό επιτάφιο μνημείο της πόλης στα ρωμαλέα πόδια του οποίου φωτογραφηθήκαμε για να απαθανατίσουμε τη μεγάλη στιγμή.


Μετά το γεύμα στη γραφική πόλη της Καβάλας, πορευθήκαμε στην αρχαία πόλη των Φιλίππων, ξεναγηθήκαμε ατενίζοντας το αρχαίο θέατρο των 8.000 θέσεων και την υψηλή ακουστική. Έγινε αναφορά στο έργο και τη διδασκαλία του Απ. Παύλου κι επισκεφθήκαμε το βαπτιστήριο της πρώτης Ευρωπαίας Χριστιανής της Λυδίας σε μια ατμόσφαιρα ψυχικής ανάτασης.

Το βράδυ επακολούθησε γλέντι και διασκέδαση , με χορό και τραγούδι προς τιμήν 3 παιδιών, που είχαν τα γενέθλιά τους αυτές τις μέρες. Αφού ξεκουραστήκαμε την 3^η μέρα η σύγχρονη ιστορία «έπαιρνε σάρκα και οστά». Η άψογη ξενάγηση στις στοές των οχυρών του Ρούπελ,

ανάμεσα στα όρη Αγκίστρι, Όρβηλος και Μπέλες μας συγκίνησε όλους και βιώσαμε στιγμές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, θαυμάζοντας τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των προγόνων μας , εκπλαγέντες από τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσής τους σε βάθος κάτω από τη γη μέχρι και πάνω από 27 μέτρα.Η λίμνη της Δοϊράνης και της Κερκίνης μας προσέφεραν την άπλετη, δροσιστική και φυσική ομορφιά τους κι οι κορμοράνοι, οι ερωδιοί, οι ασημόγλαροι, οι λαγγόνες, οι πελεκάνοι και οι πελαργοί με τα άπαιχτα παιχνιδίσματά τους κι αδιάκοπα φτερουγίσματά τους μας χαιρετούσαν προκαλώντας τέτοιο πανδαιμόνιο φυσικής οπτικής κι ακουστικής καλλιτεχνίας και αρμονίας, που δεν θα ήταν δυνατόν να μην συμμετάσχουμε στην όλη μαγευτική σύνθεση. Τα συναισθήματα χαράς, ευτυχίας , γαλήνης και οικολογικής ευαισθησίας κυριαρχούσαν παντού, ενώ λίγο πιο πέρα το φράγμα του ποταμού Στρυμόνακρατούσε τα ασυγκράτητα ορμητικά νερά του.

Ο δρόμος της επιστροφής υπήρξε συναρπαστικός. Τραγούδι, ανέκδοτα, χαλάρωση, γέλια, ξεφάντωμα. Όταν φτάσαμε στο σχολείο κι αντικρίσαμε γονείς και παππούδες, συνειδητοποιήσαμε ότι ζήσαμε μια αδήριτη πραγματικότητα. Όλα ήταν μια μεγάλη αλήθεια. Αλλά μήπως ήταν κάποιο όμορφο όνειρο; Δεν ήταν; Δεν το ξέρουμε ακόμη. Σημασία έχει ότι το ζήσαμε κι αυτό μετράει.

Ένα αξέχαστο μάθημα ζωής.

Για άλλη μια φορά από τους δασκάλους και

τους μαθητές των Ε΄ και ΣΤ΄τάξεων του 2^ου Δ. Σχ. Ν. Ιωνίας.