Εδώ και 200 χρόνια περίπου η βιομηχανική επανάσταση βασίζεται αποκλειστικά στην άφθονη διαθεσιμότητα άνθρακα, πετρελαίου και λιγνίτη. Είναι καιρός όμως να πάρουν τη σκυτάλη άλλες μορφές ενέργειας και σ’ αυτό συνηγορούν 2 σημαντικές εξελίξεις. Πρώτον η υπερκατανάλωση του πετρελαίου έχει ρίξει τα αποθέματα του μαύρου χρυσού πάνω απ’ τα μισά διαθέσιμα και κατά δεύτερο λόγο οι σημαντικές επιπτώσεις της οικονομίας του άνθρακα στο κλίμα του πλανήτη είναι πολύ μεγάλες.
Βέβαια σε πολλές χώρες του κόσμου υπάρχουν συμφέροντα στην πετρελαϊκή βιομηχανία και πολλές επιχειρήσεις υποστηρίζουν ότι θα ανακαλύψουν και νέα κοιτάσματα, που θα επιτρέψουν την άνετη ζωή των κατοίκων , όπως είναι και σήμερα. Ακόμη όμως κι αν δεχτούμε αυτήν την άποψη , δεν θα μπορέσουμε να αψηφήσουμε την επιβάρυνση που προκαλεί το πετρέλαιο στην ατμόσφαιρα -σύμφωνα πάντα με παγκόσμιες μετρήσεις -αλλά και το ότι η τιμή του πετρελαίου θα παραμείνει σε επίπεδα άνω των 100 δολαρίων το βαρέλι. Επιπλέον η ανησυχία της επιστημονικής κοινότητας ότι υπάρχει ορατό πλέον το ενδεχόμενο να έχουμε ξεπεράσει το σημείο απ’ το οποίο η ανθρωπότητα μπορεί να αντιδράσει για τη σωτηρία του πλανήτη, καθιστά μεγαλύτερη την ανάγκη για εξεύρεση λύσεων που σχετίζονται κατά κανόνα με τις ΑΠΕ (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας).
Αναφέρομαι βασικά στην αιολική ενέργεια , που είναι φτηνή και ώριμη και συνδυάζεται άριστα με τα υπάρχοντα δίκτυα, στην ηλιακή , όπου οι εξελίξεις στη μορφή αυτή είναι θετικές και ραγδαίες , αλλά και στη χρήση υβριδικών οχημάτων και συσσωρευτών .
Είναι μεγάλο κρίμα σε χώρες όπως η Δανία , η Ολλανδία και η Γερμανία να λειτουργούν ανεμογεννήτριες σε ευρεία χρήση με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το θαλάσσιο αιολικό πάρκο της Κοπεγχάγης . Χώρες επίσης όπως η Βρετανία έχουν ήδη ανακοινώσει φιλόδοξα προγράμματα μεγάλων παράκτιων αιολικών πάρκων. Σε πρόσφατη πτήση προς την Αυστρία μέσα από το αεροπλάνο έβλεπα συνεχώς αιολικά πάρκα να κυριαρχούν στις χώρες απ’ όπου περνούσαμε , όπως για παράδειγμα στην Τσεχία.
Αντίθετα στην Ελλάδα τα πράγματα καθυστερούν τραγικά. Αν και η χώρα μας είναι πλούσια σε ΑΠΕ κι έχει συγκεκριμένες δεσμεύσεις στα πλαίσια του συμφώνου του Κιότο και της ΕΕ, η ανάπτυξη των όποιων επενδυτικών σχεδίων σκοντάφτει σε νομικές ασάφειες και υπερκαλύψεις που ορθώνουν απίστευτα εμπόδια στην υλοποίηση των επενδύσεων.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο χρόνος αδειοδότησης ενός έργου ΑΠΕ μπορεί να διαρκέσει πάνω από 5 έτη, εξαιτίας των αντιδράσεων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας- ακόμη και σε περιοχές χωρίς αρχαιολογικό ενδιαφέρον-ή παρατηρείται σύγκρουση τοπικών συμφερόντων.
Οι ανεμογεννήτριες βέβαια μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς ή θανατώσεις πουλιών, κυρίως αποδημητικών γιατί τα ενδημικά «συνηθίζουν» την παρουσία των μηχανών και τις αποφεύγουν. Γι’αυτό καλύτερα να μην κατασκευάζονται αιολικά πάρκα σε δρόμους μετανάστευσης πουλιών. Σε κάθε περίπτωση, πριν τη δημιουργία ενός αιολικού πάρκου ή και οποιασδήποτε εγκατάστασης ΑΠΕ θα πρέπει να έχει προηγηθεί Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ). Πάντως η συχνότητα ατυχημάτων πουλιών σε αιολικά πάρκα είναι πολύ μικρότερη αυτής των ατυχημάτων με αυτοκίνητα. Με την εξέλιξη όμως της τεχνολογίας και την αυστηρότερη επιλογή του τόπου εγκατάστασης (π.χ. πλωτές πλατφόρμες σε ανοικτή θάλασσα) το παραπάνω πρόβλημα, αλλά και ο θόρυβος από τη λειτουργία των μηχανών, έχουν σχεδόν λυθεί.
Κάτι όμως πρέπει να γίνει πριν είναι πολύ αργά . Να κοιτάξουν οι υπεύθυνοι φορείς τη καλύτερη λύση για το μέλλον αυτού του τόπου έστω και με κάποιες θυσίες αν χρειαστεί. Τις προδιαγραφές τις έχουμε , την απόφαση για σωστές υποδομές και την πάταξη της γραφειοκρατίας χρειαζόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου