Άγιες μέρες έρχονται και πολλοί από μας δε συνειδητοποιούμε το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων και αναλισκόμαστε σε εφήμερες απολαύσεις στο βωμό του ονόματος του υιού του Θεού. Άραγε γι' αυτό καθόμαστε αυτές τις μέρες και κάνουμε παύση στην εργασία μας; Γι' αυτό ήρθε ο Σωτήρας μας , για να μας διδάξει το γλέντι, το ξεφάντωμα και τις ακόρεστες υλικές απολαύσεις; Σίγουρα θα μπορούσε να συμβαίνει κι αυτό, και να πανηγυρίζουμε για τον ερχομό του λυτρωτή μας αν πρώτα συναισθανόμαστε αυτόν το λυτρωτικό ερχομό του και την ευαγγελία του, για να σώσει το ανθρώπινο γένος.Όμως ή δεν ψάχνουμε βαθύτερα μέσα μας ή νιώθουμε ότι δεν είμαστε κοντά στο Θεό και εφησυχαζόμαστε αναπνέοντας το καυσαέριο του αιώνιου λήθαργου και της εγκληματικής ραστώνης, η οποία νεκρώνει το νου και την ψυχή μας.
Αν γνωρίζαμε όμως ότι είμαστε πλασμένοι να φέρουμε το Χριστό μέσα μας (κατ' εικόνα Θεού) σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο διαφορετικά. Κι αυτό φαίνεται τόσο απίστευτα απλά, όσο μας το παρουσιάζει κι η απίθανη παραβολή του μολυβιού:
1. Ένα μολύβι είναι τελείως άχρηστο αν δεν υπάρχει ένα χέρι που το κρατά, για να γράφει. Αυτό το χέρι για τον άνθρωπο είναι ο Θεός. Μπορούμε να "γράψουμε" ιστορία με την καθοδήγηση του Θεού. Γι' αυτό και μας δίδαξε ο Χριστός στο "Πάτερ ημών" να λέμε : Γενηθήτω το θέλημά Σου.
2. Όταν γράφουμε πότε-πότε πρέπει να χρησιμοποιούμε την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά είναι τελικά πιο μυτερό. Και γι' αυτό γράφει καλύτερα. Τον ίδιο ρόλο παίζουν οι δοκιμασίες και οι θλίψεις στη ζωή μας: Αν δείξουμε υπομονή μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Αφού αυτές είναι το έσχατο μέσο του Χριστού για να θεραπεύσει τον άρρωστο από την αμαρτία άνθρωπο. Γι' αυτό λέει ο Χριστός; Στον κόσμο θα έχετε θλίψη και πόνο. Μα έχετε θάρρος! Εγώ τον νίκησα τον κόσμο! (=το αμαρτωλό φρόνημα του κόσμου)(Ιωάν. 16,33).
3. Το μολύβι μας επιτρέπει πάντοτε να χρησιμοποιούμε γόμα, για να σβήνουμε τα λάθη της γραφής μας. Έτσι και η μετάνοια -εξομολόγηση είναι ο μόνος τρόπος για το "σβύσιμο", τη διόρθωση των λαθών-αμαρτιών μας. Αυτό γίνεται μέσω του ιερέα-πνευματικού πατέρα, σύμφωνα με την εντολή του Χριστού προς τους αποστόλους: "Όποιου συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα του συγχωρηθούν και όποιου θα τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα μείνουν ασυγχώρητες (Ιωάν. 20,33).
4. Στο μολύβι, αυτό που στην ουσία έχει σημασία δεν είναι το ξύλο και το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι και στον άνθρωπο , το πιο ουσιαστικό πράγμα είναι το εσωτερικό του περιεχόμενο: τι έχει η καρδιά του. Γιατί, από την καρδιά του πηγάζουν όλα τα πάθη-αμαρτωλές συνήθειες, ως λογισμοί-σκέψεις. Και μετά γίνονται πράξεις. Και αποξενώνουν τον άνθρωπο από τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Γι' αυτό κι απαιτείται συνεχής έλεγχος. Τι σκέφτομαι; Τι αισθάνομαι; Τι επιθυμώ;
5. Τέλος, κάθε μολύβι αφήνει ένα σημάδι, ένα ίχνος πάνω στο χαρτί. Έτσι και τα 'γραπτά' μας (=οι ενέργειες, οι πράξεις μας) αφήνουν μοναδικά ίχνη -σημάδια στη ζωή μας. Με συνέπειες και στην επίγεια ζωή μας και στην αιωνιότητα. Γι' αυτό κι ο απόστολος Πέτρος γράφει: "Όταν λοιπόν θα έρθει η ώρα που όλο το σύμπαν θα διαλυθή με τρομερό πάταγο, πόσο άγια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μαςκαι με πόση ευσέβεια θα είναι γεμάτη η ζωή μας όσο καιρό θα προσμένουμε με λαχτάρα και με ζήλοτον ερχομό της ημέρας του Θεού!" (Β Πετρ. 3, 11-12)
Ας δώσουμε λοιπόν ευκαιρία στον εαυτό μας να γράψει "κείμενα'-πράξεις και σκέψεις της ζωής άξια του λόγου του Θεού, τώρα που προσμένουμε την ταπεινή έλευσή του κι ας τη βιώσουμε με ταπεινότητα κι αυταπάρνηση!!
"Μικρέ χριστέ της Βηθλεέμ
στείλε μας το δικό σου άστρο
να φωτίσει τις ψυχές μας
να φεγγίσει τις καρδιές μας"
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου