ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ

Ένα μεγάλο πρόβλημα, που προκύπτει στις μέρες τις Άγιες που διανύουμε, είναι το αν υπάρχει ο Άη  Βασίλης στα «μάτια» των παιδιών και πώς θα ‘πρεπε να χειριστούμε το όλο το θέμα εμείς οι μεγάλοι, διότι έχουμε να κάνουμε με αθώες ψυχές και μια «στραβοτιμονιά» ίσως να έχει ολέθρια αποτελέσματα στον ψυχικό κόσμο των μικρών μας φίλων.

Ερωτήματα που προέρχονται από τους λιλιπούτειους φίλους μας μπορεί να είναι του τύπου:

·        Υπάρχει ο ΄Αη Βασίλης;

·        Ποιοι φέρνουν τελικά τα δώρα; Οι γονείς μας ή ο Άη Βασίλης;

·        Πώς καταφέρνει ο Άη Βασίλης και μοιράζει δώρα μέσα σε μια μέρα;

·        Γιατί δεν παίρνουν όλα τα παιδιά δώρα;

·        Από πού περνά  ο Άγιος; Αφού δεν έχουμε τζάκι;

Στα παραπάνω πιθανά ερωτήματα μπορούμε να απαντήσουμε ως εξής:

Βέβαια υπάρχει ο Άη Βασίλης και βρίσκεται κοντά στο Χριστούλη μα και μέσα στις καρδιές μας και τη μέρα που αλλάζει ο χρόνος επισκέπτεται τα σπίτια των παιδιών με όποιο τρόπο θέλει εκείνος ( ή από το τζάκι ή από την πόρτα) και μοιράζει τα δώρα του, που άλλες φορές είναι αυτά που ζητούν τα παιδιά μα άλλες φορές κρίνει ο ίδιος τι δώρα πρέπει να φέρει για το καλό τους. Θα πρέπει όμως να μας βρει καθαρούς στο σώμα και στην ψυχή μας, γι’ αυτό χρειάζεται να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Επειδή είναι Άγιος και βέβαια προλαβαίνει να τα μοιράσει όλα τα δώρα μα  κάποιες φορές ίσως χρειαστεί και τη βοήθεια των γονιών μας και σ’ αυτήν την περίπτωση μιλούν στην ψυχή και την καρδιά του μπαμπά και της μαμάς να φέρουν εκείνοι το δώρο στα παιδιά τους. Επίσης κάποια παιδάκια αντί για παιχνίδια μπορούν να έχουν ως δώρο την ΑΓΑΠΗ των γονιών τους, την ΕΥΤΥΧΙΑ τους, τον ερχομό ενός ΑΔΕΡΦΟΥ ή μιας ΑΔΕΡΦΗΣ , ένα ΤΑΞΙΔΙ κ.ο.κ. Δε είναι απαραίτητο να παίρνουν όλα τα παιδάκια ένα παιχνίδι. Ο Άγιος Βασίλης κρίνει και ξέρει καλά. Βέβαια ο Άη Βασίλης όταν ζούσε στη γη ήταν αδύνατος και όσα χρήματα είχε τα έδωσε στους φτωχούς και έκανε πολλά δώρα στα παιδιά. Αυτός κράτησε για τον εαυτό του μόνο ένα ρούχο, το ράσο του (εδώ οφείλουμε να αφηγηθούμε την ιστορία της ζωής του Αγίου με όσο γίνεται πιο απλό τρόπο). Όλα τα έδωσε. Και συνεχίζει και τα δίνει…γιατί πάντα αγαπά τους άλλους περισσότερο από τον εαυτό του. Όμως σήμερα τον Άγιο τον βλέπουμε πολύ διαφορετικό απ’ ότι στην πραγματικότητα , πιο παχύ και με κόκκινα ρούχα, μα αυτό γίνεται γιατί ίσως αρέσει στα παιδιά να τον βλέπουν έτσι, όπως και στα παραμύθια (δεν χρειάζονται αναφορές στην COCA COLA κτλ.). Ας χαρούν τα παιδιά μας λοιπόν με αυτό το τόσο όμορφο παραμύθι μιας και ποτέ κανέναν δεν έβλαψε απ’ αυτούς που το έζησαν. Και ας ζούμε επιτέλους καλά από αυτές τις απλές στιγμές μαζί με τα παιδιά μας, που κανείς μα κανείς δεν μπορεί να μας τις πάρει…

Η παραπάνω τοποθέτηση και προσέγγιση είναι καθαρά ενδεικτική και ίσως όχι η καταλληλότερη. Όμως σίγουρα δε μπορούμε να κλέψουμε τα όνειρα των παιδιών μας, όπως δεν θέλουμε σε μας να μας στερούν άλλοι αυτά που αγαπάμε. Ας ζούμε τις στιγμές, που δεν κάνουν κακό, όπως δεν έκαναν κακό σε κανέναν από μας ως τώρα.