Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ!!!

Πρόσφατα πήγα σε ένα σούπερ μάρκετ για να ψωνίσω τα σχετικά για την οικογένεια και αφού τελείωσα με την παραλαβή των αναγκαίων και μη (για να είμαστε ειλικρινείς) ωνίων βγαίνοντας ακούω μία έντονη ΚΑΛΗΜΕΡΑ να δονεί στα αυτιά μου. Γυρίζω και βλέπω έναν 45άρη περίπου κύριο με πλατύ χαμόγελο και με την παλάμη του προτεταμένη μέχρι το ύψος των ματιών μου. ΄Ηταν ένας γνωστός στον κόσμο του Βόλου επαίτης, διακονιάρης, κάπως αλαφροΐσκιωτος. Ακολουθεί μεταξύ μας η εξής τηλεγραφική συνομιλία:

-Καλημέρα και σε σένα .
-ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΛΕ (με το χέρι συνεχώς προβεβλημένο)!!
- Πώς τα πάμε καλά;
-Δόξα τω θεώ, να ...εδώ στον αγώνα !!! ( το χέρι του να πλησιάζει πιότερο στο πρόσωπό μου και το δικό του πρόσωπο να είναι περισσότερο φωτισμένο!)

Αφού του έδωσα κάτι ψιλά γελώντας και ταυτόχρονα σκεπτικός αποχώρησα ...με τη σκέψη ότι τελικά ο καθένας δίνει σ' αυτήν την κοινωνία το δικό του ...αγώνα!!!

Επίσης σε τάξη του σχολείου μας:

Μία δασκάλα έκανε στη Γ΄τάξη του δημοτικού διδασκαλία για τα επαγγέλματα.
Αφού με τα παιδιά μπόρεσε και με το διάλογο να παρουσιάσει επαγγέλματα κυρίως της περιοχής κι όχι μόνο, όπως το φούρναρη , το μανάβη, τον ψαρά κ.ά ήρθε η στιγμή να εκμαιεύσει από τα απίθανα μικρά της τη λέξη ζαχαροπλάστης.
Παραθέτω τη σύντομη συγκεκριμένη συνομιλία.
-Ποιο παιδάκι θα μας πει τώρα ποιος φτιάχνει τα γλυκά και τις τούρτες;
Εντελώς ξαφνικά και χωρίς να σηκώσει χέρι ένα αγοράκι πετάγεται και λέει:
-Η μαμά μου κυρία και μάλιστα κάνει πολύ καλές σοκολατίνες!! (παρεπιπτόντως ο μικρός μαθητής δεν είχε την προσοχή του εκείνη τη στιγμή στο μάθημα , αλλά το συγκεκριμένο ερώτημα...)

Οι σκέψεις και τα σχόλια δικά σας!!