ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ( ενδείκνυται για καλοκαιρινή γιορτή)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ...
Α.............με το δάσος:
( διευθυντής , δημοσιογράφος , φωτογράφος , σπίνος , δάσος)
ΔΗΜ.: -Πού θα το βρω;
ΔΙΕΥΘ.: -Γκουχ , γκουχ... (ξεροβήχει) . Κατάλαβα!!
ΔΗΜ.: -Με περιμένει τουλάχιστον ;
ΔΙΕΥΘ.: -Γκουχ , γκουχ...(ξαναξεροβήχει) . Χρόνια περιμένει.. (απάντησε σιγά)

ξεκινά ο δημοσιογράφος με το φωτογράφο

ΦΩΤ.: -Άκου!!
ΔΗΜ.: -Τι έγινε;
ΦΩΤ.: -Σύρμα.
ΔΗΜ.: -Σύρμα; Έχει ξεχασμένα καλώδια ακάλυπτα η ΔΕΗ;
ΦΩΤ.: (Κουνάει αρνητικά το κεφάλι του και τα πόδια του είναι καρφωμέ-
να στο έδαφος).
ΔΗΜ.: -Έχει νάρκες εδώ ξεχασμένες από τον πόλεμο;(τρέμοντας από το
φόβο και έτοιμη να το βάλω στα πόδια)
ΦΩΤ.: (Τον κοιτάζει υποτιμητικά). Τα πουλιά στέλνουν σύρμα , δηλαδή
σήμα στα δέντρα( μου εξήγησε σιγά, τόσο σιγά που σχεδόν δεν
άκουγα).
ΔΗΜ.: -Και τι λέει το σύρμα;( ρωτώντας ειρωνικά)
ΦΩΤ.: -Προσοχή !!! Άνθρωποι !!!
ΔΗΜ.: -Μια και ξέρεις τη γλώσσα τους, πες στα πουλιά πως είμαστε
καλοί άνθρωποι (λέγοντας περιγελαστικά)

πλησιάζει ένας σπίνος και σοβαρεύει ο δημοσιογράφος

ΣΠΙΝΟΣ.: -Μήπως οπλοφορείτε; (ρωτά ευγενικά)
ΦΩΤ.: -(κοιτώντας προς το δημοσιογράφο).Βγάλε αν έχεις στις τσέπες
σου ή στη τσάντα σου σπίρτα ή αναπτήρα και άφησέ τα στο
βραχάκι. (διέταξε σχεδόν ο φωτογράφος).
ΔΗΜ.: (Ψάχνοντας προσεκτικά βρήκε στη τσέπη του μια τσίχλα).Να μια
τσίχλα!!
ΣΠΙΝΟΣ.: -Κράτησέ την· αυτό δεν είναι όπλο παρά μόνο για την κακοσμία
του στόματος . Παρακαλώ περπατάτε στα νύχια των ποδιών σας.
ΔΗΜ.: -Γιατί; (ρωτώντας ψυθιριστά)
ΣΠΙΝΟΣ: -Γιατί εδώ είναι νεκροταφείο (τον εξηγεί με αληθινή θλίψη).
ΔΗΜ.: -Τότε χάσαμε το δρόμο. Εμείς θέλουμε συνέντευξη από το δάσος .
(εξήγησε στο σπίνο στενοχωρημένη).
ΣΠΙΝΟΣ.: -Δε χάσατε το δρόμο, μόνο που τώρα το δάσος έγινε νεκροταφείο
(είπε με αληθινή θλίψη ο σπίνος).
ΔΗΜ.: -Μα εγώ βλέπω τα δέντρα στη θέση τους...


ΣΠΙΝΟΣ.: -Σωστά , μα δεν έχεις ακούσει πως τα δέντρα πεθαίνουν όρθια ;
ΔΗΜ.: (Προχωρεί και τότε βλέπει...
Τα δέντρα είχαν καψαλισμένους κορμούς , καμένα κλαριά .Τα που-
λιά είχαν φύγει, ο αγέρας δεν φυσούσε στα κλαριά , βλέπεις ο α-
γέρας δεν αγαπάει τα παιγνίδια με τους πεθαμένους)
Πάρε μόνο φωτογραφίες (είπε στο φωτογράφο έχοντας πολλούς
κόμπους στο λαιμό του), πάρε μόνο φωτογραφίες , η συνέντευξη
αναβάλλεται για 100 χρόνια. Τόσα θα κάνει το δάσος για να ξα-
να γίνει. (Ο φωτογράφος έβγαζε φωτογραφίες , η δημοσιογράφος
κοίταζε βουβή και ο σπίνος συνέθετε ένα καινούριο πένθιμο εμ-
βατήριο).

Β...............με την Αθήνα
ΔΗΜ.: -Ε! όχι κι έτσι! Όχι πως η Αθήνα έγινε η χειρότερη πόλη του κόσμου και «μόνο σαν κωφάλαλος, τυφλός , με χαμένη κιόλας την αίσθηση της όσφρησης μπορείς να επιζήσεις στην Αθήνα»!
ΑΘ.: -Γιατί εκνευρίζεσαι; Δεν έχει μέσα της αυτή η διαπίστωση και αλήθεια; Τώρα σου κακοφαίνεται; Όταν όμως άσκεφτα μου έχτιζες κάθε άδειο χώρο , όταν έκοβες κι έκοβες δέντρα για να χτίσεις δε με σκέφτηκες;
(η Αθήνα ήταν οργισμένη)
ΔΗΜ.: -Σου ορκίζομαι πως δεν είμαι ούτε αρχιτέκτονας ούτε πολεοδόμος ούτε οικοπεδοφάγος.
ΑΘ.: -Έβαλες ασφαλώς κι εσύ το χεράκι σου . (είπε με κακία)
ΔΗΜ.: -Δεν το έβαλα.
ΑΘ.: -Τότε γιατί όσοι δε βάλατε το χεράκι σας , δε βάλατε τις φωνές ;
ΔΗΜ.: -Αλήθεια , γιατί ;
ΑΘ.: -Σαν τον Πόντιο Πιλάτο , μου πλύνατε τα χέρια , «Αθώος είμαι» , είπατε
και ξεχάσατε πως όποιος δεν είναι φίλος μου , είναι εχθρός μου!
ΔΗΜ.: -Το κράτος φταίει...
ΑΘ.: -Το κράτος πετάει τα σκουπίδια στα πεζοδρόμια μια μέρα πριν περάσει το αυτοκίνητο του Δήμου; Το κράτος πετάει τα πλαστικά μπουκαλάκια , σακουλάκια στην ακρογιαλιά ; Το κράτος έχτισε τα παράνομα ; Άσε το άλλο: για ψύλλου πήδημα , φραπ το αυτοκίνητο . Και μας πνίξανε τα καυσαέρια , γιατί κοίταξες ποτέ σου αν λειτουργεί αν λειτουργεί σωστά η εξάτμιση ;
ΔΗΜ.: -Δεν έχω αυτοκίνητο.
ΑΘ.: -Τότε θα πηγαίνεις στη στάση κι αντί να κάτσεις στην ουρά να ‘ρθει το αυτοκίνητο να μπεις , κάνεις ζαβολιές . Ζαβολιές κι εκεί ., έξυπνος εσύ , βλάκας ο άλλος , έτσι γελούν οι ξένοι και γράφουν πως είμαι πόλη ανυπόφορη.
ΔΗΜ.:- Εγώ δεν τα κάνω αυτά!! Και στη θάλασσα που πάω για μπάνιο και ψήνομαι από τον ήλιο , περιμένω στη σειρά μου να μπω στο λεωφορείο.
ΑΘ.:-Πας στη θάλασσα!!! Δηλαδή το λέει η περδικούλα σου. Γιατί χρειάζεται θάρρος για να πέσεις στη θάλασσά μου , που ήταν η πιο όμορφη θάλασσα του κόσμου . (είπε η Αθήνα και με κοίταξε με υποψία) . Και δε μου λες : γεμάτο το τσαντάκι όταν πας στη θάλασσα , άδειο όταν γυρίσεις. Έφαγες , ήπιες , πέταξες τα σκουπίδια σου εκεί στην ακρογιαλιά , έτσι ;
ΔΗΜ.: -Αθήνα μου , μπορεί να μην έκανα αυτά ακριβώς , έκανα όμως άλλα και κείνο που δεν έκανα , δεν αντέδρασα για όσα σου κάνανε .
ΑΘ.: -Λυπημένη είμαι , δυστυχισμένη είμαι... (με αναφυλλητά). Ξέρεις τι θα πει να έχεις κάτι κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά εκεί πάνω στην Ακρόπολη - τις Καρυάτιδες λέω - και τώρα να μην τις βλέπεις; Δε λέω καλά κάνανε και τις μάντρωσαν στο μουσείο αφού ήταν για το καλό τους , μα βγαίνει ο
ήλιος κάθε πρωί και εκεί που τις καμάρωνε αιώνες τώρα , δεν τις βλέπει. Αλήθεια έχεις δει ηλιοβασίλεμα απ’ τον Παρθενώνα; Έχεις δει πως ροδίζει το μάρμαρο;
ΔΗΜ.: -Έχω δει , Αθήνα....
Μα η Αθήνα δε τον άκουγε . Κοίταζε τον Υμηττό που πρέπει να είχε μενεξελιές πινελιές στις πληγές του , μα δε φαινόταν οι πληγές , ούτε οι πινελιές . Κοίταξε προς την Ακρόπολη μα κι εκείνη είχε καλυφθεί από το νέφος . Έτσι έγινε και πήρε συνέντευξη από το νέφος....

Γ...........από το νέφος
ΝΕΦ.: -Είμαι το τέρας . Κάθισε !
ΔΗΜ.: -Όχι , ευχαριστώ (με φρίκη και το κατάλαβε)
ΝΕΦ.: -Γιατί δε σου αρέσουν τα θρίλερ; (είπε με απορία)
ΔΗΜ.: -Προτιμώ τα παραμύθια.
ΝΕΦ.: -Μα είμαι το παραμύθι του 20ού αιώνα . Έτσι είναι τώρα τα παραμύθια . Τρομερά , τραγικά.
ΔΗΜ.: (βγάζοντας χαρτί και μολύβι και παίρνοντας ύφος επαγγελματικό)
-Όνομα;
ΝΕΦ.: -Νέφος.
ΔΗΜ.: -Διεύθυνση κατοικίας .
ΝΕΦ.: -Αθήνα.
ΔΗΜ.: -Μόνιμη η κατοικία σας;
ΝΕΦ.: -Ελπίζω μόνιμη. ΔΗΜ.: -Σας ακούω (είπε και σωριάστηκε σε μια καρέκλα) .
Το νέφος το είδε και θυμώνει
ΝΕΦ.: -Άκουσε αυτά , που θα σου πω κοπέλα μου . Εγώ δεν είμαι η αλεπού που πάει απρόσκλητη σε γάμο . Με κάλεσες , με ξανακάλεσες κι έτσι ήρθα.
ΔΗΜ.: -Εγώ , κύριε νέφος , ούτε ήξερα την ύπαρξή σας. Από το γιατρό που πήγα όταν αρρώστησα - γιατί με αρρωστήσατε - σας έμαθα και μετά που βούιζαν οι εφημερίδες , τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις. Πάντως , με συγχωρείτε , αλλά είμαι βιαστική , λέω να πηγαίνω (είπε συγχισμένη).

ΝΕΦ.: -Α! Εγώ δε το σκέφτομαι να μετακινηθώ!!
ΔΗΜ.: -Μα ξέρετε , στο σχολείο μαθαίναμε πως «ο Αττικός ουρανός αίθριος εστί».
ΝΕΦ.: -Δεν ξέρω αρχαία , τι θα πει αυτό;
ΔΗΜ.:! -Να , πως ο ουρανός της γης είναι καθαρός και γαλάζιος.
(χα , χα , χα...κάγχασε το νέφος)
ΝΕΦ.: - Άρχισες εσύ τώρα να λες παραμύθια!!
ΔΗΜ.: - Καλέ τι λέτε; Το λέγανε σας λέω οι αρχαίοι μας πρόγονοι . Σας διαβεβαιώ το μαθαίναμε στο σχολείο.
ΝΕΦ.: - Εγώ μαθαίνω τα νέα από το μετεωρολογικό δελτίο και αυτό τα λέει αλλιώς και αλλιώτικα.
ΔΗΜ.: - Κύριε νέφος λυπηθείτε μας , σας παρακαλώ!!
ΝΕΦ.: - Φιλανθρωπία μου ζητάς; Όχι κορίτσι μου . Ποτέ με παρακάλια δεν έφυγε ένα κακό . Ανασκουμπώσου και πολέμα με . Πόλεμο κάνουμε κι όποιος νικήσει . Με παρακαλετά και ξόρκια δε φεύγω .
ΔΗΜ.: - Θεέ μου , πού να στηριχθώ , πού υπάρχει ελπίδα;;;



Τελευταία συνέντευξη:

ΔΗΜ.: -Να σου πάρω συνέντευξη , κοριτσάκι μου ;

Το κοριτσάκι την κοίταξε χαμογελαστά . Δεν καταλάβαινε !!

ΔΗΜ.: - Θα παλέψουμε μαζί , θ’ αγωνιστούμε . Με ξόρκια και παρακαλετά δεν φεύγει το κακό . Μα τα μάτια σου........ είναι η πιο αστραφτερή θάλασσα! Τέτοια θάλασσα πρέπει να αντίκρισαν οι πρωτόπλαστοι. Είναι ο πιο καθαρός ουρανός με ήλιους μέσα . (σκύβει και της φιλάει τα ξανθά μαλλιά). Πώς σε λένε ;;

ΚΟΡ.: - ΕΛΠΙΔΑ , ΕΛΠΙΔΑ (μου είπε και έφυγε κυνηγώντας τη μπάλα της...).