Ο ΗΘΙΚΟΣ ΞΕΠΕΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Πολλή συζήτηση ‘εξαντλείται’ καθημερινά σε πηγαδάκια διαλόγου , σε διαπροσωπικές σχέσεις , στην αγορά , στο καφενείο και σχεδόν παντού για την περιβόητη οικονομική κρίση, που ταλανίζει τη χώρα μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά ως νεοέλληνες τη συνειδητοποιήσαμε την τελευταία στιγμή (εθνικό μας χόμπι φυσικά) και μάλιστα με πανικόβλητες κινήσεις .
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης βέβαια στις αντιδράσεις πανικού και απερισκεψίας φέρνουν οπωσδήποτε οι αξιαγάπητοι κατά τα άλλα πολιτικοί μας, οι διάφοροι ταγοί και πάσης φύσεως αναλυτές και οικονομολόγοι, μα κυρίως η εξουσία των ‘Μέσων Ενημέρωσης’. Έχει ‘βαπτιστεί’ ως το κύριο καθημερινό θέμα σε σημείο , που να μην ασχολούμαστε με τίποτε άλλο, σαν να μην υπάρχει τίποτε άλλο που να μας ενδιαφέρει στη ζωή. Τόσο πολύ , που ξαφνικά καταφέραμε διεθνώς όλοι να ασχολούνται με την Ελλάδα. Και μάλιστα για ένα θέμα που προϋπήρχε και μάλιστα προ πολλού!! Εμείς όμως μια ωραία πρωία το ανακαλύψαμε ως δια μαγείας!!
Βέβαια δεν ισχυρίζομαι πως δεν υπάρχει πραγματικό πρόβλημα κι αυτό ήδη αρχίζει να φαίνεται στον κορβανά του καθενός μας. Πολλές επιχειρήσεις δυσκολεύονται να επιβιώσουν, μισθωτοί αρχίζουν να νιώθουν τη ‘κατρακύλα’ του μισθού τους και να μη δύνανται να ικανοποιήσουν τα βασικά της καθημερινότητας και τα έξοδα των σπουδών των παιδιών τους, οι πάσης φύσεως εργαζόμενοι να μην μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο και να ανταπεξέλθουν στην αποπληρωμή του δανείου τους, συνταξιούχοι να μην έχουν να φάνε μιας κι όλα τα καταναλωτικά αγαθά έχουν πάρει την ‘ανιούσα’.
Όμως η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν μπορεί να γίνει μόνο με τη γενναία προσπάθεια κάποιων μετρημένων στο χέρι ‘γενναίων’ θα τολμούσα να πω πολιτικών προσώπων απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, γιατί πιστεύω πως ο μηδενισμός είναι η χειρότερη μεθοδολογία και πρακτική μα κι ο πιο επικίνδυνος τρόπος να προσπαθούμε να λύσουμε τα όποια προβλήματά μας. Χρειαζόμαστε σίγουρα βαθιές τομές και ανατροπές, που φυσικά δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να τις επωμισθούν αυτοί που πληρώνουν μια ζωή , τα εύκολα ‘θύματα’ ας μου επιτραπεί η λέξη! Δικαιοσύνη ζητά ο λαός κι αυτό πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Γιατί ως εδώ έχουμε φτάσει σίγουρα απ’ την υπαιτιότητα των όσων μας έχουν κυβερνήσει κατά καιρούς, κι αναφέρομαι κυρίως στα δυο μεγάλα κόμματα , μα και στα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης – ιδίως τα αριστερά , που έχουν συνηθίσει να βγάζουν την ‘ουρά’ τους απ’ έξω. Γιατί δεν μπορεί μια ζωή να κακομαθαίνεις το λαό λέγοντας ότι είσαι πάντα μαζί του, δίνοντάς τον μόνο δικαιώματα
Όπως ένα παιδί μέσα σ’ ένα σπίτι πρέπει να μεγαλώνει γνωρίζοντας ποιες είναι οι υποχρεώσεις μα και τα δικαιώματά του έτσι κι ο ελληνικός λαός οφείλει να μάθει επιτέλους ότι έχει και κάποιες ευθύνες απέναντι στην κοινωνία που ζει , ακόμη και με κάποιες στερήσεις. Γι αυτόν το λόγο ισχυρίζομαι ότι οι ευθύνες αγγίζουν κι εμάς τον απλό λαό για την κακή διαχείριση, που κάνουμε καθημερινά στη ζωή μας. Κι αυτό ερμηνεύεται ως κατασπατάληση των πόρων μας σε είδη ευτελούς ανάγκης, σε ικανοποίηση ψεύτικων και ανύπαρκτων αναγκών κ.ά. Με λίγα λόγια στην απώλεια του μέτρου.
Το μεγάλο μας πρόβλημα όμως δεν είναι η οικονομική κρίση, μιας και πάρα πολλές φορές στο παρελθόν το ελληνικό κράτος κλήθηκε και μάλιστα στα 100 τελευταία χρόνια να ‘βγάλει’ το φίδι απ’ την τρύπα και πάντα με διάφορους τρόπους έβγαινε απ’ την όποια δύσκολη κατάσταση. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι περάσαμε και από πτώχευση και από υποτιμήσεις του νομίσματός μας αλλά και από μεγαλύτερες μειώσεις μισθών της τάξεως του 15% το 1987. Πιστεύω μου είναι ότι με αρκετές θυσίες , δυστυχώς των γνωστών αγνώστων φορολογουμένων , πάλι θα ορθοποδήσουμε κάποια στιγμή. Το θέμα είναι να βγει κάτι καλό απ’ αυτό μιας και κάναμε ήδη το παγκόσμιο να ασχολείται με το «Ελλάντα». Ας ευχηθούμε να αναγεννηθούμε απ’ τις στάχτες μας πριν είναι αργά.
Το πραγματικό όμως πρόβλημά μας και εδώ θα πρέπει να σταθούμε είναι η ηθικοπνευματική κρίση , που περνά ο ελληνισμός κι εδώ ίσως - απ’ ότι έχει δείξει η ιστορία - δεν θα είναι καθόλου εύκολο να βρεθεί η απαραίτητη ‘συνταγή’ να επανέλθουμε. Να επιστρέψουμε στις αξίες που χάνουμε τόσο εύκολα καθημερινά. Κι αυτό είναι ευθύνη του καθενός μας. Δεν πρέπει να κρίνουμε μια ζωή τους άλλους αλλά να κάνουμε και την αυτοκριτική μας , γιατί ο ηθικός ξεπεσμός και η πνευματική ‘σαπίλα’ δεν έχουν προηγούμενο.
Γονείς δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους ή τουλάχιστον μ’ αυτά που θα ’πρεπε να ασχολούνται, η χρήση της τεχνολογίας (κινητά και διαδίκτυο) γίνεται κατά το χειρότερο τρόπο, διαφθορά και έγκλημα κυριαρχούν στα καθημερινά δελτία ειδήσεων τόσο που έχει επέλθει ανοσία στο άκουσμά τους, οι διαπροσωπικές σχέσεις καλύπτονται από καχυποψία και υστεροβουλία, η ασφάλεια των πολιτών έχει πάει στο βρόντο, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα δεν υπάρχει παρά μόνο στα λεξικά, η πίστη στο Θεό, τις αξίες και τα ιδανικά θεωρούνται πλέον ντεμοντέ και αντικείμενο χλευασμού.
Σήμερα ο νεοέλληνας κι όχι μόνο ασχολείται με τις υλικές και μόνο ανάγκες του και όχι με τις ψυχοπνευματικές. Σκέφτεται για παράδειγμα πως θα πάρει τρία ζευγάρια παπούτσια διάφορων χρωμάτων , που θα ταιριάζουν με την αγορά των ανάλογων αγοραζόμενων ενδυμάτων και αξεσουάρ. Πού θα πάει διακοπές με το ανάλογο διακοποδάνειο κι ας τσουρουφλίζεται , να παίξει ή να επενδύσει στην καλύτερη περίπτωση στο χρηματιστήριο κι ας μην έχει να φάει. Να θεοποιεί τη σύγχρονη φράση που τείνει να γίνει παροιμιώδης: «ο Έλληνας και τίποτε να μην έχει τα φαγάδικα και οι καφετέριες θα είναι καθημερινά γεμάτα.» Η Ελλάδα δηλαδή ποτέ δεν πεθαίνει. Ναι η Ελλάδα, οι Έλληνες όμως;
Οφείλουμε κατά τη γνώμη μου να ξαναβρούμε το χαμένο μας μέτρο κι αυτό είναι ευθύνη του καθενός από εμάς και μην ψάχνουμε πάντα να βρίσκουμε τις ευθύνες αλλού. Δικά μας είναι τα παιδιά , δικιά μας είναι η ζωή. Ας σώσουμε την αξιοπρέπειά μας , ας σώσουμε την πλούσια πνευματική μας κληρονομιά, ας σώσουμε επιτέλους την ψυχή μας. Μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε αυτό με τη δύναμη βέβαια του Θεού. Άλλωστε το χρωστάμε σ' αυτήν τη χώρα, σ' αυτόν το λαό. Οι μέρες που διανύουμε είναι η καλύτερη αφορμή για να το πετύχουμε. Ας σταυρώσουμε τα πάθη μας και να προσευχηθούμε για ανάταση της ψυχής και του πνεύματος. Καλό φωτισμό λοιπόν και καλή Ανάσταση σε όλους!