ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ...

ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ Η ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Η παγκόσμια οικονομική κρίση ήδη έχει αγγίξει και τη χώρα μας με άγνωστες για το μέλλον εξελίξεις όχι μόνο στις τσέπες των Ελλήνων πολιτών αλλά και σε άλλες πτυχές της καθημερινότητάς του. Μας έχει οδηγήσει στην οικονομική απαξίωση αλλά και σε αναξιοπιστία στα συναλλάγματα μεταξύ των χωρών.
Η μόνη-κατά τη γνώμη μου-λύση μπορεί να προέλθει από την παρεμβατικότητα των κρατών τόσο μάλιστα του δικού μας (κράτους), εφόσον είμαστε η πιο υπερδανεισμένη χώρα στην Ε.Ε κι όχι μόνο.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει επαναπροσδιορισμό της πολιτικής και του θεσμικού ρόλου του κράτους στις στρατηγικές αποφάσεων για την οικονομία και σε καμιά περίπτωση κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων.
Ο Μπάρακ Ομπάμα ήδη έκανε τις πρώτες του εξαγγελίες για 2,5 τρις. δολ. στη χώρα του. Αυτό σημαίνει ότι ίσως κι εμείς θα’ πρεπε να αλλάξουμε τη δημοσιονομική πολιτική μας εφαρμόζοντας την πολιτική των κρατικών εγγυήσεων και των υψηλών δημόσιων δαπανών που πιθανόν να ξαναζεστάνουν την οικονομική μηχανή βάζοντάς την εμπρός.

Κατά συνέπεια χρειάζεται ταχύτητα αποφάσεων αλλά με προσοχή στα εξής:

Ø Πού θα επενδύσει το κράτος με τα χρήματα αυτά.
Ø Σε ποιους τομείς θα απευθυνθούν (σε νέους ή στους παλιούς που
φθίνουν).
Ø Να προκαλούν αύξηση της παραγωγικότητας και σημαντικά οφέλη
στα λαϊκά εισοδήματα .
Ø Να συνδυαστούν με το νέο μοντέλο της οικονομίας που θα αναπτυ-
χθεί μετά την κρίση αυτή και με γνώμονα πάντα το συντομότερο και
μέγιστο κατά το δυνατό αποτέλεσμα.

Πολλοί ίσως θα αντιδράσουν λέγοντας ότι θα αυξηθεί με αυτόν τον τρόπο το δημόσιο έλλειμμα, όμως σύμφωνα και με το δημοσιογράφο της εφ. ‘Καθημερινή’ Γιάννη Κοτόφωλο δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να κινηθεί το χρήμα και να επέλθει η ευημερία των πολιτών. Χρειάζεται η παγκόσμια οικονομία να περάσει πρώτα σε φάση ανάπτυξης και μετά θα φροντίσει σε δεύτερη φάση να ρυθμίσει τα ελλείμματα.

Είναι σαφές ότι δεν ‘πολεμάται’ μια τέτοιου είδους οικονομική κρίση χωρίς κάποιο κόστος. Πρέπει να γίνουν συντονισμένες και γρήγορες προσπάθειες γιατί κινδυνεύουν οι οικονομίες μεγάλων χωρών και θα γονατίσουν μεγάλες κοινωνικές ομάδες (Η.Π.Α, στην Ευρώπη).
Προσδοκώντας την υπερεθνική πολιτική θέληση και τη συνεργασία και συνεννόηση μεγάλων κοινωνικών ομάδων (κρατών)-όπως αυτής της Ε.Ε- εύχομαι ολόψυχα 2009 ευχές για υγεία , αγάπη και δημιουργικότητα σ’ όλον τον κόσμο και ειδικά στους νέους μας την ‘αυριανή’ δύναμη της κοινωνίας μας.