ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Πού ’σαι εσύ…πού ’σαι εσύ;
Με ρωτάς , όταν με κοιτάς
μ’ εκείνην την αστραπόμορφη και ‘καρφωτή’ ματιά.
Κι εγώ ξερά σε απαντώ …ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ!
Πού ’σαι εσύ…πού ’σαι εσύ;
Επιμένεις άλλοτε γελώντας κι άλλοτε απορώντας,
μα η δική μου απάντηση κοφτή , ξερή ,
κοινότυπη…ΕΔΩ!
Πού ’σαι εσύ…πού ’σαι εσύ;
Αρχίζεις να κουράζεις εμένα και τους γύρω μου.
Γι’ αυτό κι αντιδρώ σπασμωδικά και μ’ αγανάκτηση…
Θυμώνω ..σου φωνάζω: «Εδώ ’μαι δε με βλέπεις;;»
Σταματάς πια να με ρωτάς ,
παρά μόνο τώρα με κοιτάς .
Το βλέμμα σου ένα μείγμα ‘γρίφου’ και φοβίας.
Τάχιστα μεταβάλλεται το κοίταγμά σου.
Τώρα με θωρείς όλως διαφορετικά .
μ’ εκείνη τη ζεστή και στοργική ματιά,
που πάντα με συνόδευε και μου θέρμαινε την καρδιά.
Δυσκολεύομαι αλήθεια να εντοπίσω τι συμβαίνει ,
να 'ανιχνεύσω' τα συναισθήματά σου.
Μα όχι λάθος!!! Το δείχνεις καθαρά!!!
Μου λες ξάστερα ότι μ' αγαπάς ,
όπως πάντα το 'δειχνες
Με ρωτάς , όταν με κοιτάς
μ’ εκείνην την αστραπόμορφη και ‘καρφωτή’ ματιά.
Κι εγώ ξερά σε απαντώ …ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ!
Πού ’σαι εσύ…πού ’σαι εσύ;
Επιμένεις άλλοτε γελώντας κι άλλοτε απορώντας,
μα η δική μου απάντηση κοφτή , ξερή ,
κοινότυπη…ΕΔΩ!
Πού ’σαι εσύ…πού ’σαι εσύ;
Αρχίζεις να κουράζεις εμένα και τους γύρω μου.
Γι’ αυτό κι αντιδρώ σπασμωδικά και μ’ αγανάκτηση…
Θυμώνω ..σου φωνάζω: «Εδώ ’μαι δε με βλέπεις;;»
Σταματάς πια να με ρωτάς ,
παρά μόνο τώρα με κοιτάς .
Το βλέμμα σου ένα μείγμα ‘γρίφου’ και φοβίας.
Τάχιστα μεταβάλλεται το κοίταγμά σου.
Τώρα με θωρείς όλως διαφορετικά .
μ’ εκείνη τη ζεστή και στοργική ματιά,
που πάντα με συνόδευε και μου θέρμαινε την καρδιά.
Δυσκολεύομαι αλήθεια να εντοπίσω τι συμβαίνει ,
να 'ανιχνεύσω' τα συναισθήματά σου.
Μα όχι λάθος!!! Το δείχνεις καθαρά!!!
Μου λες ξάστερα ότι μ' αγαπάς ,
όπως πάντα το 'δειχνες
σε κάθε μου δύσκολη ή εύκολη στιγμή.
Ποτέ σου δε με πρόσβαλες κι ήθελες πάντα το καλό μου.
Με βοήθησες να σταθώ γερά στα πόδια μου
κι εγώ τώρα... σου φωνάζω και σε μαλώνω!!!
Με βοήθησες να σταθώ γερά στα πόδια μου
κι εγώ τώρα... σου φωνάζω και σε μαλώνω!!!
Τώρα πλέον συνειδητοποιώ ότι τράβηξες κι εσύ το δικό σου ,
ανηφορικό, γεμάτο ‘Συμπληγάδες’ δρόμο,
για να φτάσεις ‘λαβωμένος’ στην προσωπική σου «ΙΘΑΚΗ».
Αλήθεια πόσο λίγος νιώθω , που δεν μπόρεσα να καταλάβω
την προσβολή σου απ’ τη «νόσο των γερόντων»!
Ότι τώρα εσύ έχεις την ανάγκη μου και ζητάς την ΑΓΑΠΗ μου!!
ανηφορικό, γεμάτο ‘Συμπληγάδες’ δρόμο,
για να φτάσεις ‘λαβωμένος’ στην προσωπική σου «ΙΘΑΚΗ».
Αλήθεια πόσο λίγος νιώθω , που δεν μπόρεσα να καταλάβω
την προσβολή σου απ’ τη «νόσο των γερόντων»!
Ότι τώρα εσύ έχεις την ανάγκη μου και ζητάς την ΑΓΑΠΗ μου!!
ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΑΤΕΡΑ !!
ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΩ!!!
μια ενδιαφέρουσα σύνδεση...
2 σχόλια:
Φιλε μου Κώστα....δες και αυτό (αν δεν το έχεις δεί).....
http://www.youtube.com/watch?v=mNK6h1dfy2o
Τον Οκτώμβρη που μας πέρασε, ο πατέρας μου έφυγε απο κοντά μας... Το καλοκαίρι πηγαίναμε καθε μέρα για ακτινοβολίες... Κάθε φορά που έμπαινε στο αυτοκίνητο και εβλεπε το κουμπί του alarm...ρωτούσε "τι είναι αυτό" και εγω χαμογελούσα....και τωρα χαμογελάω.....
Ακριβώς Κωστή απ' αυτό το βιντεάκι εμπνεύστηκα. Πέτυχες διάνα!! Να 'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου