ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ;

Μια άλλη σχολική χρονιά ξεκινά με διαφορετικές δυστυχώς προσδοκίες και χαρακτηριστικά αυτήν την φορά. Η αγάπη μου για τα παιδιά και η ανάγκη για προσφορά αξιών και γνώσεων φοβούμαι ότι δεν θα ακολουθήσει παρά κακοτράχαλα μονοπάτια.

Ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό , εκρεμμούσες αποσπάσεις και τοποθετήσεις εκπαιδευτικών , μη ύπαρξη βιβλίων, απούσες χρηματοδοτήσεις των σχολείων , επικείμενες καταλήψεις, χαμένα εξάμηνα και εξεταστικές και άλλα πολλά μόνο πονοκέφαλο βλέπω να δημιουργούν στους ανθρώπους της εκπαίδευσης , μαθητές , γονείς και δασκάλους.

Καλούμαστε όλοι οι άξονες της εκπαίδευσης  να καλύψουμε ηρωϊκά όλα τα κενά και τις ελλείψεις του Υπουργείου, στο βωμό δήθεν κάποιων θυσιών για το ελληνικό χρέος.

Είναι δυνατόν να δίνεται σε ψηφιακή μορφή η ύλη των μαθημάτων, όταν τα περισσότερα σχολεία στερούνται Η/Υ; Είναι αυτή εικόνα να τρέχουν οι γονείς και να αγοράζουν σε μαθητές της Α΄ Δημοτικού Η/Υ , για να τους έχουν στο σπίτι και να διαβάζουν ψηφιακά, όταν δεν έχουν πιάσει βιβλίο στο χέρι τους;Είναι δυνατόν να θέλουμε να τους κάνουμε ιντερνετιστές και παχύσαρκους , εφόσον θα τους καθηλώσουμε σε μι α καρέρκλα γραφείου με τις όποιες τραγικές συνέπειες, που είναι δυνατόν να επέλθουν απ΄την καθημερινή και πολύωρη προσήλωση στα μέσα της σύγχρονης τεχνολογίας; Πώς μπορεί κάποιοι σχολικοί σύμβουλοι να τα υπαγορεύουν αυτά σε έμπειρους δασκάλους , αγνοώντας την πραγματικότητα; Πώς είναι δυνατόν να εξυπηρετούνται τόσοι εκπαιδευτικοί βγάζοντας φωτοτυπίες από ασθμαίνοντα φωτοτυπικά μηχανήματα; Εδώ δεν υπάρχει χρήμα για χαρτί και μολύβια. Μήπως κάποιοι ζουν εκτός πραγματικότητας;

Έχει ήδη δημιουργηθεί πανικός στη σχολική πραγματικότητα απ΄το πρώτο σκαλί μέχρι και το τελευταίο της δημόσιας εκπαίδευσης. Γονείς τρέχουν κι αγοράζουν βιβλία για τα παιδιά τους , θυσιάζοντας ανάγκες της καθημερινότητας , μόνο και μόνο για το φόβο μήν τυχόν μείνουν τα παιδιά τους αγράμματα. Σύγχυση στους εκπαιδευτικούς και αγωνία για το διδακτικό τους έργο και το μέλλον της εκπαίδευσης γενικότερα.

Κι εγώ ο ίδιος σκέφτομαι σοβαρά να αγοράσω laptop για να τον έχω στην τάξη μου, μιας και οι συνθήκες επιτάσσουν την αναγκαιότητα τοποθέτησής του στη σχολική αίθουσα με το όποιο κόστος στις καθημερινές μου ανάγκες. Βέβαια, το σχολικό βιβλίο θα μπορούσε να ήταν απλά χρήσιμο και ως μια πυξίδα -ένας μπούσουλας- για να καταφεύγει ο όποιος δάσκαλος στο δικό του δρόμο διδασκαλίας και με βιβλιογραφία , που αυτός θα επιλέγει, να προχωρά στο διδακτικό του έργο. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και μάλιστα στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, που τα παιδιά πρέπει να έχουν το βιβλίο στο χέρι να μελετήσουν και το σχετικό τετράδιο , για να γράφουν και στην τάξη και στο σπίτι, παρά τις όποιες πρωτοβουλίες του δασκάλου τους.

Σε πείσμα των καιρών κι όλων των αρνητικών χαρακτηριστικών που περιρρέονται, αυτό που έχω να προτείνω είναι:

Όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί ας κάνουμε καλά  αυτό , που έχουμε μάθει οι περισσότεροι να κάνουμε  ως τώρα, να ψαχθούμε πριν την έναρξη των μαθημάτων-μιας και βοήθεια δεν πρόκειται να υπάρξει απ' το κράτος-διότι έχουμε να κάνουμε με σμίλεμα ανθρώπινων ψυχών και η ευθύνη μας είναι πολύ μεγάλη.

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ. ΑΜΗΝ!!