Απ' τους δασκάλους μου έμαθα
να μοιράζομαι χαρά και λύπη
και με αυτή τη συνταγή
να διώχνω βάσανα και μίση.
Εγώ στων φίλων τη χαρά
διπλά τα έχω τα "φτερά"
και όταν τους "κτυπά" η λύπη
εκεί κι εγώ πονώ με θλίψη.
Δεν έχω δόλο στην καρδιά
ούτε μυαλό μεγάλου τόσο,
ώστε να πέφτω στα ρηχά,
τους φίλους μου για να προδώσω.
Κι αν τυχόν καμιά φορά
"χαλάσουμε" την καρδιά μας,
μέσα σε ένα-δυο λεπτά
θα 'ρθουμε στα συγκαλά μας.
Δεν υπάρχει δόλος και κακία
ανάμεσα σ' όλα τα παιδιά.
Αυτή είν' η παιδική φιλία
4 σχόλια:
Πολύ όμορφο, πολύ τρυφερό ποιηματάκι!
Καλή Κυριακή να έχεις Κωστή μου!
Επίσης, Έλενα και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Καλό απόγευμα!!!
Θα συμφωνήσω με το προηγούμενο σχόλιο, υπέροχο ποιηματάκι και πολύ τρυφερό! Να είστε καλά :))
Να είσαι και συ καλά, Ιωάννα, χαίρομαι που επικοινωνούμε. Καλό απόγευμα!!!
Δημοσίευση σχολίου