ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΡΩΤΙΚΟ ΕΝ ΑΦΗΣΩ
Καθόμασταν αντικρινά
ξένοι κι οι δυο από μέρη μακρινά
στου ‘ΦΛΟΙΣΒΟΥ’ το νέο καφενέ
απολαμβάνοντας ελληνικό καφέ
Δύο σπουργίτια έπαιζαν
σκώνοντας τις φτερούγες
τα ράμφη τους εθώπευαν
ανάμεσα στις τούγιες
Με βλέμμα διεισδυτικό και λάγνο
με κοίταξες βαθιά στα μάτια
σκηνή ρομαντική το όλο πλάνο
μου έκανες σκέρτσα κι όλο νάζια
Δεν είχα αντιληφθεί
το τι υπονοούσες
δεν είχα καν πονηρευτεί
το τι εσύ εννοούσες
Το διαρκές σου κοίταγμα
ρίγισε στο κορμί μου
συγκλόνισε το είναι μου
άγγιξε την ψυχή μου
Άφησα τις αναστολές
κι ένιωσα έντονα τις στιγμές ,
που εσύ του θείου έρωτα
τα βέλη έριχνες όχι αφανέρωτα
Πώς ήταν άλλωστε δυνατόν
τέτοια ευκαιρία γω ν’ αφήσω
τέτοιες ηδονικές στιγμές
το κάλεσμα το ερωτικό ΕΝ ΑΦΗΣΩ
4 σχόλια:
ΩΡΑΊΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ...
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!
Γεια σου και σένα Εύη και σ' ευχαριστώ!Ρίχνω από καμιά πινελιά όταν έρχομαι σπίτι απ' τις διακοπές έτσι για να μην ξεχνιόμαστε!
Παλαιά καλή σχολή...ομοιοκαταληξία, ρυθμός, εικόνες άστεγες που γρήγορα βρίσκουν κατάλυμα μέσα μας...
Ωραίο το πόνημα, Κώστα!
Γεια σου φίλε αα. Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι δύνανται ίσως να εκφράσουν την όποια στιγμή με διάφορους τρόπους.Ένας απ' αυτούς είναι κι ο απλός ο έμμετρος, που είναι και διαχρονικός!!
Δημοσίευση σχολίου