Τρυφερή ανάπαυλα

Πέρα απ' το μελανόπλωρο σκαρί

παρατημένου καϊκιού μιας άλλης εποχής,
που ξώκοιλε σ' απάτητη αμμούδα,
λουσμένο στη διάχυση των ακτίνων
του ηλιοπερίχυτου βασιλέα...
εκεί σιμά στο συναπάντημα δυο λαξευμένων
και σμιλευμένων απ' τον Ποσειδώνα βράχων,
βρήκαν τη χαρά του έρωτά τους.

Δυο γλάροι, δυο φτερωτές ολόλευκες φιγούρες
στο διάβα της ασημόστρατας
του ουρανόδρομου, ανατέλλοντος ηλίου,
ράμφος με ράμφος προδίδουν
το κάλεσμα του έρωτά τους,
μια αυστηρή συμμετρία... μιας ασύλληπτης,
ζωοπλάστρας, θεϊκής παρέμβασης

Τα σκιρτήματα και τα αμοιβαία ερωτικά,
ηχητικά καλέσματα
διαρρηγνύουν την απόλυτη,
ισοπεδωτική βουβαμάρα του αμίλητου πρωινού
και οι πρωταγωνιστές αβίαστα προβάλλουν
σ' έναν καμβά με φόντο το απέραντο γαλάζιο
και κομπάρσους- στα άκρα -τους ταπεινούς,
με ασημογάλαζη φορεσιά ελαιώνες

Τα γερμένα λιόδενδρα, ο ψαράς με το καλάμι,
τα τινάγματα των αφρόψαρων,
το αδιάκοπο ξελαρύγγιασμα των τζιτζικιών
και ο πλανόδιος πραματευτής δεν θα μπορούσαν
παρά να εμπλουτίσουν-σπάζοντας το πέπλο της σιωπής-
το γλαφυρό και συνάμα λιτό σκηνικό
δίνοντας την αρμόζουσα διάχυτη πανδαισία
χρωμάτων, κίνησης, ήχου και απερίγραπτα εύλαλης σιωπής..

Πόσο εύγλωττη και λιτή και απέριττη ζωγραφιά μιας στιγμής
που ο ζωοδότης Πλάστης απλόχερα αφήνει να φανεί...
Μια εικόνα , μύριες λέξεις!!!

Ε, εσύ περαστικέ
άσε τις απύθμενες σκοτούρες σου
και τ' απανωτά ανεμώλια
και νιώσε, νιώσε την απλή στιγμή,
που το σκηνικό της φύσης
με τα καλέσματά του ,
τώρα εσένα προσκαλεί!!!